De stemming voor de ESC250 van dit jaar is volop bezig en ook onze redacteurs brachten hun stem uit. Hieronder lees je van een aantal redacteurs hoe ze hun punten dit jaar verdelen en waarom.

Dennis

‘Mijn top tien voor de ESC250 is misschien wel één van de weinige lijstjes van onze redactie met uitsluitend inzendingen uit het huidige en laatste decennium.

Bij het samenstellen van een overzicht van mijn tien favoriete Songfestivalliedjes merk ik dat de liedjes uit de edities die ik bewust heb meegemaakt een voorkeursbehandeling geef.

Eén van die Songfestivals heb ik héél bewust, namelijk vanuit de arena zelf, mogen meemaken. Toevallig of niet: de editie van 2021 in Rotterdam brengt mijn favoriete Songfestivalliedje ooit voor.

Ik schreef het al in een eerder door deze website gepubliceerd artikel. Last Dance van Stefania is voor mij hét ultieme Songfestivalliedje. Ik quote mezelf:

‘De mysterieuze start en het catchy refrein zorgen ervoor dat dit nummer het meest afgespeelde nummer uit mijn luisterhistorie op Spotify is’.

Twee jaar later heeft het die positie nog niet afgestaan. Is er een concurrent in aantocht? Vooralsnog niet. Misschien als de in Utrecht geboren zangeres met een knaller van een popsong Nederland in de toekomst zal vertegenwoordigen (AVROTROS, hint..).

Het Songfestival van 2015 in Wenen, dat ook als gaststad voor de komende editie zal dienen, viel bij mij ook goed in de smaak.

Loïc Nottet gooide hoge ogen, maar mij bleven vooral twee Baltische inzendingen bij: Goodbye to Yesterday en Love Injected zijn allebei goede nummers die ook tien jaar later in mijn optiek nog steeds zouden kunnen scoren.

Mijn top tien is verder aangevuld met nummers die ik net als de Estse en Letse inzending kwalitatief erg sterk vind (Bones), liedjes die ik grijs gedraaid heb (Tattoo, Firefighter, C’est la vie) en een aantal guilty pleasures. Die haal je er zelf wel uit.’

Mijn volledige top tien voor dit jaar:

12 Last Dance van Stefania (Griekenland, 2021)
10 Goodbye to Yesterday van Elina Born & Stig Rästa (Estland, 2015)
8 Love Injected van Aminata (Letland, 2015)
7 Tattoo van Loreen (Zweden, 2023)
6 I Love You Mi Vida van D’NASH (Spanje, 2007)
5 Bones van EQUINOX (Bulgarije, 2018)
4 Firefighter van Nutsa Buzaladze (Georgië, 2024)
3 Tornero van Mihai Traistariu (Roemenië, 2006)
2 This Is My Life van Euroband (IJsland, 2008)
1 C’est la vie van Claude (Nederland, 2025)

Matthias

‘Voor het eerst sinds 2022 gaan mijn 12 punten eens niet naar Kuula. Erger zelfs, in 2022 stond Kuula niet in mijn lijstje. Excuus is dat ik dat jaar volledig Scandinavisch gestemd heb, anders had de Estse inzending zeker punten gekregen.

Mijn jaarlijkse nummers één en twee heb ik dit jaar eens omgewisseld, waardoor, net zoals in 2022, Nocturne mijn 12 punten krijgt.

Molitva, mijn favoriete winnaar, is ook een vaste waarde in mijn top tien, met dit jaar 8 punten. Een andere winnaar, Salvador Sobral, bedeel ik dit jaar kariger, met 2 punten.

Sinds vorig jaar staat ook onze Liliane Saint-Pierre opnieuw in mijn lijstje, mijn favoriete Belgische inzending. Al heb ik ook al meerdere keren sterk overwogen Loïc Nottet punten te geven voor de eindejaarslijst die ESC250 is.

Een andere klassieker die niet kan ontbreken, is Domenico Modugno met Nel blu dipinto di blu. Jammer genoeg delen niet genoeg mensen die mening, want vorig jaar stond de Italiaanse inzending pas op 313.

De Israëlische inzending Hora is minder bekend. Zelf heb ik de inzending leren kennen door mijn gesprek met Avi Toledano in 2020. Het aanstekelijke ritme wurmde zich meteen in mijn oor en staat ondertussen bij mijn favorieten.

Tot slot zijn er ook twee inzendingen die ik dit jaar eens wat aandacht gegeven heb en die volgend jaar alweer uit mijn lijstje verdwenen kunnen zijn. Recenter is Répondez-moi (een Bazeleffect?) en een gouwe ouwe, Save Your Kisses for Me.’

