Na dertien jaar werd het Eurovisiesongfestival nog eens gehouden vanuit de Deense hoofdstad Kopenhagen. De negenenvijftigste editie van de wedstrijd vond plaats in de B&W Hallerne, pal in havengebied. Gastland Denemarken, Spanje en Frankrijk stemden mee in deze eerste halve finale.

Over 2014

De eerste van twee halve finales startte net als die van vorig jaar: de titelhoudster die haar winnende Songfestivallied zingt met behulp van een koor. Het werd in beeld gebracht met behulp van honderden mensen uit de hele wereld die via een filmpje hun eigen versie van Only Teardrops hadden gezongen, en die beelden werden zo gemonteerd dat ze de wereld af leken te reizen tot aan Kopenhagen toe.

Na het optreden van Emmelie de Forest kwamen de presentatoren in beeld. Na het solotripje van vorig jaar, werd er voor deze editie weer teruggegrepen naar de inmiddels vertrouwde drie presentatoren, al was er toch een unicum: het ging om twee mannen en een vrouw. Lise Rønne, Pilou Asbæk & Nikolaj Koppel leidden de avonden in goede banen. Ze verwelkomden de kijker, waarna de liedjes konden beginnen.

Pilou Asbæk, Lise Rønne & Nikolaj Koppel

Aram MP3 uit Armenië opende de eerste halve finale als torenhoge favoriet. Hij ging vlotjes door naar de finale, net als andere getipte deelnemers als de Zweedse Sanna Nielsen, die bij haar zevende deelname aan de lokale voorronde Melodifestivalen eindelijk had kunnen winnen, en de Hongaars-Amerikaanse zanger András Kállay-Saunders, die een lied bracht over huiselijk geweld.

Andere finaleplekken waren weggelegd voor de Tolmachevy Sisters uit Rusland, die het Junior Eurovisiesongfestival gewonnen hadden in 2006 en bij de editie van 2009 in Moskou de eerste halve finale hadden geopend, en twee landen die zich voor het eerst in hun songfestivalcarrière wisten te plaatsen voor de finale. Dwergstaat San Marino werd voor het derde jaar op rij vertegenwoordigd door zangeres Valentina Monetta. Na uitschakelingen in 2012 en 2013 bleek driemaal scheepsrecht, want ditmaal stootte Monetta wel door. Ook Montenegro kreeg voor het eerst erkenning, dankzij de ballade Moj svijet en een meisje dat schaatste op het fraaie podium.

Bij de pechvogels van de avond behoorden onder meer de jongelui van Aarzemnieki. De Letse band, met als frontman een Duitser die in Brussel heeft gewoond en Nederlands spreekt, kon onvoldoende indruk maken met een liedje over het bakken van een taart. Voor de zesde keer op rij bleven de Letten hangen in de halve finale. Ze werden vergezeld door de buren uit Estland, die een minder jaar hadden: de Russische Tanja had er de voorronde gewonnen, maar kreeg voor haar Amazing niet geweldig veel punten.

Suzy uit het teruggekeerde Portugal bracht het levendige Quero ser tua, maar had het er lastig mee de geruchten van zich af te schudden dat ze de overwinning van de Portugese Songfestivalvoorronde gekocht zou hebben. Zij werd elfde en glipte met één punt verschil naast een finaleplek. De rode lantaarn was weggelegd voor Cristina Scarlat uit Moldavië, wier wilde ziel de kijker koud liet. Voor het eerst sinds 2008 waren de Moldaviërs uitgeschakeld.

België en Nederland

België werd vertegenwoordigd door Axel Hirsoux, een Waalse zanger die de Vlaamse Eurosong gewonnen had. Na een lange voorronde met castings en voorrondes, vond op 16 maart de finale plaats in het Antwerpse Sportpaleis. Zeven Europese jury’s en de kijker thuis bogen zich daarin over de zes liedjes in de running, en Hirsoux kreeg meer dan de helft van alle telestemmen achter zijn naam. Met Mother gold hij niet als een favoriet, en vergezeld door danseres Isabelle Beernaert ging hij ten onder op het podium in Kopenhagen. België eindigde veertiende op zestien kandidaten.

Axel Hirsoux

Nederland verging het dan weer duizendmaal beter. Gevestigde artiesten Ilse Delange en Waylon hadden hun krachten gebundeld en namen deel als het gelegenheidsduo The Common Linnets. Met dank aan een zeer puik visueel optreden wist het ingetogen Calm After the Storm tijdens de repetities meer en meer aandacht naar zich toe te trekken. Tijdens de eerste halve finale waren zowel publiek als jury het unaniem eens: Nederland won de eerste halve finale.

The Common Linnets

De pauze en de punten

Na een dansact geïnspireerd op het sprookje van het lelijke eendje, begonnen Nikolaj en Pilou met het bekendmaken van de tien finalisten. De spanning bleef er goed in, en de laatste finaleplek werd verrassend gegeven aan de olijke groep Pollapönk uit IJsland. België viel dit jaar buiten de prijzen, maar de Nederlanders hadden zich met brio in de finale gezongen.

Vanaf dit jaar werden de gesplitste resultaten onmiddellijk na afloop van de finale bekendgemaakt op de website van het Songfestival, en de resultaten waren erg gedetailleerd: zowel de complete rangschikking van de televoters per land als van elk jurylid per land konden online geraadpleegd worden. Jury en publiek hadden in deze halve finale dezelfde vier landen in hun top-4, maar in een licht andere volgorde. Opvallend: Azerbeidzjan, dat het tot hiertoe altijd voortreffelijk gedaan had, eindigde buiten de top tien van de televoters, maar Suzy uit Portugal werd meer geliefd. De jury’s zetten haar op een allerlaatste plaats en kozen dan weer voor Hersi uit Albanië, maar een slechte score van het publiek speelde haar parten. België eindigde twaalfde bij het publiek en veertiende bij de jury’s, maar over Nederland heerste meer unanimiteit: eerste en eerste.