De nationale preselecties voor het Eurovisiesongfestival 2025 zijn inmiddels achter de rug. Tijd om terug te blikken op enkele pareltjes die het podium in Bazel nooit zullen halen. Onze redacteurs laten een voor een in hun kaarten kijken.

Favoriet Dennis: Carla Frigo – Bésame (Spanje)

‘Vooropgesteld: ik omschrijf in dit stukje mijn op één na favoriete voorrondeliedje van dit seizoen.

Net als Jasper hoopte ik J Kbello voor Spanje terug te zien op het Songfestivalpodium in Bazel. Maar ook met Carla Frigo was ik meer dan tevreden geweest.

Sensualiteit, seksualiteit en dubbelzinnige verwijzingen op het Songfestival. Er is dit jaar al veel over gezegd en geschreven.

Ook Bésame past in die categorie. Tijdens de Spaanse preselectie bracht zangeres Carla Frigo een (vocaal helaas niet al te sterke) sensuele vertolking van haar liedje.

En waar ik de Songfestivalinzendingen uit Finland en Australië te geforceerd en te ‘gemaakt’ vindt, waar ik me overigens ook over zal uitspreken tijdens onze aankomende editie van De Stem van Songfestival.be, brengt Carla een overtuigende, vurige act die niet bewust de grenzen opzoekt.

Haar Bésame zal nog gedraaid worden op menig Spaans (strand)feest, maar wel ontbreken op het Songfestivalpodium. In mijn persoonlijke afspeellijst ontbreekt het liedje dan weer niet.’

Favoriet Jasper: J Kbello – V.I.P (Spanje)

‘Sorry Dennis!

Met haar Esa diva brengt lieve Melody ons twintig jaar terug in de tijd. Hoewel ik hou van de huppeldeuntjes van toen, was ik veel liever in het hier en nu wild gegaan op mijn voorrondefavoriet.

Een VIP in mijn leven tipte me de song van J Kkbello. Deze jongeman had alles in huis om in de voetsporen van Chanel te treden. Want ook zijn lied heeft internationale uitstraling waarmee je het publiek kunt overtuigen.

De Spaanse omroep weet hoe ze een Songfestivalvoorronde in elkaar moeten steken. Hopelijk hebben ze bij de VRT meegekeken!

De act die bij V.I.P hoorde spatte van het scherm en mits wat finetuning – ook wat de zang betreft – had deze ‘J’ de bom van Bazel kunnen worden. Nu moeten we het stellen met een losse flodder.’

Favoriet Jonas: Diana Vilarinho – Cotovia (Portugal)

‘‘Ik kies Giorgia btw (behoudens eventueel verlies van KAJ)’, zo schreef ik in ons intern communicatiekanaal op 3 maart. Ja inderdaad, je leest het goed … Ik was een kleine twee weken na de feiten nog steeds aan het leuteren over het feit dat Giorgia naast de overwinning had gegrepen in het Italiaanse Sanremo.

Ik durf te zeggen dat La cura per me de parel zou zijn geweest op het komend Songfestival, die parel die we tot op heden nog altijd missen. Slechter kon het niet meer, hoop – minstens denk – je dan als fan het Eurovisiesongfestival.

Maar neen! Toen moest de finale van Festival da Canção 2025 nog op de buis verschijnen. Op wat daar nog stond te gebeuren, was ik allerminst voorbereid.

Het mooie A Minha Casa van Marco Rodrigues, het voor Portugal relatief moderne Tristeza van Josh en dan ook nog de prachtige tonen die Diana Vilarinho op het podium bracht met haar innemende Cotovia dat toch een zeer duidelijke boodschap met zich meedraagt … Soit, ze hadden voor iedereen wat wils daar in Lissabon.

Maar omstreeks 2.00 uur in de nacht van 8 op 9 maart lagen al die magnifieke inzendingen in de touwen. Het was voorbij.

