Nu er dit jaar voor vele fans geen echt hoogtepunt was qua festival is er nu wel de mogelijkheid om via Netflix te kijken naar de langverwachte film over ons favoriete festival: Eurovision Song Contest: The Story Of Fire Saga. De film volgt het verhaal van een groep uit IJsland die kost wat kost goed wil scoren op het Songfestival. Onze redacteur Gunther keek de film en geeft zijn eerlijke mening.

Will Ferrell speelt de IJslander Lars Erickssong, ja je leest het goed, Erickssong. De goede man is fan van het Eurovisiesongfestival maar woont in een afgelegen vissersdorpje waar hij deze passie enkel deelt met jeugdvriendin, Sigrit. Ze besluiten samen het duo Fire Saga te worden en zich in te schrijven voor de nationale voorronde. Tot ieders verbazing en door samenloop van omstandigheden wint het duo de voorronde en mag het naar het festival in het Verenigd Koninkrijk. Uiteindelijk worden de twee het lachertje tussen de andere camp-inzendingen zoals zingende zombies uit Wit-Rusland, strippende astronauten uit Griekenland en de Russische inzending, een stoere man bijgestaan door halfnaakte mannelijke dansers.

Veel irritatie, weinig humor

Hoewel er enorm werd uitgekeken naar deze prent ben je ook echt heel snel uitgekeken. De film behandelt het festival met het respect dat het verdient maar loopt toch tegen een paar duidelijke tegenstrijdige elementen aan. Zo doen volgens de film de Britten het altijd slecht op het festival maar het vindt wel plaats in Edinburgh, dus dat wil zeggen dat het Verenigd Koninkrijk het vorige jaar zou gewonnen hebben. Een ander tenenkrommend ding is het ontzettend belachelijke accent dat de hoofdrolspelers aannemen in de film, alsof een IJslander zo praat. Winnaars van vorige jaren, Netta, Jamala, Conchita Wurst, Loreen en Alexander Rybak passeren ook in de film en zingen samen een medley van Waterloo van ABBA én Believe van Cher. Dat laatste begreep ik niet helemaal maar het was wel het hoogtepunt van de film. Wat me nog het hardste stoorde was de afwezigheid van Duncan Laurence, als regerend winnaar had dit toch wel geregeld kunnen worden. Hij is nergens te bespeuren in de film maar zijn concurrenten van 2019, John Lundvik uit Zweden en Bilal Hassani uit Frankrijk, zitten wel in de film. Misschien voelde Duncan de bui al hangen en heeft hij vriendelijk bedankt?

Bal volledig misgeslagen

De film is een uit de hand gelopen liefdesverhaal, slecht geacteerd en mist de nuances die het Songfestival kenmerkt. De film is duidelijk van Amerikaanse makelij en zorgt niet echt dat het festival zal groeien in populariteit. Het enige dat de film en het festival gemeen hebben, twee woorden, negen letters… duurt lang.

De film is vanaf nu te bekijken op Netflix. Bekijk hier de trailer nog een keer.