Vanavond vindt de finale plaats van het Festival van Sanremo in Italië en dan kennen we de vertegenwoordiger van dat land op het Eurovisiesongfestival in Rotterdam. Als die dat komende nacht tijdens de persconferentie nadien officieel aanvaardt. Indien niet wordt het wellicht nog even wachten. Ondertussen bekijken wij eens een andere kant van het festival.

We willen geen afbraak doen aan Sanremo en de geschiedenis ervan, maar dikwijls gaat het ook gepaard met controverse en drama. Recent nog. We geven een aantal recente voorbeelden.

2021: Quarantaine en plagiaat

Afgelopen week nog werden beschuldigingen geuit richting deelnemer Måneskin, een rockgroep die beschuldigd werd van plagiaat. Tijdens de persconferentie na de eerste show liet organiserende omroep RAI weten dat daar geen sprake van was, de groep mocht blijven. Een andere deelnemer waarover we eerder berichtten deze week, Irama, zou zich moeten terugtrekken hebben wegens quarantaineplicht, maar creatief directeur Amadeus had van alle andere deelnemers toestemming gekregen zijn repetitiebeelden te gebruiken.

2020: Diskwalificatie

Vorig jaar deden Bugo en Morgan samen mee aan het festival, maar dat verliep niet goed. Na de derde avond stonden ze allerlaatste, tijdens het optreden op de voorlaatste avond veranderde Morgan de tekst en beledigde daarin zangpartner Bugo. Bugo stapte van het podium, beiden werden gediskwalificeerd. In aanloop naar deze editie stond creatief directeur en presentator Amadeus ook even negatief in de schijnwerpers. Hij is een gerespecteerd man op de Italiaanse televisie, maar maakte een uitschuiver op een persconferentie in januari bij de voorstelling van de co-presentatoren. Over een van de vrouwelijke co-presentatoren zei hij het volgende: ‘Ik heb haar gekozen voor haar schoonheid, maar ook voor haar capaciteit om naast een grote man te staan, altijd een stap achter hem.’ Op sociale media werd hij meteen beschuldigd van seksisme en in de uren nadien ging het over niks anders dan die uitspraak.

2019: Jouwend publiek

Het publiek is het niet altijd eens met de uitslag. Zo begon het luidop te jouwen in 2019 toen Italiaans icoon Loredana Bertè niet gewonnen bleek te hebben. In hetzelfde jaar won Mahmood, al had iedereen verwacht dat topfavoriet Ultimo, winnaar bij de nieuwelingen het jaar ervoor, zou winnen. De journalisten plaatsten hem echter pas op de zesde plaats, terwijl hij bij het publiek eerste werd. Daardoor werd hij in de eindranking uiteindelijk tweede. Daar was hij zo boos over dat hij dat duidelijk liet merken op de persconferentie nadien en op zijn Instagrampagina met een waslijst aan redenen waarom hij niet gewonnen had. Normaal treden sommige artiesten nog eens op in Domenica In op zondag, maar daarvoor daagde hij niet op. Nog was het niet gedaan met de controverse dat jaar, want een Italiaans politicus noemde winnaar Mahmood vanwege zijn uiterlijk ‘niet Italiaans genoeg’.

2010: Partituren gooien

Tijdens de finale-avond in 2010 werd de top drie bekendgemaakt en Malika Ayane was daar niet bij. Het orkest begon te protesteren en gooide uiteindelijk zelfs partituren naar het podium. Protest dat gesteund werd door journalisten. De orkestdirecteur vertelde dat de stemmen van de leden volledig anders waren dan de uiteindelijke resultaten, die door de televoting sterk veranderd waren. Hij vroeg om de gedetailleerde resultaten vrij te geven, inclusief de rangschikking van het orkest. De toenmalig artistiek directeur weigerde dat, omdat de regels tussentijdse rankings niet toestonden. Hij bekritiseerde de televoting wel als mechanisme dat de winnaar van het festival bepaalt, maar liet ook weten dat hij meer verantwoordelijk gedrag verwacht van de muzikanten van het orkest. De voorzitter van de Italiaanse muziekindustrie liet later die maand weten dat hij het protest van de muzikanten steunde, omdat het de waardigheid aan de Italiaanse muziekindustrie teruggeeft, die gewoonlijk aan alles onderworpen is. Een medewerker van het call center claimde echter nog dat een van de deelnemers stemmen gekocht zou hebben.

2009: Anti-homolied

Een jaar eerder was het ook prijs en was er controverse. In 2009 deed de artiest Povia mee met het lied Luca era gay (je begrijpt het goed) en dat lied werd door sommige holebirechtenorganisaties als een anti-homolied beschouwd. De naam van het personage in het lied zou volgens de voorzitter van de grootste Italiaanse holebi-organisatie verwijzen naar Luca Tolvi, die claimde dat iemand zijn homoseksualiteit ‘genezen’ had. De artiest ontkende dit en zei dat het lied verwijst naar een man die hij op de trein ontmoet had. Welke boodschap hij ook wilde brengen, het lied werd tweede.