Kiev 2017
Repetitiedag 4 (03/05) – Alle updates
Woensdag 3 mei was de vierde repetitiedag van het 62e Eurovisiesongfestival, in de Oekraïense hoofdstad Kiev. Vandaag aan bod: de laatste landen van de tweede halve finale. Dit artikel werd de hele dag door geüpdatet met verslagen, foto’s en filmpjes.
Het repetitieschema van de dag vind je hier terug. De tijdstippen staan aangegeven in Belgische tijd. In Oekraïne is het een uur later.
| Land | Repetitie | Meet & Greet |
|---|---|---|
| San Marino | 09.00 - 09.30 | 11.20 - 11.40 |
| Kroatië | 09.40 - 10.10 | 12.00 - 12.20 |
| Noorwegen | 10.20 - 10.50 | 12.40 - 13.00 |
| Zwitserland | 11.00 - 11.30 | 13.20 - 13.40 |
| Wit-Rusland | 12.40 - 13.10 | 15.00 - 15.20 |
| Bulgarije | 13.20 - 13.50 | 15.40 - 16.00 |
| Litouwen | 14.00 - 14.30 | 16.30 - 16.50 |
| Estland | 15.00 - 15.30 | 17.30 - 17.50 |
| Israël | 15.40 - 16.10 | 18.00 - 18.20 |
Dit vonden redacteurs Philip en Jonathan van de repetities van vandaag:
Repetitiedag 4 – Review. Stel je vragen! 😀
Geplaatst door Songfestival.be op woensdag 3 mei 2017
San Marino
Deze vierde repetitiedag wordt geopend door Valentina Monetta, die al voor de vierde keer deelneemt, en Jimmie Wilsson. Ze zijn gekleed in zwarte glitterjasjes, al verdwijnt dat van Jimmie tijdens de bridge om vervangen te worden door een mouwloos, aanspannend vest. Valentina draagt ook een handtas, om een onverklaarbare reden. Het duo wordt op het podium bijgestaan door drie achtergrondzangers, die hier zichtbaar op het podium staan. Bij een poging tot discostamper als Spirit of the Night horen felle discokleuren, en de LED-schermen op de podiumachtergrond lijken dan ook op het resultaat van een kind dat te veel met de kleurpotloden heeft gespeeld, met wilde kleurensequenties in geel, rood, oranje, paars en roze. De inzending wordt in de repetitiezaal op hilariteit onthaald, en de term guilty pleasure dringt zich op. Of Valentina haar landje daarmee voor de tweede keer naar de finale kan loodsen, achten we dan weer quasi onmogelijk.
Kroatië
De Kroatische inzending My Friend wordt zo mogelijk op nog meer (hoon)gelach onthaald in de perszaal. Zanger Jacques Houdek zet een redelijk potsierlijke versie neer van zijn inzending. Hij begint met de quote van Albert Einstein in felle close-up in de camera te zeggen, en draait zich nadien om. Er komen vijf andere mannen in beeld die op het podium staan: een cellist, een violonist en drie achtergrondzangers. Houdek zingt de Engelstalige en de diepere Italiaanstalige stemmen door telkens een andere kant op te kijken, en in de eerste repetitie volgt de camera nog niet altijd even snel om die overgangen vlot op het scherm te brengen. Op de LED-achtergrond is de zanger zelf te zien, en nadien een berglandschap. Helemaal aan het einde komt er een grote regenboog over de enorme bogen over het podium. De zes mensen op het podium komen dan ook samen in het midden om de drie minuten af te ronden, en er is het nodige vuurwerk. Het is koffiedik kijken of en hoe dit in de smaak zal vallen van de kijkers en de vakjury’s, en of we Kroatië voor het tweede opeenvolgende jaar zullen terugzien in de finale.
Noorwegen
Na alle capriolen van de vorige inzendingen, komt de Noorse inzending bijna over als een rustpunt in de tweede halve finale. Het begint wat monotoon te worden, maar de Scandinavische trend van optredens uit nationale finales copypasten naar het songfestivalpodium, wordt ook hier doorgetrokken. Groep Jowst staat met z’n vieren op het podium, al is het geheel redelijk statisch. De dominerende podiumkleur is paars, met hier en daar wat sequenties en vormen in het wit. Zowel tijdens de strofes als de refreinen van Grab the Moment is er niet veel te beleven op de scène: zanger Joakim blijft achter zijn microfoon staan, de drie andere gemaskerde leden staan braaf achter hun instrument. Eén uitzondering: aan het einde gaat een gemaskerde muzikant plots van zijn keyboard om even op een enorme trommel te slaan. Joakim komt nog wat onwennig over op het grote podium, maar er is nog voldoende tijd om daaraan te werken. Al bij al is dit een song die wel eens tussen de mazen van het net kan glippen, en zo Noorwegen voor het tweede opeenvolgende jaar in de halve finale kan houden.
Zwitserland
Het trio Timebelle zet ook een visueel opmerkelijke act neer. Zangeres Miruna draagt een opvallende kanariegele jurk met een meterlange sleep. Ze staat ook op een groot, even geel platform op het podium. Tijdens de brdige daalt ze neer om de rest van de song op het gewone podium te brengen. De twee andere bandleden zitten aan de piano en aan een drumstel en zijn chic gekleed, in een gilet met strikje. Op de achtergrond komen allerlei afbeeldingen die aan de Griekse god Apollo moeten doen denken, met geel en paars als dominerende kleuren. Miruna is een goede vocaliste, maar Apollo laat als lied onvoldoende blijvende indruk na om de televoters in vuur en vlam te zetten. Zwitserland eindigde in de twee afgelopen songfestivals steeds laatste in de halve finale. Dat lot zal hen niet nogmaals beschoren zijn, maar een ticket voor zaterdagavond lijkt twijfelachtig.