Mijn volledige top tien voor dit jaar:

12 Nocturne van Secret Garden (Noorwegen, 1995)
10 Kuula van Ott Lepland (Estland, 2012)
8 Molitva van Marija Šerifović (Servië, 2007)
7 Soldiers of Love van Liliane Saint-Pierre (België, 1987)
6 Nel blu dipinto di blu van Domenico Modugno (Italië, 1958)
5 The Voice van Eimear Quinn (Ierland, 1996)
4 Hora van Avi Toledano (Israël, 1982)
3 Répondez-moi van Gjon’s Tears (Zwitserland, 2020)
2 Amar pelos dois van Salvador Sobral (Portugal, 2017)
1 Save Your Kisses for Me van Brotherhood of Man (Verenigd Koninkrijk, 1976)

Sven

‘Weinig verrassingen van mijn kant: mijn top drie is ongewijzigd gebleven ten opzichte van vorig jaar. Ik kies opnieuw resoluut voor Tattoo van Loreen op de eerste plaats, Je n’ai que mon âme van Natasha St-Pier op twee en de Spaanse Pastora Soler en haar Quedaté conmigo op drie.

Ik ben nogal een gevoelsmens en ik kies dan ook traditioneel voor de meer emotionele nummers met soms een tikkeltje drama en/of met een gelaagde betekenis.  Vandaar prijken ook Hold Me Closer van Cornelia Jakobs en Voilà van Barbara Pravi in mijn top tien.

Daarnaast een eervolle vermelding voor het lyrische Rapsodia van wijlen Mia Martini. De Italiaanse werd in 1992 knap vierde met het soort nummer dat ik op het hedendaagse Songfestival eigenlijk een beetje mis. Haar lied is misschien minder toegankelijk dan het gemiddelde Songfestivallied, maar net dat maakt het zo authentiek en uniek voor mij. Pure poëzie op akkoorden over twee oude geliefden die elkaar op een dag terug ontmoeten.

Het hoeft natuurlijk niet allemaal Weltschmerz en melancholie te zijn; mijn top tien wordt opgevrolijkt door licht verteerbare popsongs zoals SloMo van Chanel, Energy van Nusa Derenda en ook twee Belgische klassiekers.

Wat ikzelf tot op heden nog steeds minder goed verteerd heb, zijn de ondermaatse resultaten van Xandee met 1 life en Kate Ryan met Je t’adore. Volgend jaar is het precies twintig jaar geleden dat la Ryan ons land in Athene vertegenwoordigde met haar iconische meezinger en dito lichtgevende microstatuten; als eerbetoon neem ik de Kempense diva dit jaar op in mijn top tien.’

Mijn volledige top tien voor dit jaar:

12 Tattoo van Loreen (Zweden, 2023)
10 Je n’ai que mon âme van Natasha St-Pier (Frankrijk, 2001)
8 Quedaté conmigo van Pastora Soler (Spanje, 2012)
7 Hold Me Closer van Cornelia Jakobs (Zweden, 2022)
6 SloMo van Chanel (Spanje, 2022)
5 Rapsodia van Mia Martini (Italië, 1992)
4 Je t’adore van Kate Ryan (België, 2006)
3 Voilà van Barbara Pravi (Frankrijk, 2001)
2 1 life van Xandee (België, 2004)
1 Energy van Nusa Derenda (Slovenië, 2001)

Thomas

‘In tegenstelling tot sommige collega’s heb ik geen vaste top drie of favorieten die elk jaar in mijn lijst staan. Mijn startlijst is zo blanca als een paloma.

Ik kies het eerste nummer dat in mij opkomt, dan het volgende, en zo verder. Daarvan bepaal ik de onderlinge rangschikking om mijn uiteindelijke punten toe te kennen.

Dit jaar zit ik blijkbaar in een Benelux-groove, met toch ook ruimte voor inzendingen van elders ter wereld. Soms weet ik heel goed waarom een nummer mij bij bleef. Bij Zero Gravity was ik helemaal ondersteboven van de act. Andere deelnames op deze lijst komen eerder uit mijn onderbewustzijn. Dacht ik aan Rendez-vous door de gelijknamige podcast, of misschien omdat het uit mijn geboortejaar is?

In elk geval weet ik 100% zeker waarom Voilà hier voor mij de eerste plaats verdient. Ik vind het nog altijd geheel onterecht dat Barbara Pravi geen punten kreeg van de Belgische vakjury. Ik vergeet Barbara niet!’

Mijn volledige top tien voor dit jaar:

12 Voilà van Barbara Pravi (Frankrijk, 2021)
10 Shum van Go_A (Oekraïne, 2021)
8 Europapa van Joost Klein (Nederland, 2024)
7 Strobe Lights van Red Sebastian (België, 2025)
6 Zero Gravity van Kate Miller-Heidke (Australië, 2019)
5 All Kinds of Everything van Dana (Ierland, 1970)
4 Puppet on a String van Sandie Shaw (Verenigd Koninkrijk, 1967)
3 Rendez-vous van Pas de Deux (België, 1983)
2 Birds van Anouk (Nederland, 2013)
1 Amour, Amour van Plastic Bertrand (Luxemburg, 1987)