Lissabon 2018
Repetitiedag 2 (30/04) – Live updates
Op maandag 30 april 2018 vond de eerste repetitiedag voor het Songfestival 2018 plaats. Het ging om de landen van de tweede helft uit de eerste halve finale. Het overzicht vind je hieronder, in Belgische tijd: in Portugal is het een uur vroeger.
Bekijk de Facebook Live van Jonathan en Philip over de repetitiedag hieronder:
Repetitiedag 2 (30/04) – Live verslag
Jonathan en Philip gidsen jullie doorheen de tweede repetitiedag. Zet je geluid aan en stel je vragen! 😀
Geplaatst door Songfestival.be op maandag 30 april 2018
Noord-Macedonië
De eerste repetitie lijkt te starten met technische problemen, wat echter meer bij de waarheid ligt is dat de Macedonische openbare omroep gevraagd heeft aan EBU om de eerste derde repetities niet te screenen voor de aanwezige pers. We krijgen vandaag dus enkel de vierde en laatste repetitie van het duo te zien.
De zangeres start dicht bij de camera terwijl de mannelijke helft van het duo in de verte te zien is, in een tweede shot staat ze plots naast de zanger. De zangeres draagt een fuchsia roze, korte jurk met een diep uitgesneden open rug. De zanger is simpeler gekleed in een zwarte broek met wit hemd. Naast het duo staan ook drie achtergrondzangeressen en een drummer mee op het podium. De zang is meer dan goed en het team lijkt zich comfortabel te voelen op het podium. De act zelf is niet zo spectaculair, de zangeres start in het midden van het podium en voegt zich enkel tijdens het refrein bij de achtergrondzangeressen. Op dat moment doen een heupwiegend dansje wat perfect bij het refrein past. Het nummer eindigt met de achtergrondzangeressen die het bruggetje opwandelen.
Kroatië
Franka uit Kroatië staat net als onze Sennek moederziel alleen op het podium, maar wel op het grote podium, en bijna de hele tijd aan haar microfoon. Er is goed nagedacht over een goede act qua belichting en camerawerk om de mysterieuze toets van de song over te laten komen op beeld. Het rood-paarse podium kent een effectieve belichting die zich aanpast aan de tonen van het lied, en vooral de afwisseling tussen heel snelle en heel lange shots, die in jaren niet meer zolang zijn geweest op het Songfestival, vallen op. Franka is zonder twijfel een van de beste vocalisten die we tot hiertoe hebben gezien in Lissabon: er valt niks aan te merken op haar zangcapaciteiten en ze legt voldoende gevoel en power in de tekst. Alleen kan onvoldoende worden verhuld dat er vrij weinig gebeurt op het podium, waardoor het mogelijk als saai kan worden ervaren door de gemiddelde kijker.
Oostenrijk
Het duurt erg lang vooraleer de repetitie van Oostenrijk start. Ze starten met focus op zijn gezicht, een beetje zoals bij Sennek. Het hoofd van Cesár Sampson is verder in de drie minuten nog eens groot te zien. De Oostenrijkers hebben een hele constructie meegebracht naar Lissabon. De zanger draagt een donkergrijze outfit met details in leer. De backings van Oostenrijk zijn goed te horen, maar je ziet ze niet. Het lichtgevende platform daalt naar benden en uiteindelijk loopt de Oostenrijkse artiest heen en weer over het podium. Maar dat geloop past niet zozeer bij zijn liedje. De act begint heel sterk, maar de grote climax op het einde ontbreekt. Cesár Sampson staat met vertrouwen op het podium en zingt vlekkeloos. Er komen waarschijnlijk nog kleine aanpassingen die er moeten voor zorgen dat Oostenrijk een goede beurt maakt in deze eerste halve finale.
Griekenland
Ook bij Griekenland kleurt het podium in het begin blauw, om daarna geel te worden. Dat werkt mooi op tv. De Griekse zingt goed, maar je hangt niet aan haar lippen. De zangeres draagt een lang wit kleed, maar wat opvalt: haar hand is blauw. Uitgelopen inkt? Wat is niet duidelijk, maar met haar blauwe hand wil Yianna duidelijk iets zeggen, want die arm gaat verschillende keren de hoogte in. Ze staat helemaal alleen op het podium en moet duidelijk nog langs de kapper. De windmachine doet snel zijn werk. Buiten dat wapperende haar en kleed, en de lichtshow is er bitter weinig te zien tijdens de act van de Grieken. In het perscentrum werd hier meer van verwacht en ook de Griekse zangeres heeft duidelijk nog opmerkingen voor de crew.
Finland
Saara begint aan haar nummer vastgehecht aan een rechtstaande ronddraaiende schijf. De schijf staat op een hoog podium dat aan weerszijden door middel van een lichtgevende trap verbonden wordt met het vaste podium. De dansers en achtergrondzangers beginnen op het vaste podium. Als de act start, bij de eerste repetitie, gaat het jammer genoeg al van bij het begin vocaal de mist in. De achtergrondzangeressen zingen als mogelijk nog slechter. Naarmate het nummer verder gaat wordt Saara stemvaster, maar de achtergrondzangers jammer genoeg niet. Tijdens de hieropvolgende repetities kan de zangeres beter overtuigen, maar het blijft een moeilijke balans tussen zuiver zingen of het net niet halen.
