Wit-Rusland

Alekseev draagt een witte t-shirt met een lang wit gewaad over. Wat meteen opvalt is dat hij een roos in zijn hand heeft. Hij pakt meteen de camera en hij begint tegen de roos te zingen. Die bloem geeft hij uiteindelijk af aan de cameraman, maar dat wekt in het perscentrum vooral gelach op dan romantiek. En het blijft duren met de roos. Een erg energieke zangeres probeert Alekseev met haar liefdespijlen neer te schieten, want zij heeft diezelfde roos van de cameraman gekregen. Op visueel vlak proberen ze de kijker te verrassen met rozenblaadjes die in duizenden stukjes op het scherm openbarsten. Ook dan is het nog niet gedaan: de kubus waar de zanger op staat gaat de hoogte in. Het optreden stopt met de camera die focust op zijn rug, met daarop … een roos. Omdat er zoveel vreemde en lachwekkende trucjes te zien zijn, vergeet je eigenlijk dat de zanger best goed gezongen heeft. De nieuwe, tragere versie past bij zijn stem. Hier is alvast iets te zijn op het podium, zeer veel zelfs. Alekseev en zijn team moeten nu proberen om al die verschillende scenes goed op elkaar te laten afstemmen, dat is nu nog niet het geval.