Vandaag bekennen onze experts kleur over de inzendingen van Jüri Pootsmann, Greta Salóme en Ira Losco.

Gisteren recenseerden ze al de inzendingen uit Azerbeidzjan, Bosnië & Herzegovina en Cyprus. Die kun je hier teruglezen.

Estland: Jüri Pootsmann – Play

Dave Boomkens: In zijn lied Play spoort Pootsmann een mogelijke geliefde aan om in het diepe te springen: Just hit ‘play’, cause that’s the only way to find out if it’s love that we’re falling into. Die aansporingen krijgen extra lading door de dwingende, emotieloze blikken die Jüri keer op keer in de camera werpt. Hoewel ik het lied erg finalewaardig vind, en de uitvoering zoals in de videoclip erg sferisch, zou Jüri – met een ongunstige startpositie – zomaar eens kind van de rekening kunnen worden. De eerste halve finale is immers een zeer sterke.

Stijn Depoorter: Bij de eerste noten moest ik spontaan aan Jonathan Jeremiah denken en dat is nooit een slecht teken. Er hangt een duister randje aan het toch wel poppy nummer en dat kan ik best smaken. De manische blik in de ogen van Jüri hebben ze wel van onze Loïc gepikkediefd. De Est staat ook strak in het pak op het podium maar hij komt bij momenten stijf en onwennig over. Als ze daar nog wat aan sleutelen, maakt Estland dit jaar wellicht een goede beurt.

Fabian Feyaerts: Op zich geen slecht nummer, maar is een dubbeltje op z’n kant. Het zal ofwel opvallen in zijn heerlijke eenvoud, of het zakt weg in het muzikale drijfzand van alle acts die met toeters en bellen de revue zullen passeren. Voor mij een leuk nummer, maar minder als kanshebber om dit jaar met alle eer te gaan lopen.

Elke Van Huffel: Estland stelt wat teleur: het spannendste aan het nummer Play is dat het gezongen wordt door een zanger met de welluidende naam Jüri Pootsmann. En dat doet me dan weer denken aan De kinderen van de zoutkreek (eentje voor de kenners). Het liedje zelf is een zwak James Bond-afkooksel, dat niet echt ergens heen gaat. Just hit play? Eerder fast-forward. Volgend jaar beter.

IJsland: Greta Salóme – Hear Them Calling

Dave Boomkens: Wat zonde dat het team achter Greta Salóme heeft besloten de oorspronkelijke tekst naar het Engels te vertalen. Ik had liever naar het IJslands geluisterd, want dat past zo goed bij de mystieke podiumpresentatie waarmee Greta de Europese televisiekijker hoopt te verblijden. Voor de act is het beste uit de winnende optredens van Loreen en Måns Zelmerlöw samengevoegd, maar is men vooral slim geweest door geen exacte herhaling van zetten door te voeren: het vernieuwende element zit ‘m in de schaduweffecten die achter Greta geprojecteerd worden. De tekst doet mij denken aan het succesvolle Home van Dotan. En winnaar? Nee, dat niet. Daar is het lied niet toegankelijk genoeg voor. Wel een prima eindnotering in de finale. Dat ongetwijfeld.

Stijn Depoorter: Greta Salomé, de naam klinkt tegenstrijdig. Greta was de lokale kapster in het ‘onder de kerktoren’-dorp van mijn jeugd terwijl Salomé uitgesproken koninklijk klinkt. Dat tegenstrijdig gevoel komt bij mij ook naar boven als ik het lied hoor; Hear Them Calling is overduidelijk het liefdeskind van Dotans Home en Little Talks van Of Monsters And Men. Dat hoort iedereen die de voorbije jaren niet onder een steen geleefd heeft. Het nummer is wel superaanstekelijk en ik word er op slag vrolijker van. In mijn gedachten zie ik dan ook een bonte fanfare met uitgelaten majorettes voorbijmarcheren …

Fabian Feyaerts: Hierover kan ik kort zijn: het lijkt of ik zit te kijken naar een nieuwe talentenjacht So You Think You Can Dance Like Loreen, Give The Vibe Like Avicii And Create An Act Like Stromae. Een beetje te veel copy/paste gedaan naar mijn mening. Als dit nummer zou winnen, ben ik heel zeker dat Peter van de Veire in 2018 de nieuwe talentenjacht So You Can Kniezwengel Like Kate Ryan While You Sing Something Like O Julissi Na Jalini presenteert.

Elke Van Huffel: Dit nummer zal het wellicht goed doen, maar ik hou er niet van. Zangeres Greta Salóme stal de creatieve videoschermen-choreo van Måns Zelmerlöw, gooit er nog een schepje Loreen-bewegingen bovenop, en een Only Teardrops-melodietje. Maar een mix van drie winnende songfestivalnummers levert gelukkig niet per se de volgende winnaar op. Een te berekende inzending, een te penetrant plagiaatgeurtje.

Malta: Ira Losco – Walk On Water

Dave Boomkens: Ira Losco kennen we natuurlijk nog van het mierzoete maar uiterst effectieve 7th wonder waarmee ze het in een nek-aan-nekrace moest afleggen tegen Letland. Dat is inmiddels veertien jaar geleden en nog steeds is Ira een hele grote in Malta. Dat bleek onder andere uit het gemak waarmee zij met het flinterdunne Chameleon de nationale finale won. Nu is er dus Walk On Water. En eerlijk is eerlijk, ik moest er in het begin heel erg wennen. Als luisteraar is het zoeken naar een duidelijke melodielijn, maar ook naar punt dat beklijft. Het is van alles wat: een beetje drums, wat gospel, computergeluidjes. En toch vermoed ik dat het doorstoot naar de finale. En in het geval van een gunstige loting  – ongetwijfeld – zal het ook meedoen aan de goede zijde van het scorebord.

Stijn Depoorter: Ik vrees dat het moeilijk zal worden voor Ira om met dit nummer haar tweede plaats uit 2002 te evenaren. Ik heb de indruk dat de meeste nummers dit jaar erg mainstream zijn. Voorlopig springen er weinig nummers uit, zowel in positieve als negatieve zin. In een jaar met heel veel baggermuziek zou dit meer kans maken. Als het een troost mag wezen: Ira is gedurende die veertien jaar wel goed geconserveerd, ze ziet er nog altijd beeldig uit. De Middellandse Zeelucht zal er wel iets mee te maken hebben.

Fabian Feyaerts: Wat een verschijning is Ira. Dat in combinatie met de intro die me meteen grijpt. Toch laat het refrein me wat op m’n honger zitten. Het nummer is zeker niet slecht maar om het meteen een golden ticket te geven richting de finale ontbreekt het me aan overtuigende factoren. Misschien als we alle kleine puntjes samen zouden tellen dat dit nummer wél de finale haalt en het kan rekenen op meer punten bij een ‘tweede keer horen’.

Elke Van Huffel: Juicht ende jubelt, ook de dubstep is dit jaar opnieuw van de partij op het songfestival! En in het geval van Malta werkt het niet eens storend, integendeel zelfs. Dit is wellicht de beste inzending die Malta ooit gestuurd heeft. Een dansbaar, radiovriendelijk nummer dat weleens in de top 5 zou kunnen belanden. En alwéér een Miss met een stem als een klok. Walk On Water heet het vehikel, maar deze keer hebben de tanden van Regi niets in de pap te brokken gehad.

Morgen kijken onze experts naar de inzendingen uit Montenegro, Oostenrijk en Tsjechië.