Tel Aviv 2019
Repetitiedag 4 (07/05) – Live updates
De Nederlandse fans wachten in spanning af, want Duncan mag het podium vandaag verkennen. Vandaag komen we te weten of het team van Nederland naast een sterk lied, ook met een even krachtige act komt aanzetten. En wat heeft Rus Sergey Lazarev meegebracht naar de zaal? Volg dit artikel voor live updates door onze redacteurs ter plaatse.
Kroatië
Dat Roko een uitermate goede zanger is staat buiten kijf, hij beheerst zijn stem en weet op de juiste momenten krachtig uit te halen. Hij tilt dit eerder gedateerde nummer duidelijk naar een hoger niveau. De zanger start, liggend op de grond, het camerashot toont dat van bovenuit zodat we ook de engelenvleugels op het LED-scherm zien. Door dit camerashot lijkt het alsof de zanger zelf vleugels draagt, dit is echter visueel bedrog, want als de zanger zich recht zet, zien we dat hij geen vleugels draagt. De zanger draagt wel zijn witte pak uit de Kroatische voorronde. Naarmate het nummer vordert komen twee halfnaakte mannelijke dansers het podium op. Zij hebben gouden vleugels en dansen rond de zanger. Naar de climax van het nummer toe, nemen de dansers een extra paar vleugels en helpen Roko die aan te doen. Als de camera zich dan terug op de zanger richt, zien we dat hij, net als de dansers, grote gouden vleugels draagt. Naar het einde van het nummer toe, stijgen de mannelijke dansers zowaar als echte engelen naar de hemel. Een meer dan puike eerste repetitie voor Kroatië, krachtig stemgeluid, mooie beelden en voor een van de eerste repetities dit jaar, ook goede camerashots.
Malta
In sterk contrast met een eerste sterke repetitie voor Kroatië, brengt Malta net het tegenovergestelde. Michela klinkt in tegenstelling tot wat we van haar gewoon zijn slecht, zeker tijdens de eerste doorloop van het nummer horen we meer dan eens een valse noot en de zangeres staat heel ongelukkig en angstig te kijken op het podium. De act start met Michela die uit een virtueel raam kijkt, daarna wandelt ze een kamer binnen waar ze een deur moet openen, maar hier is de coördinatie van de handbewegingen nog niet afgesteld op het camerawerk en de visuele effecten. De kamer verandert in een aquarium en daarna gaat het visueel alle kanten op. Malta heeft gedacht, als Zweden goed scoort met het brengen van een videoclip op het podium, kunnen wij dat ook. Ze kunnen echter niet tippen aan de Zweedse perfectie, fletse pastelkleuren, snel veranderende achtergronden, fluorescerende figuren, het is allemaal te veel van het goede. Bij het refrein komen vier dansers mee het podium op, maar ook zij kunnen deze eerste slechte repetitie niet meer redden. Op cd is dit een sterk en leuk nummer, op het podium is dit, op basis van deze eerste repetitie, een nummer dat zo maar eens in de halve finale kan blijven steken.
Litouwen
Jurijus is een knappe verschijning en weet met zijn sympathieke lach de camera, en dus ook de kijker, mee te nemen in zijn verhaal. Hij zingt behoorlijk, maar niet altijd stemvast tijdens deze eerste repetitie. Tijdens de verschillende doorlopen van het nummer experimenteert hij vocaal ook nog wat met hoge en lage uithalen. Vermoedelijk om er achter te komen welke versie hij tijdens de effectieve halve finale ten gehore wil brengen. De zanger staat alleen op het podium en visueel gebeurt er niet veel. Er wordt gespeeld met licht, maar het is duidelijk dat Litouwen inspeelt op de charme van de zanger en niet op een visueel sterke act. We zien dus vooral close-ups van de zanger, gehuld in een wit licht, enkel tijdens het refrein zoomt de camera uit en krijgen we het volledige podium te zien. Het witte licht wordt dan vervangen door goudkleurige lampen die oplichten op het LED-scherm. Een eerste repetitie waar vocaal vermoedelijk nog wat aan gesleuteld zal worden, maar waar visueel alles op punt lijkt te staan.