De act zelf heeft naast de draaiende schijf weinig verrassingen in petto, de dansers flankeren de zangeres terwijl. Saara is getooid in een kort zwart jurkje. De dansers en achtergrondzangers zijn gekleed in grijze, futuristisch lijkende pakken. De belichting bestaat bij het begin van het nummer uit paarse en blauwe, donkere kleuren. Als het refrein start wordt het geheel wat meer in de schijnwerpers gezet. Op het einde van het nummer begeeft Saara zich terug op het verhoogde podium, terwijl de achtergrondzangers elk op een van de flankerende trappen staan. Op het einde van het nummer laat de zangeres zich achterwaarts van het podium vallen en wordt ze opgevangen door de beide dansers.
Armenië
Sevak Khanagyan start op een pikdonker podium aan zijn Qami. Beetje bij beetje komt er wat licht, en na een halve minuut wordt duidelijk dat de zanger omgeven is door allerlei pilaren, variërend in grootte, die in een cirkel om hem heen opgesteld staan. Zodra er meer tempo in de song komt, wordt dat ook weerspiegel in de podiumachtergrond, die heel eventjes rood wordt ,maar uiteindelijk toch weer terugkeert naar het grijsachtige dat de boel domineert, inclusief het eerder weinig flatteuze gewaad dat de zanger draagt. Er is wel een puike lichtshow voorzien om het nummer kracht bij te zetten, en vocaal valt er weinig of zelfs niets aan te merken op Sevak, maar als totaalpakket gebeurt er ook hier weer bitter weinig op het podium en is het een weinig spannend optreden. Het is ook nog wat zoeken naar de juiste camerashots: bij de eerste beurt gaat het nog geregeld de mist in qua timing.
Zwitserland
Broer en zus ZiBBZ leveren een degelijke repetitie af zonder meer. Zus Corinne draagt een apart T-shirt dat haar buik bloot laat en een hoedje, broer Stefan een simpel T-shirt en hemdje. Hij staat de hele tijd wat ongemakkelijk achter een drumstel iets te hard zijn best te doen, terwijl Corinne drie minuten lang alle hoeken van het podium afwandelt. In de bridge richt ze zich tot het nu nog onbestaande publiek om wat animo te krijgen. Over Stones als lied en totaalpakket valt weinig negatiefs te zeggen, maar evenmin veel positiefs. Het podium is, opnieuw, rood, en Corinne is degelijk qua stem. Het liedje begint, kabbelt verder en eindigt zonder dat er zelfs in de perszaal vol Songfestivalfans al te veel aandacht voor is. Een slechte voorbode voor de opinie van de modale Songfestivalkijker op dinsdag 8 mei.
Ierland
Ryan O’Shaughnessy draagt een simpel zwart hemd en wordt op het podium bijgestaan door een jonge vrouw aan een piano en achter hem een lantaarnpaal met een bankje. Het podium is, zoals we al vaak gezien hebben, donkerblauw. Na een minuut komen er van het bruggetje twee mannelijke dansers gewandeld, die eenzelfde choreografie uitvoeren als te zien was in de videoclip: de hele tijd dansen ze op en rond het bankje, en ze nemen ook elkaars hand enkele keren vast. Op het einde wordt er een (vrij goedkoop) sneeuweffect gecreëerd, dat vooralsnog niet echt goed op beeld overkomt. Er waren nog een aantal technische fouten qua belichting en camerastandpunten, maar bovenal stoort de danspartij. Die is te wild voor het gezapige tempo van de song en voegt behalve nodeloze koude drukte weinig toe. Vocaal komt Ryan degelijk voor de dag, maar zoals we het tijdens de eerste beurt zagen, kwam hij zelf amper in beeld. In de perszaal wordt er lauw gereageerd op de Ierse inzending.
Cyprus
Eleni Foureira sluit de eerste halve finale en de tweede repetitiedag af. Ze krijgt zonder twijfel de meeste aandacht en het luidste applaus in de perszaal. Eleni draagt een goudkleurig ensemble dat haar navel bloot laat, en wordt geflankeerd door vier danseressen. Met z’n vijven voeren ze een gelikte choreografie uit die al helemaal op punt staat qua danspartij én qua camera- en lichtwerk. Vocaal valt Eleni veel beter mee dan verwacht, al gaat het in het lied ook helemaal niet om de stem: het gaat hier om dé diva van dit Songfestival en daarvoor hoeft ze haar mond niet eens open te trekken. Bij Fuego hoort het nodige vuur, zowel fysiek op het podium als in visuele effecten op het podium. Eén effect wordt eerder op hilariteit onthaald: in de bridge lijken er op het scherm geprojecteerde vlammen uit haar achterste te komen, wat nogal knullig overkomt op beeld. Cyprus geldt als een energieke afsluiter van de halve finale, wat wel eens punten en een finaleplek kan opleveren.