Tijdens de eerste halve finale van het Songfestival 2025 werd België voorlaatste. Dat teleurstellende resultaat ligt niet aan Red Sebastian maar (onder andere) aan de gekke grillen van het stemmende publiek. Volgens Jasper Van Biesen, medeoprichter van Songfestival.be, zal ons land zich daarnaar moeten schikken. ‘Als we ooit nog eens willen winnen, zullen we ook carnaval moeten durven sturen.’ Lees zijn opiniestuk.

Eerst de puntjes op de i zetten: ja, de jury’s zouden moeten terugkeren in de halve finales, ja, de televoting leek opnieuw gekaapt, ja, het niet-politieke karakter van het Songfestival ligt aan diggelen, ja, de burenstemming speelt weer een grote rol …

Ramp vermeden

Net als jullie heb ik daar allemaal aan gedacht gisterenavond. Oostenrijk heeft een ramp vermeden. Wat niet wegneemt dat mijn liefde voor Eurovision jaar na jaar een beetje daalt.

Hoewel ik hoop dat VRT op tafel gaat bonken als het over bovenstaande factoren gaat, valt er weinig aan te veranderen.

Waar we wél vat op hebben: de inzendingen die we insturen. Ik vind dat we het over een andere boeg moeten gooien. Tenslotte meerde het bootje van Oostenrijk als eerste aan.

‘Het beste lied wint niet meer’

‘Ja het is waar tante Marleen, je hoort en ziet veel bagger en geschreeuw op het Songfestival. Maar het beste lied wint meestal, en ook de andere kwaliteitsvolle inzendingen krijgen veel punten.’

Vroeger was dat steevast mijn antwoord als een gepikeerde kennis uit mijn omgeving – meestal zij die eenmaal per jaar kijken en dan roepen dat België niet meer moet meedoen – kwam toeteren dat het Songfestival niet meer om de muziek draait.

Die uitspraak durf ik nu niet meer doen. Als je ziet hoe Estland derde werd, hoe Zweden met een (uitstekend gebrachte) gimmick een van de topfavorieten was. Hoe de inzendingen van Finland, Malta, San Marino en IJsland wel doorstoten en België niet …

Lichten uitgedoofd 

Maar goed, de feiten zijn wat ze zijn. Onze Strobe Lights werden maar wat graag uitgedoofd door Europa.

Onze Belgische mayonaise pakte niet, we hadden blijkbaar geen impact noch connectie. Hadden we een ander lied uit onze voorronde kunnen selecteren? Ik denk het niet. Iets met kaf en het koren.

Uiteindelijk ligt het niet aan Red Sebastian, noch aan VRT. De Belgische delegatie heeft straf werk neergezet. Ons lied kreeg een act zoals het moest zijn. Maar het had een ander lied moeten zijn … Eentje dat blijkbaar al na twee seconden losbarst en zowel qua tekst als melodie niet veel voorstelt.

Terminaalziek hangbuikzwijn

En over dat laatste wil ik een straffe uitspraak doen. Als we ooit nog eens willen winnen, zullen we ofwel Pommelien Thijs moeten sturen met een ballade over haar terminaalziek hangbuikzwijn waarmee ze heel Europa aan het huilen krijgt of … Margriet Hermans met een zotte schlager zoals Lekker blijven hangen.

(tekst gaat verder onder video)

Het zal moeten. Willen of niet. Stemt mij dat vrolijk? Nee, maar zoals ik zei: mijn liefde daalt. Het stemmend publiek is niet alleen ‘een beetje dom’ (sorry voor mijn woorden) maar ook lui.

Niet klikken, maar stemmen

Tegenwoordig moet je op het Songfestival iets brengen dat snackable is. In marketingtermen wil dat zeggen: verhalen of foto’s die licht verteerbaar zijn – liefst grappig – zodat ze mensen aan het klikken krijgen.

Op België moeten ze niet klikken, maar stemmen. Neem nu winnaar Oostenrijk. Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat we blij mogen zijn met JJ als winnaar. Maar luister eens naar Wasted Love, of nog beter, kijk er eens naar.

Een operazanger met een technonummer (waarvan hij het meest stevige deel amper zingt) volledig in het zwartwit gebracht, op een bootje dat het even hard te verduren kreeg als de Titanic.

The heart does go on, zingt de haar kat sturende Céline Dion. Wel, Oostenrijk veroverde de harten van de jury’s en toch ook wel van het publiek door drie minuten lang een momentum te pakken. Om het lied daarna waarschijnlijk nooit meer te horen. Net als Nemo in 2024. Dat is helemaal oké.

‘Je moet geen hit willen scoren’

We moeten het Songfestival willen winnen, geen hit proberen scoren. België stuurt graag kwaliteit. Mooi, maar momenteel – met de duidelijke grillen van de kijkers thuis – is het zwemmen of verzuipen.

Alana Dante, Betty – Femme Fatale – van Big Brother, 2 Fabiola, Kate Ryan en haar gemaskerde bende van Day One … België heeft het nooit durven sturen, wel, nu zullen we moeten.

Het saunalied van Zweden, het onnozele dansje van Estland, de hitsige Finse die een microfoon zat te berijden … Ze hebben misschien niet gewonnen, maar het scheelde niet veel. Zij hebben de boodschap al begrepen. Nu wij nog. Laat België volgend jaar ook een van die landen zijn.

‘Geef publiek wat het wil’

K3 heeft interesse in het Songfestival? Awel, potverdorie, geef ze een kans. Duw de meiden een crazy jumplied in hun pollen gemaakt door Viktor Verhulst, zet een vuurspuwende Samson (of toch Leah Thys?) op het podium en laat de Belgische carnavalscultuur hoogtij vieren. Onderstaande hit van Average Rob had perfect geweest!

(tekst gaat verder onder video)

Het is simpel: het lied van Gustaph was hapklaar genoeg, terwijl onze liedjes van vorig en dit jaar blijkbaar toch te moeilijk waren. Dan is het voor mij duidelijk: give the crowd what they want.

Want omdat de geloofwaardigheid van ons allerliefste Eurovisiesongfestival op losse schroeven staat, zal dat de enige manier zijn om België te laten scoren. Geloof mij, ik had het ook graag anders gezien. Maar willen we nu winnen of niet?

Dit is een persoonlijk opiniestuk enkel op naam van de auteur. Zelf een prikkelende opinie over het Songfestival? Mail ons op [email protected].