Turijn 2022
Songfestival 2022: Liveblog repetitiedag 7 (06/05)
Welkom bij ons liveblog van de repetities voor het Eurovisiesongfestival 2022. We houden jullie hier en op onze socialemediakanalen de hele dag door op de hoogte van de laatste nieuwtjes en beelden van rond en op het podium in Turijn.
Australië
Dag zeven van de repetities start met een portie drama. Niet omdat er veel problemen zijn, wel omdat deze inzending van Australië een van de meest theatrale is van deze editie. Maar het werkt! Sheldon zingt de pannen van het dak, zelfs al heeft hij duidelijk problemen met zijn oortje. Moeilijkheden zijn er ook met sommige camerashots. Camera’s in beeld, medewerkers op het podium … Het is momenteel allemaal nog te zien. Gelukkig zijn er verschillende beurten om dit op te lossen. Al gaat het bij de tweede doorloop mis en stopt de artiest af en toe met zingen. Daardoor zit er veel tijd tussen de verschillende doorlopen. De crew en de Australische delegatie hebben duidelijk veel te bespreken. Australië brengt een nogal – qua licht – donkere act waarin vooral de grote trappen en Sheldon Riley zelf met alle aandacht gaan lopen. Je blijft naar de jongeman kijken en dat dankzij zijn opzichtige outfit, het masker en het onthullen van zijn ware gelaat op het einde. Dit is een zekere finalist en misschien wel een kanshebber voor onze nieuwe You’re A Vision Award.
Cyprus
Op naar een zwoele zomernacht in Cyprus. Tijdens dit optreden had de kinetische zon op het podium zich nog in duizend bochten mogen wringen, je zou er als kijker niks van merken. Verleidelijke Andromache en haar danseressen brengen het hele lied in een soort groot uitgevallen schelp. Die van Valentina Monetta uit 2014 heeft een upgrade naar 2022 gekregen. De act start met een heel mooi beeld van de zangeres en de waterval op het podium. Veel valt er nadien eigenlijk niet meer te zeggen. De dames dartelen heel de tijd rond in de schelp, die verschillende projecties en kleuren over zich heen krijgt. Cyprus zorgt op het einde zelf voor de zon door o.a. donkeroranje kleuren te gebruiken. Mooi plaatje, al lijkt het soms alsof Andromache vanuit een opengesneden appelsien zingt. De stem zit behoorlijk goed. Al hoort de zangeres naar eigen zeggen niets tijdens haar derde doorloop en stopt met zingen. Hierdoor valt het enorm op wat voor sterk vooraf opgenomen achtergrondkoor ze nodig heeft. Na het succes met Fuego daalt dit eiland ieder jaar in het klassement. Deze editie ook?
Ierland
Ogen gericht op de Ieren. Brooke en haar danseressen starten al liggend op de grond. Veel belovend, maar de ruwe en rauwe act die je verwacht bij een liedje waarin je zingt over je ex die je met rust moet laten, komt er niet. Ierland pakt het veel te lief aan met felle paarse en blauwe kleuren. Op de LED-schermen zie je vooral virtuele hartjes die naar beneden vallen. Tijdens haar eerdere optredens op de preparties gebruikte Brooke een luchtpistool waar geld uitschiet, dat is ze blijkbaar in Dublin vergeten. Geen leuke gimmick dus. De drie minuten worden aardig in beeld gebracht maar het knalt op geen enkel moment. Enkel een paar leuke camerashots? That’s rich.
Noord-Macedonië
Noord-Macedonië is vandaag het eerste land waarbij het plaatje al volledig klopt en snor zit. De juiste belichting – vooral donkere kleuren met op het einde een heel mooi kleurrijk shot – is er, de camerastandpunten en spots zitten goed, mooie graphics en een zangeres die geen moeite heeft om haar liedje feilloos te brengen. De artieste laat duidelijk merken dat ze blij is met haar optreden. Bij het begin van haar lied nadert de camera met mondjesmaat het podium en op de juiste momenten is op de grond een gebroken cirkel te zien. Mooi! Ze brengt niet het meest vrolijke liedje dus verwacht je aan een zeer droevig kijkende Andrea. Ondanks die blik straalt haar optreden kracht uit. De zwakste schakel is en blijft het nummer zelf.
