De BRT hanteerde aanvankelijk hetzelfde systeem als in 1959: een aantal Vlaamse artiesten werd intern geselecteerd en gekoppeld aan liedjes die binnenkwamen via een open inschrijving.

De selectie op televisie was echter bescheidener dan twee jaar eerder. Er was slechts één uitzending van een halfuur op zondagavond, met zes kandidaten en evenveel liedjes en de weinig creatieve titel Finale voor de Belgische bijdrage tot het Eurovisiesongfestival. Een speciale jury had een keuze gemaakt uit maar liefst 381 inzendingen.

Twee kandidaten zegden af

Twee kandidaten zegden op het allerlaatste moment af en moesten nog vervangen worden. Louis Neefs was aanvankelijk bereid gevonden om zijn kans te wagen, maar hij had naar verluidt van zijn management rood licht gekregen omdat het voor hem gekozen lied niet in zijn genre lag.

Zangeres Rina Pia haakte af omdat ze het lied Maagdenkrans der liefde maar niets vond. Luc van Hoesselt en Enny Denita werden te elfder ure opgetrommeld om hun plaatsen in te nemen.

Expo 58

Het was de eerste keer dat de BRT een speciale uitzending verzorgde voor de feitelijke nationale finale, na de afgelopen keren een finale met slechts twee of drie liedjes ingebed in een breder amusementsprogramma. Het was wel zo dat meteen na de korte preselectie op televisie er onmiddellijk een ander, grootser programma van start ging, vanuit dezelfde zaal en met hetzelfde publiek.

Het deelnemersveld is volledig bekend, evenals de resultaten, maar het precieze stemsysteem is verloren gegaan.

In 1961 werd het Amerikaans Theater, een restant van het Amerikaans paviljoen van Expo 58, voor het eerst gebruikt als locatie voor een Songfestivalvoorronde. Dat zou gedurende enkele decennia zo blijven.

Op het Songfestival 1961 werd Bob Benny gedeeld laatste. Lees meer op onze geschiedenispagina:

ESC 1961 – Cannes – Final