Rusland
Sergey staat in wit hemd en wit pak op het podium. Vocaal staat hij er zonder twijfel. Dat dit een rasartiest is zal niemand betwisten. Het was bij Rusland vooral uitkijken naar de visuele act, deze start met focus op de zanger, als het nummer verder gaat wandelt hij voorbij schermen, waarvan de kijker in eerste instantie zal denken dat het spiegels zijn. In realiteit zijn het LED-schermen die, naarmate het optreden verder gaat, Sergey in verschillende poses laten zien, visueel een knappe prestatie van Rusland. Een punt van kritiek op de act is te vinden in de iets te lange focus op een box met glazen scherm van waaruit Sergey naar regen kijkt die langs het raam naar beneden stroomt. Naar de climax van het nummer toe staat Sergey geflankeerd door acht versies van zichzelf, waardoor het net lijkt of er een heel koor aan het zingen is. Een heel mooie, maar vooral visueel sterke act, die past bij het nummer en die de kijker thuis ongetwijfeld zal smaken. Een effectieve tweede plaats, zoals momenteel voor Rusland voorspeld door de bookmakers, is op deze manier niet ver af, en wie weet, misschien, zit er wel een tweede overwinning in voor het land.
Albanië
Jonida staat op het podium in een stijlvolle lange zwarte jurk met gouden banden en symbolen geborduurd op de voorkant. Daarnaast staan nog drie achtergrondzangers mee op het podium die tijdens de verdere camerashots mee in beeld komen, maar net als bij Litouwen, zit ook hier de focus op close-ups van de zangeres. Jonida is een uitermate goede zangeres die een haar stem perfect weet te beheersen. De revamp die het nummer gekregen heeft na de finale in Albanië komt het nummer duidelijk ten goede en je wordt als kijker meegevoerd op de zwevende etnische klanken. Tijdens de eerste doorloop van de repetitie verschijnt, naar het einde van het nummer, een adelaar in beeld, die eerst in het klein onder de zangeres, en daarna in het groot op het camerabeeld verschijnt. Deze vogel is geen onderdeel van de projecties op de LED-schermen, maar wordt via een afzonderlijke camera geprojecteerd zodat het net lijkt of hij voor het podium, en de zangeres, vliegt. Tijdens de tweede en derde doorloop van het nummer is van de vogel echter geen sprake meer. Het is dus nog onduidelijk of dit een experiment was van Albanië, of dat ze de act met de vogel effectief gaan brengen tijdens de tweede halve finale. Wat ons betreft zijn het nummer en de uitvoering krachtig genoeg om niet te moeten teruggrijpen naar een visueel effect dat geen meerwaarde biedt. Sterker zelfs, het zou de kwaliteit van het geheel alleen maar onderuit halen.
Noorwegen
Noorwegen houdt het visueel rustig dit jaar. Het nummer start met een beeld op de zanger, Tom, die het nummer inzet. Eens de zangeres, Alexandra, start wordt het beeld enkel op haar gericht en wordt ook duidelijk dat ze alleen op het hoofdpodium staat. Tom en Fred, de joikzanger, staan op het tweede podium dat gevormd wordt door de driehoeken voor het hoofdpodium. Alle drie dragen ze zwarte outfits met veel leer in verwerkt. Afwisselend wordt ingezoomd op de zanger die op dat ogenblik aan het zingen is. Alles baadt in een groenachtig licht, dat de kleuren van het noorderlicht dient te weerspiegelen. Naarmate het nummer verder gaat verandert het groene licht in geel en goudkleurige tinten. Halverwege het nummer wandelen de twee zangers via de driehoekige podia naar het hoofdpodium waar ze zich naast Alexandra plaatsen. Naast het wandelen van de mannelijke zangers, de close-ups van de zangers en de verandering in belichting wordt er geen optimaal gebruik gemaakt van de LED-schermen, maar worden de artiesten gehuld in een rookgordijn eens ze met drie naast elkaar staan. Naar het einde van het nummer komt er ook vuurwerk aan te pas, maar over het hele plaatje bekeken, een vrij sobere act voor een toch wel vrolijk nummer. Vocaal kan het hier en daar nog wat bijgeschaafd worden, maar qua camerawerk zit dit zeker goed, een finaleplaats voor Noorwegen moet er met dit optreden zeker inzitten.