Estland
Stefan paste uit respect voor Oekraïne zijn cowboyact met pistolen uit de nationale finale volledig aan. Het optreden draait nu enkel en alleen om de zanger zelf. Deze repetitiedag probeert hij een nieuwe outfit, in gebroken wit. De zanger staat nauwelijks stil op het podium en het is duidelijk te merken dat de cameracrew de jongeman letterlijk en figuurlijk niet kan volgen. Heel veel camerashots komen slordig in beeld. Vooral als Stefan van het kleine naar het grote podium loopt, gaat het nog mis. Bij de twee doorloop zijn die problemen al zo goed als opgelost. Opvallend: op het einde huppelt hij heen en weer naar het kleine podium. Beetje geforceerd! Af en toe krijg je als kijker een ‘westernfilter’ te zien op je tv- scherm. De uitgedroogde grond afgebeeld op de vloer en de (nieuwe!) landschappen op de achtergrond maken dat plaatje compleet. Met een speciale afsluiter, op je tv dan toch, als mooi einde. Het juiste nummer is er en ook de zang is sterk. Nu nog alle camera’s in de juiste richting krijgen en Estland is klaar voor de tweede semi.
Roemenië
Tijd voor een (fout?) Roemeens feestje. WRS is late to the party, dat komt omdat ze in Turijn achterlopen op schema. Vooruitstrevend is deze inzending allerminst. Roemenië brengt ons terug naar begin jaren 2000 waarin foutje dansjes en lichtvoetige Balkandeuntjes dagelijkse, enfin jaarlijkse, kost waren. Terwijl San Marino in deze semi uitpakt met een heel circus, blijft WRS vasthouden aan zijn soms grappige danspasjes, zwoele blikken en rode visuals met gouden accenten. Al lijkt hij zich nog niet volledig comfortabel te voelen op het podium. Komt dat omdat zijn dansers zijn rood flamencohemd uittrekken uit vrees voor de San Marinese stier? Op het einde van het optreden is er virtuele gouden regen te zien die neerdaalt, jammer dat die regenvlaag er niet écht is. De mogelijkheden zouden er moeten zijn. Gebruik ze, want dit optreden is niet genoeg om dit lied staande te houden. Die finaleplek lijkt zo een dubbeltje op zijn kant te worden.
Polen
De Poolse delegatie verrast toch wel met een nogal drukke maar vooral creepy act bij hun ballade River. Mysterieuze dansers in allerlei gewaden, veel donder en bliksem (ook op je tv-scherm) en heel wat regen. Nee, je hoeft je scherm niet te deppen: al die druppels zijn visuele hoogstandjes die bij de visuele act van Polen horen. Zanger OCHMAN en zijn team hebben er dus niet voor gekozen om de act klein te houden. De man zingt ongelofelijk krachtig, maar mist de aaibaarheidsfactor die Stefan uit Estland bijvoorbeeld wel heeft. Zijn heel statig kostuum versterkt dat imago alleen maar. De Pool lijkt net zijn plechtige communie achter de rug te hebben. Gelukkig draait het goed uit voor deze inzending. Mooi lichtspel, leuke achtergrond met vooral het hoofd van de zanger op afgebeeld en dan die dreigende figuren die alleen maar dichter bij OCHMAN komen. Samen wandelen ze naar de finale.
Montenegro
Vladana uit Montenegro wordt net als haar Poolse voorganger omringd door donkerblauw als dominante kleur. Achter haar jurk hangt een ronde lichtgevende constructie die het geregeld begeeft en de zangeres heel eventjes in het donker zet, maar die haar vooral op een pauw doet lijken. Verder draagt Vladana een stijlvolle blauwe jurk en draagt ze opvallende diamanten op haar gezicht. Zoals vele voorgangers gebruikt ook zij backings op band, waardoor het geheel er wat te gepolijst en hol uitziet en klinkt, al valt er op Vladana zelf vocaal niets aan te merken. Vlak voor het laatste refrein zingt ze enkele zinnen van haar lied in het Italiaans, wellicht in een poging om het plaatselijke publiek te plezieren. Nadien volgt er een fraaie lichtshow, maar de kans bestaat dat de gemiddelde kijker het dan al zal hebben opgegeven. Een finaleplek voor het kleine voormalige Joegoslavische land wordt een lastige opgave.
