Frankrijk

Onze zuiderburen, de Fransen, zijn als vierde aan de beurt van de landen die automatisch gekwalificeerd zijn voor de finale. De stijl van het optreden tijdens de nationale finale is gebleven, het lijkt zelfs bijna hetzelfde op wat kleine puntjes na. Het mooie is, het werkt hier op het podium in Rotterdam. De act wordt heel klein gehouden. Barbara staat helemaal alleen op het podium met alleen maar een spot die vanaf boven op haar wordt gericht. Het ledscherm en het half doorzichtige ledscherm in de zaal worden niet gebruikt. Alleen op de ledvloer worden op een gegeven moment wegvliegende vogels getoond die vanaf haar voeten naar de buitenkant vliegen. Verder wordt geen gebruik gemaakt van graphics. Daarna begint de camera rond haar te draaien, dit ziet er nog wat onstabiel uit. Hier wordt zeker en vast nog aan gewerkt voordat de tweede repetitie van start gaat. De zangeres blijft het volledige optreden op dezelfde plaats staan. Eigenlijk is het concept van de act volledig af, meer kunnen we hier niet over zeggen. De armbewegingen en de emoties die de zangeres uitstraalt voelen erg oprecht en echt. Het is zo simpel gehouden, maar meer heeft het ook helemaal niet nodig. We krijgen de doorloop van Frankrijk maar één keer te zien. Jammer, want hier wil je naar blijven kijken. Het perscentrum is vanaf het moment dat Barbara begint te zingen muisstil, dit gaat door tot het einde, waarna een groot applaus volgt. Zo hebben we het nog nooit gehoord hier. Misschien blijft het Songfestival volgend jaar wel net zo dichtbij als het dit jaar is.