Opinie

OPINIE

Opinie: ‘Kan België ooit nog het Eurovisiesongfestival winnen?’

Hoe zorgen we ervoor dat de Eurovision community en de bookmakers België zien als een serieuze titelkandidaat? Dat vraagt onze lezer Timothy Junes zich oprecht af. Hij bezorgde ons daarom onderstaand opiniestuk.

Het is alweer voorbij. Jaarlijks tussen pakweg januari en half mei bouwt de spanning rond het Eurovisiesongfestival zichzelf lekker op. Eerst zijn er de bekendmakingen, dan zijn er de pre-parties en dan is er de week zelf. Op zondag worden we wakker met een biologische en/of emotionele kater. België heeft weeral niet gewonnen. ‘When all is said and done’, zingt ABBA en ik vraag me af of België überhaupt ooit nog het ESF kan winnen.

Buiten de lijntjes kleuren

Dit is geen aanval op Gustaph. Gustaph bracht Because of You foutloos. De act zat goed. Songfestival.be schreef hoe populair Gustaph was in de bubbel van het ‘zomerkamp’ Eurovisiesongfestival. Fans ter plaatse, professionele media en fanmedia hadden hem enthousiast in hun armen gesloten. Peter Van de Veire verwees er naar.

Cultuurredacteur Filip Tielens schreef in ‘Wat hebben we geleerd van Gustaph? Durf buiten de lijntjes te kleuren, VRT’ (De Standaard, 14.05.2023) hoe professioneel Gustaph en de zijnen de deelname hadden aangepakt. Team Gustaph houdt duidelijk met een oprecht hart van het festival en heeft de wedstrijd dan ook met alle mogelijke sérieux opgevat, wat zich vertaalde in hun inzet.

Inhoudelijk scoorde het verhaal van uitdagingen, zichzelf kunnen zijn en durven. Maar niet bij het brede publiek en matig bij vakjury’s. Vaklui die voor zover ik weet het ESF volgen vanuit een afgesloten studio in eigen land en niet op het zomerkamp zitten.

Naambekendheid

Neen, Loreen won. Songfestivalland Zweden. Tattoo is echt geen topnummer. Dat is geen probleem, het gebeurt vaker dat niet het beste nummer wint. Ook al bevat het duidelijk te horen ingrediënten van andere songs, inclusief haar eigen Euphoria.

Specifiek dit jaar voelt de Zweedse inzending te strategisch aan: ‘Even Loreen sturen – op handen gedragen door velen – om zeker te winnen om 50 jaar Waterloo in Zweden te kunnen vieren.’

Zweden won terecht. De song en de performance waren goed. Het verhaal was mooi. Loreen is een populair merk bij de Songfestivalfans. Eerste bij de jury vote, tweede bij de popular vote. Dan ben je een terechte winnaar.

En België dan?

Alleen, België had ook een goede song, een foutloze prestatie en een verhaal dat weerklank vond. Wat kan je doen tegen een mastodont als Zweden en bij uitbreiding een machtsblok als Scandinavië?

Is het dat? Missen we onvoorwaardelijke cultuurvrienden? Zoals Griekenland en Cyprus. Behalve dit jaar dan.

België heeft ook geen diaspora zoals Oost-Europese vaklui en werklieden in het Westen en joodse gemeenschappen overal in Europa. Mijn excuses voor deze clichés. Maar het is niet uit de lucht gegrepen dat deze diaspora’s lokale simkaarten hebben en dus vanuit hun land van residentie de heimat steunen.

Ligt de schuld bij anderen? Ligt het aan onszelf? Misschien nemen we het ESF niet au sérieux genoeg?

Net zoals topsport eigenlijk. België haalt weinig medailles omdat we als bevolking topsport en de daarbij horende opofferingen onvoldoende waarderen. Gewoon is al gek genoeg in België.

Ga naar een toneel- of musicalpremière met dresscode ‘avondkledij’ en je ziet amper iemand in smoking of cocktailjurk. Nochtans is dat wat bedoeld wordt. Iets doen zoals het echt hoort, dat doen we niet in België. Dat is te veel gevraagd. Laten we eerlijk zijn, we hebben de neiging liever lui dan moe te zijn. ‘Is dat nu echt nodig’, zou een betere nationale leuze zijn dan ‘Eendracht maakt macht’.

En dus?

Wat moeten we doen om het narratief en de bookmakers te domineren? Hoe zorgen we ervoor dat de Eurovision community en de bookmakers België zien als een serieuze titelkandidaat?

Ik zie maar één mogelijkheid. Zowel VRT als RTBF en het festivalminnend publiek in België moeten voortbouwen op het voorbeeld van Gustaph: een totaalengagement, foutloos zingen, een goede song en natuurlijk een lied dat in de smaak valt. Dat laatste is het moeilijkste te voorspellen. Ga je voor wat trending is of ga je net tegen de richting in?

De komende jaren timmeren aan de reputatie van een potentiële winnaar en elke keer top tien, top vijf eindigen. Ook dat uitstralen. Europa en de Eurovision community laten zien dat het ons menens is, elk jaar. Dan wie weet over tien jaar nog eens Gustaph sturen.

De populariteit van de Zweedse voorrondes onderschrijven deze stelling. Net als het Italiaanse Festival van Sanremo, waaruit het Songfestival is geboren, trouwens.

Als we zover geraken … dan misschien, heel misschien.

Dit is een persoonlijke opinie op naam van de auteur. Heb je zelf een prikkelende opinie over het Songfestival? Laat ze ons weten via [email protected].

Publicité