Nederland
De topfavoriet Duncan heeft er net zijn eerste repetitie opzitten. Vocaal lost de zanger alle verwachtingen in, hij zingt zuiver en vol emotie. Hij start het nummer zittend achter een piano en komt daar de rest van het nummer niet achter uit. De eerste beelden worden genomen vanuit de zaal wat eigenlijk hoofdzakelijk een leeg podium oplevert. Dat podium is gehuld in blauwtinten. De camera gaat dichter naar de zanger en neemt enkele mooie, emotioneel geladen, close-ups van Duncan. Halverwege het nummer is een witte lichtgevende bol te zien die boven, aan de achterzijde van de piano hangt, maar verder geen betekenis lijkt te hebben. Op dat ogenblik worden ook Duncan en zijn piano vanaf de zijkant verlicht wat enkele sfeervolle beelden oplevert. Tijdens de verschillende doorlopen van het nummer stopt Duncan af en toe met het bespelen van de piano, maar blijft wel zingen terwijl hij met zijn armen, emotioneel geladen, meedanst op de maat van de muziek. Op het einde van het nummer komen ook de verwachte lasers te voorschijn, maar buiten het vormen van driehoekige lichtstralen achter de zanger doen die niets. De hele setting blijft vrij sober en is continu gehuld in blauw licht, ook het gebruik van het LED-scherm op de achtergrond is minimaal. Vocaal een heel sterke eerste repetitie voor Duncan, met een minimalistische act, maar eigenlijk heeft dit nummer niet meer nodig dan de emotie die Duncan in zijn expressie en stem legt, en die is er.
Noord-Macedonië
Tamara heeft een stem als een klok en gebruikt die ook heel overtuigend tijdens deze eerste repetitie. Vocaal is dit een van de betere stemmen van dit festival. Visueel krijgen we echter een heel verrassend beeld te zien, aangezien Noord-Macedonië er net als Rusland voor gekozen heeft om kleinere losstaande LED-schermen te gebruiken naast de zangeres, waardoor het net lijkt of de zangeres zeven keer op het podium staat. In tegenstelling tot Rusland zien we op de zes LED-schermen enkel de achterzijde van de zangeres, waardoor het lijkt of het gewoon spiegels zijn waar haar rugzijde in gereflecteerd wordt. Halverwege het nummer, tijdens het langere instrumentale stuk, worden de kleinere LED-schermen gedoofd en zien we zwart-wit foto’s van vrouwen, en vrouwen met kinderen. Daarna wordt enkel nog gefocust op de zangeres zelf. De reflecties in de kleinere LED-schermen zijn nog slechts eenmaal zichtbaar, maar verdwijnen daarna en de zangeres brengt, gehuld in witte lichtstralen, het nummer tot een climax. Het afsluitende beeld is opnieuw een zwart-wit LED-schermbeeld van een vrouw met een peuter. Door de sterke vocale prestatie wordt dit nummer naar een hoog niveau getild en is het niet kansloos om door te stoten naar de grote finale.
Azerbeidzjan
Dé verrassing van de dag komt uit onverwachte hoek. Chingiz zingt Truth voor Azerbeidzjan. Het nummer opent sterk: twee laserarmen projecteren een abstract hart op Chingiz’ borstkas. Visueel gebeurt er (te?) veel op het podium. Een enorm gouden hart klopt op het LED-scherm. Na het eerste refrein stapt Chingiz weg van de lasers. Op dat moment start een enorme projectie van abstracte blauwe gezichten op het scherm. Supersnelle camerabewegingen zorgen voor extra dynamiek. Bij de brug gaat het tempo van de beelden en camerabewegingen naar beneden. Hierna volgt het hoogtepunt van de act. Een zeer standvastige uithaal wordt begeleidt door een projectie van Chingiz die naar boven stijgt. Jullie moeten het, vrezen we, zien om het goed te kunnen bevatten maar het is behoorlijk indrukwekkend en origineel. De perszaal schoot meteen wakker en barstte in applaus uit. Vocaal staat Chingiz zeer scherp. Na het dipje van vorig jaar, is de kans groot dat Azerbeidzjan opnieuw meespeelt met de grote jongens.