Wit-Rusland
Arciom en Ksienija van Naviband treden op in traditionele Wit-Russische klederdracht. Ze staan op wat een bootje lijkt, inclusief twee grote propellers. Het podium is opvallend donkerblauw gekleurd voor deze levendige inzending, met een draaiende wereldbol en voorbijzwevende gebouwen en hier en daar wat vuurwerk op de LED-schermen. Aan het einde draaien ze samen nog een rondje op hun boot. Arciom speelt gitaar en komt vocaal sterk voor de dag, maar het is toch zijn vriendin Ksienija die de show steelt door veel beter de camera’s te bespelen. De Wit-Russische inzending moet het ook vooral hebben van enthousiasme van een opgezweept zaalpubliek om live volledig tot haar recht te kunnen komen. Dat zal vast en zeker goedkomen tijdens de liveshow. Van deze inzending zijn we vrij overtuigd dat het naar de finale gaat. Het zou de eerste keer ooit zijn dat we Witrussisch horen in de finale van het songfestival.
Bulgarije
De 17-jarige Kristian Kostov uit Bulgarije geldt als een van de absolute topfavorieten voor dit songfstival. Hij draagt een simpele zwart-witte outfit en begint in een cirkel van kleine videoschermen die sober dan weer fel belicht worden. Er komen visuele animatie-effectjes in beeld om het nummer en Kristians geoefende bewegingen kracht bij te zetten. Halverwege het optreden gaan de kleine schermpjes omhoog en toont het grote podium en de LED-vloer onder Kristian een grote grijze draaikolk, waarin hij dreigt te verdrinken, volledig in lijn met de toon en tekst van zijn song Beautiful Mess. Enkele andere zeer fraaie camera-effecten zetten het optreden net op het goede moment kracht bij. Er komt nog een flinke stortregen op de LED-schermen wanneer het lied in crescendo gaat, maar net dan valt Kristian vocaal een tikje door de mand. De hoge noten blijken live vooralsnog toch een tikje te hoog gegrepen te zijn. Qua minimalistische, maar toch tot in de puntjes uitgekiende en proper afgewerkte podiumact kan dit zéker tellen. Bulgarije werd vorig jaar vierde op het songfestival, hun beste prestatie tot hiertoe. Dat record zou dit jaar wel eens kunnen sneuvelen.
Litouwen
De groep Fusedmarc heeft overtuigend voor rood gekozen als kleur voor hun optreden van Rain of Revolution. Zangeres Cilia lijkt de felrode jurk uit de nationale finale vanonder de mottenballen te hebben gehaald, al hangen haar haren op deze eerste repetitie op vrij slordige wijze over haar linkerschouder. Rood is ook de kleur van de LED-schermen, inclusief een groot hart op de achtergrond en een vuurcirkel op de vloer onder de artiesten. Gitarist Vakx en drie zangeressen flankeren Cilia, die het er vocaal niet bijster slecht van af brengt, maar eerder steeds schreeuweriger wordt naarmate het nummer vordert. Verder is het een zeer statisch optreden zonder al te veel gebeurtenissen en vernieuwende dingen. De kans dat we Litouwen in de finale terugzien, lijkt ons zeer klein.
Estland
Duo Koit Toome en Laura heeft een act die ook duidelijk is geïnspireerd op die van de voorronde Eesti Laul. Er zijn nog steeds de langgerekte shots van de zangers terwijl ze niet aan het zingen zijn, die doen lijken aan Latijns-Amerikaanse telenovella’s, en ook de projecties van de zangers op de LED-schermen achter hen blijven overeind. Dat laatste kunnen we langzamerhand een ware trend noemen, want verschillende andere landen tonen hun artiesten zowel op de voor- als de achtergrond. Die achtergrond is bij Estland gedomineerd door zwart en wit als prominente kleuren. Koit en Laura dragen de outfits die we ook in de halve finale zullen zien. In Koit’s geval is dat een net pak, bij Laura gaat het om een witte jurk die niet al te veel aan de verbeelding over laat. Beide zangers hebben buiten én binnen het songfestival al bewezen oerdegelijke stemmen te hebben, al is er weinig sprake van chemie tussen hen. Toch is het totaalpakket voldoende competent en uitgekiend om een plekje in de show van zaterdagavond te versieren, al betwijfelen we dat het daar hoge ogen zullen gooien.
Israël
Imri start alleen op het podium, kijkend in de camera terwijl op de achtergrond flitsende, halve, witte cirkels geprojecteerd worden op het scherm. De zanger is in een zwarte broek en wit, mouwloos T-shirt gekleed die duidelijk laten zien hoe gespierd zijn lichaam is, iets wat ongetwijfeld bij veel vrouwelijke, en mannelijke, kijkers in de smaak zal vallen. Tijdens het refrein komen twee dansers op het podium en zij zijn, in contrast tot de zanger, volledig in het wit gekleed. De achtergrond gaat over van cirkels naar lichtbundels en lijnen en er wordt ook kleur toegevoegd. Halverwege het nummer komen de drie achtergrondzangers, ook in het zwart gekleed en tot hiertoe nog niet in beeld, naar het midden van het podium en vormen samen met Imri en de twee dansers een lijn. In die lijnpositie doen ze een soort Riverdance-act. Het geheel oogt nog niet helemaal perfect en vocaal is er ook nog wat werk aan de winkel. Maar natuurlijk is dit nog maar de eerste repetitie, dus deze details zullen nog wel bijgewerkt worden tegen volgende week.