Na een warrige televoting en de punten van zeven regionale jury’s die alle kanten op gingen, kozen de Portugezen voor Napa met Deslocado. En dat na een ex aequo op de eerste plaats met Diana! Kon het nog spannender?

Begrijp mij trouwens niet verkeerd. Om het in de woorden van Josh te zeggen: er heerst geen al te grote Tristeza bij mij. Deslocado, ik kan het eigenlijk wel smaken. Het geeft mij het gevoel van een zonnige zaterdagvoormiddag aan het begin van de lente.

De zon brandt niet te hard, er is een zacht windje en je vergeet even – zij het héél kort – al jouw zorgen. Maar toch. De drie anderen kregen toch mijn voorkeur en gaf ik meer kans op een (zekere) finaleplek in mei.

Mijn uiteindelijke keuze is gevallen op Cotovia van Diana Vilarinho. Ik ga er niet al te veel woorden aan vuil maken. Luister vooral zelf hoeveel potentieel in deze inzending zat.’

Favoriet Jonathan: Adel the Second – The Unluckiest Boy Alive (Denemarken)

‘Neen, dit is geen doordachte keuze om mijn nieuw thuisland te omarmen. Maar in een niet al te sterk voorrondeseizoen was dit een van de weinige nummers dat me vanaf de eerste luisterbeurt meteen volledig overtuigde.

Adel the Second aka Oliver Adelberg schreef The Unluckiest Boy Alive jaren geleden al en het lied is zijn eerste wapenfeit in de plaatselijke muziekwereld. Van een debuut gesproken!

De melodie en instrumentatie zijn heerlijk hedendaags en de tempowisselingen houden de boel drie minuten lang interessant.

Maar voor mij is het vooral de songtekst die overtuigt. Met heerlijke ironie en zelfspot bestempelt the Second zichzelf als de meest ongelukkige jongen ter wereld:

Isn’t it awful what’s happening to me / Only awful things happen, seemingly / Of all the problems in the universe / Mine surely must be the worst. Wat een parel!

De act in de voorronde vond ik persoonlijk geweldig en paste geweldig bij de song, maar had misschien wat strakker gekund. De blasé-look zat het lied als gegoten, maar ik kan inzien hoe dat aspect voor velen lost in translation ging.

Het lied werd uiteindelijk derde in de Deense preselectie na de superfinale te hebben gehaald, maar ik geloof oprecht dat het Scandinavische land hiermee de top tien in de finale had kunnen halen.

Als het tot slot nog even mag: eervolle vermeldingen voor Heaven Sent van de Maltese Kristy Spiteri én natuurlijk voor onze eigen Mentissa!’

Favoriet Matthias: Margarida Campelo – Eu Sei Que O Amor (Portugal)

‘Zoals gewoonlijk heb ik voor mijn voorrondefavoriet opnieuw gekeken naar Italië en Portugal.

In Italië zaten dit jaar geen liedjes waar ik wild van ben, zoals ik dat eerder had bij Loredana Bertè’s Cosa ti aspetti da me in 2019 en Irama’s La genesi del tuo colore en Ovunque sarai uit respectievelijk 2021 en 2022.

Al blijft het niveau van het Festival van Sanremo veel hoger dan dat van de gemiddelde Songfestivalvoorronde. Ik ben nog altijd van mening dat slechte Italiaanse muziek niet bestaat.

In tegenstelling tot Italiaanse muziek wordt Portugese muziek veel minder gewaardeerd. Ten onrechte, vind ik.

Op onze radio’s hoor je al eens Italiaanse artiesten, maar ik kan mij niet herinneren al Portugese muziek gehoord te hebben.

Nochtans verdient Portugese muziek naar mijn mening meer aandacht. Portugese muziek is zoals Salvador Sobral het noemde ‘echte muziek’.

Dat is misschien een verkeerde woordkeuze, maar het gros van de Portugese muziek wordt volgens mij nog altijd ambachtelijk gemaakt. Op instrumenten in plaats van op computers.

