Vandaag vieren geliefden overal ter wereld Valentijnsdag. Bij Songfestival.be doen we lustig mee en trakteren we je op de perfecte soundtrack voor een romantische valentijn. Twaalf liedjes over het meest bezongen onderwerp: de liefde.

Starten doen we bij onze noorderburen die twee jaar geleden hoge toppen scheerden met The Common Linnets. Met Calm After The Storm pakten Ilse DeLange en Waylon de Europese kijker in en finishten ze tweede in Kopenhagen. Zo verliefd ze elkaar destijds aankeken, in realiteit bleek hun professionele samenwerking niet over rozen te gaan en kwam het tot een breuk. In mei sluiten The Common Linnets hun theatertournee af in de Stadsschouwburg van Antwerpen.

We blijven in Nederland, maar gaan terug in de tijd. In 1981 probeerde Maribelle al eens naar het songfestival te trekken, maar pas in 1984 slaagde ze er effectief in. Ze werd dertiende en kreeg vooral veel kritiek op de jurk met opvallende roze strik. Ze had die in extremis nog aangekocht in Luxemburg aangezien de oorspronkelijke witte jurk problemen opleverde voor de belichting. Ik Hou Van Jou werd nadien nog succesvol gecoverd door Gordon, Dana Winner en Roxeanne Hazes.

https://www.youtube.com/watch?v=2dZWMFKtBrE

Nog wat verder terug in de tijd, in 1973, werd Spanje vertegenwoordigd door de groep Mocedades. Ze werden tweede en scoorden een wereldhit met Eres Tú dat is uitgegroeid tot een songfestivalklassieker van formaat. Het is overigens een vaste klant geworden in de jaarlijkse Radio 2 Top 2000.

We blijven in Spanje waar in 1989 Nina het land vertegenwoordigde. Zij bracht Nacida Para Amar oftewel Geboren Om Lief Te Hebben. Het lied werd gecomponeerd door Juan Carlos Calderón, die hetzelfde deed voor Eres Tú. Nina finishte op de zesde plek in Lausanne.

Céline Dion hoeven we u niet meer voor te stellen. Haar carrière werd gelanceerd dankzij haar songfestivalzege in 1988 met Ne Partez Pas Sans Moi. De Frans-Canadese nachtegaal groeide in de jaren negentig uit tot een absolute ster. In juni kan je haar gaan bewonderen in het Sportpaleis.

In 2013 scoorde de Italiaan Marco Mengoni in eigen land een hit met L’Essenziale nadat hij het festival van Sanremo had gewonnen. Het was van 1997 geleden dat het winnende lied van Sanremo naar het songfestival trok. In Malmö maakte hij een nogal apatische indruk op het podium, Mengoni finishte zevende.

Nog uit dat jaar koesteren we fijne herinneringen aan Krista Siegfrids. Ze nam het in haar lied bovendien op voor het homohuwelijk wat haar niet overal – lees de Griekse en Turkse pers – in dank werd afgenomen. Dat gold ook voor de lesbische kus op het podium. ‘Niets kan me stoppen’, klonk het bij Siegfrids.

Een jaar later deed Carl Espen mee aan het songfestival met Silent Storm. Hij vraagt zich luidop af wat er nog op zijn pad ligt en hoopt dat iemand hem zal opvangen. Met een achtste plaats deed de Noor het niet onaardig.

Basim speelde een thuismatch in 2014 en toverde een lach op ieders gezicht met zijn Bruno Mars-achtige vertolking van Cliché Love Song. Het eindigde een plaatsje lager dan Carl Espen.

Uit 1978 onthouden we onze landgenoot Jean Vallée die L’amour ça fait chanter la vie bracht in Parijs. Hij boekte een tweede plek met een lied waarin hij de wonderlijke effecten van de liefde bezingt.

Kate Ryan bracht in 2006 Je t’adore, een nummer uit de Zweedse school. Helaas werd het geen succes in Athene, maar onze landgenote hield er een Europese hit aan over.

Deze valentijnslijst wordt stijlvol afgesloten door Svetlana Loboda die de crisis probeerde een halt toe te roepen – en dat roepen mag je letterlijk nemen – met Be My Valentine. De Oekraïense eindigde er twaalfde mee in 2009 in Moskou.