België
Jérémie begint helemaal alleen op het podium, dat aanvankelijk blauw is gekleurd. Hij draagt nog steeds het opvallende zilverkleurige vestje en daaronder een basic ogende jeansbroek. Nadien wordt hij langzaam maar zeker vergezeld door vier dansers die een fraaie choreografie uitvoeren die evenwel niet altijd heel goed past bij het lied.
Jérémie is vandaag helaas niet honderd procent stemvast. Al vanaf het begin zijn de vocalen soms twijfelachtig, al gaat hij nooit echt in de mist en blijft het binnen de perken van het aanvaardbare. De zanger mist kracht en energie in zijn stem om er een opvallend optreden van te maken. We hopen dat hij zijn stem spaart voor de grote avond. Daarnaast maakt hij vandaag verrassend weinig oogcontact met de camera en de kijker, al zit dat veel beter in de cruciale laatste minuut van het optreden. Ook hier staan de backings op band.
Helemaal aan het einde van het lied, wanneer het uitdooft, lijken alle spots in de PalaOlimpico op hem gericht. Daardoor verdwijnen hij en zijn dansers volledig in de lichtshow, wat voor een redelijk ongemakkelijk visueel einde zorgt. Bij de tweede beurt van Jérémie en zijn team is dit gelukkig al beter.
Op basis van deze tweede repetitie lijkt een finaleplek voor België haalbaar, maar allesbehalve een gedane zaak. De tweede halve finale is gekenmerkt door landen met drukke visuele optredens. De eerder brave Belgische performance kan opvallen door de klasse en eenvoud, maar kan er net zogoed door verloren gaan.
Zweden
Veel technische moeilijkheden bij het Zweedse optreden. Eerst stopt Cornelia Jakobs na vijf seconden omdat haar microfoon niet naar behoren werkt, vervolgens wordt het optreden abrupt afgebroken voor het eerste refrein. Nadien is het lang afwachten. Wanneer ze eindelijk haar lied volledig brengt, onderbreekt ze zichzelf nog even om aan de organisatie aan te geven dat de microfoon nog steeds niet goed werkt. Verder valt er bitter weinig op te merken aan het Zweedse optreden. If it ain’t broken, don’t fix it is al jaar en dag terecht het adagium bij de SVT, waar het kant-en-klare optreden van preselectie Melodifestivalen naadloos wordt gekopieerd naar het Songfestivalpodium. Cornelia is nog steeds in het zilver gekleed en staat voor een opvallende cirkel die draait en in groen en rood oplicht. Elke beweging is minutieus overgenomen van de Zweedse voorronde, maar het geheel werkt naast de Friends Arena ook in de PalaOlimpico. Zweden gaat ongetwijfeld weer naar de finale, een luxe die weinig landen in semi twee hebben dit jaar.
Tsjechië
Het Noors-Tsjechische trio We Are Domi vormt de hekkensluiter van de tumultueus verlopen zevende repetitiedag. Lights Off is een energiek nummer, maar dat vertaalt zich niet in een dito optreden. De twee muzikanten blijven stug aan hun instrumenten staan en zangeres Dominika Hašková doet niet veel meer dan tussen hen heen en weer lopen. Het podium is opvallend donker met zwart en grijs als dominante kleuren en meestal helemaal geen gekleurde ledachtergrond, immer verscholen achter de ‘zon’. Wat we wel geregeld zien, zijn opvallende beeltenissen van getatoeëerde Romeinse standbeelden. Het gros van het licht komt, tja, van de belichting, met felle spots die de hele tijd koude drukte verkopen door heen en weer te keren, maar absoluut niet synchroon met het lied en/of de bewegingen van de zangeres. Wanneer ze lights off zingt, dimmen natuurlijk alle lichten. Een voorspelbare gimmick die niet echt veel extra punten zal opleveren. Afwachten of de finale lonkt voor de Tsjechische inzending.