Mijn voorrondefavoriet zullen velen een saai lied vinden. Ik voel emotie bij het lied, ook al begrijp ik -behalve dat Margarida over de liefde zingt en hier en daar een woordje – niks van de tekst. Jammer genoeg spreek ik nog geen Portugees.

Als ik mij even in anderen verplaats die dit lied niet graag horen, kan ik begrijpen waarom. Het is een lied dat veeleer op de achtergrond gespeeld zou worden tijdens een etentje.

Op een Songfestivalpodium zou het snel vergeten zijn tussen al het geweld dat tegenwoordig gestuurd wordt. Zet het tussen de Espresso macchiato van Estland en de Bara bada bastu van Zweden en niemand weet nog hoe het lied van Portugal klonk.

Misschien willen mensen gewoon graag feesten. De tijden zijn al donker genoeg. Daarom wil ik ook geen films met geweld zien.

Toch zet ik nog even onderstaand liedje op, om mij mee te laten voeren door de emotie.’

Favoriet Matty: Meira Omeira – Hush Hush (Zweden)

‘Zelf volg ik amper de voorrondes van het Songfestival, behalve de finales en uitzonderlijk het hele Melodifestivalen in Zweden. Het jaarlijkse festival is een Songfestival op zich en brengt telkens zoveel toffe nummers die in mijn afspeellijst terechtkomen.

Zo waren er dit jaar weer enkele oorwurmen en was de twijfel groot om een echte favoriet te kiezen. Even wil ik toch graag Klara Hammarström met het nummer On and On and On vermelden als eervolle runner-up.

Meira Omar stal de show en mijn hart met het nummer Hush Hush en ik zet het dagelijks nog even op repeat. De zwoele muziek, de ritmische dans en de passionele songtekst brengen mij volledig in Oosterse sferen.

Het had voor Zweden een aparte keuze geweest om haar naar Bazel te sturen waardoor ik niet verwachtte dat ze zou winnen. Ze was gelukkig niet enkel populair bij mij en stond toch hoog in de Zweedse hitparades.’

Favoriet Sven: Stefanie Callebaut – Gloria (België)

‘Ik zoek mijn voorrondefavoriet dicht bij huis. Hoewel ik heel blij ben dat Red Sebastian onze driekleur zal vertegenwoordigen en hij volgens mij ook echt de juiste keuze is, wil ik aan het einde van het voorrondeseizoen nog een laatste keer mijn appreciatie voor Gloria van Stefanie Callebaut uiten.

Gloria is een inzending uit Eurosong 2025 die niemand onverschillig liet: de ene vond het een kunstwerk, de andere vond het vreselijk. Geen mening hebben over dit lied is moeilijk. Ik behoor uiteraard tot de eerste groep.

Het nummer is effectief te zwaar voor een enkel op televoting gebaseerde halve finale in Bazel. Toch blijft het nummer me raken; het geeft me kippenvel. Mensen vallen in eerste instantie vaak voor een melodie, maar ik ben ook steeds geïntrigeerd door de tekst van een liedje.

Gloria is voor mij pure poëzie. Wat een prachtige, hoopgevende en lyrische tekst, die bovendien op magistrale wijze gezongen wordt door de Kortrijkse nachtegaal Stefanie Callebaut.

Ook de productie achter het nummer met het gospelkoor houdt het lied spannend tot het einde. Voor mij blijft Callebaut een ontdekking van Eurosong 2025 en was ze een verademing tussen de andere eerder commerciële liedjes.

Ik vond wel dat Stefanie het nummer eigenlijk beter bracht tijdens de voorronde dan tijdens de finale. Ik vond haar toen geloofwaardiger.

Tijdens de finale had ik het gevoel dat er te veel gecoacht werd rond de choreografie. Ze gesticuleerde naar mijn mening iets te veel, waardoor het voor mij persoonlijk wat aan geloofwaardigheid inboette.

Desalniettemin: knap om dit op Belgische bodem te zien! Een grote shoutout dus voor zoveel eigenzinnigheid en talent.’