Interviews

INTERVIEWS

Runner-up Talk met Spark: ‘Mijn leven verging even toen we niet wonnen’

It’s Eurosong 2023 o’clock! Het is intussen alweer zeven jaar geleden dat de VRT nog een wedstrijd organiseerde om de Belgische vertegenwoordiger te kiezen, maar dat was voorheen wel anders. Jarenlang werd via een competitie op de (Vlaamse) openbare omroep bepaald wie onze Belgische tricolore op het Songfestival zou vertegenwoordigen.

The winner takes it all: een plaats op het grote internationale Songfestivalpodium en een ereplaatsje in de Belgische Songfestivalgeschiedenis, maar hoe zou het nog zijn met kandidaten die ooit tweede eindigden bij de nationale voorronde? Songfestival.be kon een aantal zilveren medailles strikken voor een kort gesprek en grasduinde met hen door hun Eurosong-ervaring. Vandaag aan ’t woord, Claudia Decaluwé en Gunter Van Campenhout van Spark, die in 2002 tweede werden met Someday.

Hoe zijn jullie destijds met Spark in Eurosong terechtgekomen?

Gunter: ‘Spark was een project van Claudia en mezelf. We waren sowieso van plan om een plaat te maken, ook zonder Eurosong. Maar toen kwam die preselectie eraan. Op eigen initiatief hebben we een demo van Someday ingestuurd, een van de liedjes van de plaat die we aan het voorbereiden waren. We werden geselecteerd en zo is alles plots in een stroomversnelling gekomen.’

Claudia: ‘Verschillende mensen in onze omgeving hadden ons al gezegd dat Someday echt wel iets voor Eurosong was. Alles klopte ook, het voelde juist om met dát nummer onze kans te wagen.’

Mét succes, want Someday scoorde goed en uiteindelijk werden jullie tweede in de finale, na Sergio. Hoe voelde het om nét niet te winnen?

Gunter: ‘Dat viel best mee. Als je aan een wedstrijd deelneemt en je grijpt net naast de hoofdprijs, dan is dat natuurlijk eventjes zuur, maar we gunden het Sergio ook enorm. We geloofden er wel in, want van alle voorrondes hadden wij de meeste punten van allemaal gekregen, maar de populariteit van Sergio is door die weken van voorrondes heen nog wel sterk gegroeid. Uiteindelijk heeft de succesvolle deelname ons geen windeieren gelegd. Spark was gelanceerd, we hadden ideale promotie voor onze cd en we konden ook lang meebewegen op de golven van Sergio’s overwinning en onze tweede plaats na hem. We werden heel vaak samen geboekt voor optredens, dus we kwamen elkaar frequent tegen. Het was een leuke periode en eigenlijk waren we heel tevreden met het resultaat en de exposure die we erdoor kregen.’

Claudia: ‘Het was inderdaad een zeer toffe periode. Ik was ontzettend blij dat wij overal mochten gaan optreden. Je voelde ook die appreciatie van het publiek, dat was heel plezant. Als ik daar nu op terugkijk, hebben wij écht wel veel zotte dingen kunnen en mogen doen dankzij onze deelname aan Eurosong. Dat we tijdens de nationale finale net naast de hoofdprijs grepen was natuurlijk een rotgevoel. Mijn wereld verging even, maar die ontgoocheling is normaal he.’

Hebben jullie in 2002 naar het Songfestival gekeken en hoe voelde dat?

Claudia: ‘Tuurlijk! Wij hebben gesupporterd voor de Serge, he! Sergio is al zo lang een goede vriend van mij, dat is zo’n toffe pee. Tijdens Eurosong hebben we samen ook zoveel gelachen. Het was hem écht wel gegund, absoluut.’

Gunter: ‘Hij heeft dat uiteindelijk ook gewoon goed gedaan. Natuurlijk vraag je je dan wel eens af: Wat als?, maar dat zullen we nooit weten. Ik geloof er wel in dat alles voor een reden gebeurt, dus we hadden er zeker vrede mee.’

Heb je nog een leuke (of minder leuke) anekdote die je eventueel wil delen met de fans over jullie deelname in 2002?

