Armenië

Rosa Linn maakt geen gebruik van de kunstmatige zon maar heeft haar eigen slaapkamer meegebracht. Een volledig witte setting, wit bed, witte zetel, witte muren. Afwisselend blauw en wit licht. Ze start zittend op het bed en spelend op een gitaar. Na de inleiding van het nummer gooit ze de gitaar op het bed en staat recht om door de slaapkamer te lopen. We weten natuurlijk allemaal dat de instrumenten niet live bespeeld worden op het podium, maar het komt toch wat raar over als de zangeres haar gitaar op het bed legt en het gitaarspel gewoon verder gaat. Bij het door de kamer wandelen trekt Rosa Linn lakens van de slaapkamermuren. Hieronder zitten respectievelijk de woorden ‘the last one’, ‘snap’ en de datum ’22 juni’ verstopt. Onder een van de lakens zit ook een geschilderd hart. De datum is een verwijzing naar het moment waarop de zangeres het nummer geschreven heeft. Op het einde van het optreden, als de zangeres het laatste laken van de muur trekt, wordt een groot gat zichtbaar. De zangeres gaat daar instaan om het einde van het nummer te brengen. Op dat moment wordt ook duidelijk dat de opening van het gat naar het publiek gericht is en dat de kijkers in de zaal dus niets gaan zien van het optreden in de slaapkamer. Die is namelijk naar de kunstmatige zon gericht.