In 1959 gebruikte de Vlaamse omroep NIR voor het eerst meerdere etappes om een Songfestivalkandidaat aan te duiden, al ontbreken alle details van de voorrondes.

Het concept

De NIR had negen componisten, waarvan de namen niet meer geweten zijn, de betaalde opdracht gegeven om elk twee liedjes te schrijven die moesten deelnemen aan de Grote prijs van het Eurovisielied. De omroep zocht geschikte artiesten om de nummers te vertolken. Er waren twee halve finales, op 1 en 8 februari, met elk negen liedjes. Een vakjury koos uit elke uitzending één song die doorging naar de finale. Op 15 februari vond de finale plaats, met dus maar twee liedjes in de race.

Over 1959

De selectieprocedure en het naar verluidt erbarmelijke niveau van de liedjes kregen vernietigende kritieken in de Belgische pers. De krant Gazet van Antwerpen schreef enkele dagen na de eerste halve finale of ‘zifting’: ‘De kijker met een fijnere smaak was eerder geneigd te denken dat het hier wellicht ging om een bloednuchtere parodie in super droge-humor stijl ging. Helaas, was het dat maar geweest.’

Over de deelnemers van de halve finales is niets geweten, behalve dat zanger Jean Walter deelnam in de eerste halve finale en een van de negen vertolkte liedjes daar Uit heette. Naast Bob Benny was de winnaar van de andere halve finale zangeres Jo Leemans, in de jaren ’50 een superster in Vlaanderen. Zij moest in de finale uiteindelijk de duimen leggen met haar Levenssymphonie. Die finale werd uitgezonden vanuit het showprogramma Show Band Show, geregisseerd door Kris Betz en geproduceerd door Paul Van Dessel, op zondag 15 februari vanaf 21.25 uur.

Op het Songfestival 1959 werd Bob Benny gedeeld zesde. Lees meer op onze geschiedenispagina:

ESC 1959 – Cannes – Final