Gunter: ‘Dan denk ik vooral aan de vriendschappelijke en leuke sfeer. Wij kenden Sergio eigenlijk al heel lang van toen we optreden met Touch of Joy, Sha-Na en Mama’s Jasje. Ook al werden we natuurlijk in die finale tegen elkaar gezet, het is altijd plezant en vriendschappelijk gebleven. Er heerst natuurlijk een gezonde competitie, maar steeds op een aangename manier. Ook met de andere kandidaten. 2002 was echt een heel sterke editie van Eurosong. De finale bestond stuk voor stuk uit schatten van nummers die België allemaal waardig zouden vertegenwoordigd hebben. Zelfs ook in de voorrondes zaten er ijzersterke songs die de finale niet haalden. Ik denk bijvoorbeeld aan Danaë Van Oeteren. Velen hebben nadien ook een platencontract gekregen wat een hele mooie springplank was.’

Claudia: ‘Een anekdote niet echt, maar ik koester vooral heel warme herinneringen aan onze band. Wist je trouwens dat Spark, met uitzondering van Gunter, alleen maar uit vrouwen bestond? De drumster van onze band was trouwens Isolde Lasoen, die later heel bekend geworden is dankzij Daan. Ik vond dat wel tof, zo’n vrouwenclubje.’ (lacht)

Op muzikaal vlak is het toch wat stiller geworden rond jullie de laatste jaren. Zijn jullie nog professioneel met muziek bezig?

Claudia: ‘Het klopt dat ik een tijdlang geen optredens meer gedaan heb, maar ik begon het podium toch snel te missen, hoor. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zeker? Ik treed nu heel geregeld op met de Band of Musos. Dat is een coverband onder leiding van Eric Melaerts. Ook Ben Crabbé en Jan Hautekiet maken deel uit van de groep. Wij brengen een heel gevarieerde mix van nummers, echt leuk om te doen. Daarnaast heb ik mijn handen ook meer dan vol met een nieuw project. Samen met mijn man Vincent open ik namelijk op 1 april Vincl’o in de Christinastraat in Oostende. Zoals de naam doet vermoeden is het een wijnbar, maar je zal er ook wijnen kunnen kopen en allerlei tapas eten. Vincent is dan ook een echte chef-kok.’

Gunter: ‘Ik ben al een aantal jaar Schepen van Cultuur in Stekene, mijn geboorteplaats. Ik ben niet meer echt professioneel bezig met muziek, vooral recreatief eigenlijk. Ik begeleid bijvoorbeeld een aantal bands en ik schrijf nog wel eens een liedje, maar daar blijft het momenteel bij. Op dit moment heb ik geen verdere ambities, maar je weet natuurlijk nooit.’

Ten slotte: heb je een favoriet voor Eurosong 2023?

Gunter: ‘Ja, toch wel hoor: Ameerah, Astrid Roelants dus. Ik ken Astrid al heel lang. We hebben nog samen gespeeld in de coverband Twinsband. Ik denk dat dat in de jaren 2003 en 2004 moet geweest zijn. Ze is enorm getalenteerd! Intussen heeft ze veel ervaring opgebouwd en ik ben ervan overtuigd dat zij een hele goede kandidate zou zijn om België te vertegenwoordigen. Op basis van de vrijgegeven snippets heb ik niet echt een favoriet lied van haar, maar sowieso zullen beide nummers heel kwalitatief zijn. Ik supporter toch wel voor haar, maar sowieso is deze Eurosong ook voor de andere kandidaten een mooie opportuniteit om zich bij een groter publiek bekend te maken. Sowieso: wie er ook wint, ik kijk enorm uit naar de finale van zaterdag en naar een mooi Belgisch resultaat op het Songfestival. Wat critici ook mogen zeggen, het Eurovisiesongfestival blijft voor mij nog altijd een van de muzikale hoogdagen van het jaar!’

Claudia: ‘Het zal echt afhangen van de nummerkeuze, denk ik. Ik zou de nummers eerst allemaal eens moeten gehoord hebben. Weet je, bel mij anders over een week nog eens. (lacht) Neen, een echte voorkeur heb ik op dit moment niet. Alle artiesten zijn op hun manier uniek en getalenteerd. Neem nu The Starlings, die samenzang is gewoon magnifiek. Ik was bijvoorbeeld ook omvergeblazen door Loredana in The Masked Singer. Jezus, die kan nogal een stukske zingen! Gustaph ken ik zeer goed, dat is eveneens een ontzettend goede zanger. En ja, net zoals Gunter gun ik het natuurlijk ook Astrid. Nu ze weer in het land is, zal ik toch eens werk moeten maken van een reünie. Enfin, wie het ook wordt, de winnaar moet ervan genieten. Het blijft ook bij mij kriebelen, moet ik eerlijk zeggen. Met het juiste nummer nog eens deelnemen? ‘t Zal wel zijn!’

Hieronder de videoclip van Someday:

play