Ons land doet het sinds 2015 uitstekend op het Eurovisiesongfestival. Dat allemaal dankzij de goede songkeuzes die gemaakt zijn. Daarom vinden velen dat 2018 het jaar moeten worden waarin België Sandra Kim eindelijk een opvolger geeft. En na de release van onze nieuwe inzending A Matter of Time valt het op dat het vooral de Belgen zelf zijn die niet geloven in de winstkansen van Sennek. Terwijl we in 2011 of 2012 een moord hadden gepleegd om zo’n lied als Belgische inzending te hebben. Onze redacteur Jasper Van Biesen denkt het zijne van de reacties.

In 2015 was Loïc Nottet met zijn Rhythm Inside vooruitstrevend, de hele inzending werd hier nog verkozen tot beste Belgische inzending ooit. Een jaar later zorgde een tot in de puntjes uitgewerkte dansact van Laura Tesoro voor een nog betere What’s the Pressure. Vorig jaar trok België die hele lijn door met een eigenzinnig liedje en dito act en zangeres. Drie jaar op rij de top tien halen op het grote Eurovisiesongfestival. We doen het, maar enkele jaren geleden had niemand dat durven geloven. San Marino organiseerde dit jaar een dubieuze voorronde en Montenegro moest zijn finaleshow huisvesten in een hotelletje zonder publiek. Om ons dan twee inzendingen te geven die ons terug schieten naar het einde van de jaren negentig. België heeft voor een heel ander parcours gekozen.

Het is niet fair om te zeggen dat we nu moeten winnen. Het is fantastisch dat we al drie jaar op rij bij de beste tien in de finale eindigden, maar – te pessimistisch? – dat gaat niet blijven duren. Nederland won bijna, maar kwam sinds 2014 niet meer in de top tien terecht én Trijntje mocht na haar halve finale meteen weer naar Amsterdam. En we moeten Tsjechië of Malta toch ook eens een kans geven?

Vergeet niet vanwaar België komt

De nieuwe aanpak van zowel VRT als RTBF leverden de voorbije jaren kwaliteitsvolle inzendingen op. Op Twitter is zelfs te lezen dat België een van de landen is die de toon heeft gezet qua hoogstaande liedjes en goede resultaten. De Belgen zijn niet meer de kneusjes op het Songfestival. Toch lees je hier en daar reacties van Belgische fans die en beetje teleurgesteld zijn over onze nieuwe inzending, A Matter of Time. Niet zeuren, maar blij zijn met deze vierde kwaliteitsvolle inzending op rij. De reacties in Europa zijn overwegend positief. En die bookmakers die ons nog niet op één zetten? Vraag maar aan Kate Ryan en Francesco Gabbani wat die waard zijn. Of aan onze Roberto, die het wél goed deed. De Belgische deelnemers verwennen ons, denk daaraan. Dé Alex Callier van Hooverphonic als co-auteur van onze inzending? Dat had je hem in 2006 niet moeten vragen. Vergeet niet vanwaar we komen. Van voorrondes met verkeerde deelnemers en winnaars, en met interne keuzes die de wenkbrauwen deden fronsen, hallo Copycat en Would You?.

Waarom is Bond slecht?

Vergelijken doen we altijd, da’s menselijk. Dus het liedje van Sennek moet het ‘opnemen’ tegen het populaire City Lights van Blanche. Dat was een eigenzinnige inzending, en tegelijk héél 2017. Heel nu. De inzending waarmee we naar Lissabon gaan is tijdlozer en misschien minder gewaagd. Sennek is dan ook Blanche niet. Maar het is kwaliteit en daarvoor alleen al moeten we een mooie notering krijgen. Al is het Songfestival onverbiddelijk: niet alle kwaliteit komt bovendrijven. De vergelijking met een soundtrack van James Bond valt nog het meest. En niet iedereen haalt dat aan om positief te zijn. Waarom is een liedje in die typische stijl van Bond slecht? Laura heeft al bewezen dat ze perfect weet hoe ze iedereen kan inpakken met een liedje in dat genre.

Nu begint het pas

Sennek en haar team hebben waarschijnlijk heel hard gewerkt aan dit liedje. Toch begint het nu pas als je praat over het Songfestival. De uitvoering op het podium, belichting, een act uitdokteren, kledij… En vooral: die theepot mee op het podium of niet? Gekozen regisseur Hans Pannecoucke bracht concerten van Coldplay, Metallica en Faithless in beeld en hielp Nederland in 2014 mee aan hun tweede plek op het Songfestival. Mevrouw Wurst won toen, juist ja met een liedje van James Bond …

Vooral de VRT werd in het verleden verweten dat ze de podiumpresentatie van het Belgische liedje niet tot in de puntjes uitwerkten. Ook daar is ons land de afgelopen jaren meester in geworden. Zelfs de onbestaande act (moederziel alleen op het kleine podium) van Tom Dice in 2010 was een goede zet. Laura zegt zelf dat ze gaat om te winnen. Go, girl! Want het is mooi geweest met ‘Ik wil de finale halen en dan zien we wel’. Zo ambitieus mogen we ondertussen wél al zijn. Heb vertrouwen én geniet van de verwennerij. Zeuren is voor later.