In de reeks 50 jaar Eurosong blikt Songfestival.be terug op een halve eeuw Vlaamse Songfestivalvoorrondes. In deze aflevering staat Peter Van de Veire centraal. Sinds 2012 presenteert hij de preselecties, becommentarieert hij de Songfestivaluitzendingen op VRT en gaf hij zelfs een keer de Belgische punten als spokesperson.

Twitteren over kijkervaring

‘In 2011 keek ik naar het Songfestival, toen eerlijk gezegd voor het eerst sinds een aantal jaar. Ik was al even daarvoor afgehaakt, gevoed door de clichés van landen die elkaar punten geven. Ik zat alleen thuis en twitterde over mijn kijkervaring. Ik betrapte mezelf erop dat ik de wedstrijd goed in mekaar vond zitten.

Die tweets waren ook in de smaak gevallen van Dries Verhaeghe, toen productiemanager bij VRT en verantwoordelijk voor Peter Live (een amusementsprogramma gepresenteerd door Van de Veire dat tussen 2008 en 2010 liep op Eén, red.). Hij polste of ik het leuk zou vinden om mee commentaar te geven.

Dat vond ik een leuk idee, maar ik gaf wel aan dat ik dan ook bij de preselecties betrokken wilde zijn. Zo ben ik er mee in gerold. In 2012 was er de mini-voorronde met Iris, die toen nog deels verwerkt was in Vrienden van de Veire (een ander amusementsprogramma dat tussen 2011 en 2012 liep, red.).’

Ruslana was zo fel dat ze op een bepaald moment uitvloog tegen een VRT-visagiste die begon te trillen en wenen. Ze was niet altijd de meest vrolijke vrouw.

Anders en beter

‘In 2014 presenteerde ik Eurosong samen met Eva Daeleman. Dat was een grootse preselectie die begon en eindigde in het Sportpaleis. Vooral de vermaledijde Ruslana blijft me bij. Wat een figuur, Christ, da’s geen gewone!

Een heel felle vrouw die toen over en weer vloog om in Oekraïne revolutie te voeren en bij ons commentaar kwam geven. Ruslana was zo fel dat ze op een bepaald moment uitvloog tegen een VRT-visagiste die begon te trillen en wenen. Ze was niet altijd de meest vrolijke vrouw.

Tijdens de finale in het Sportpaleis dachten we allemaal dat Axel Hirsoux hoog ging eindigen op het Songfestival. Maar hij had veel te weinig professionele begeleiding en ervaring en ging in Kopenhagen ten onder. Toen zag ik voor het eerst ook zelf dat het volgende keren anders en beter moest gebeuren.’

Lange tijd was het duidelijk dat de VRT niet goed wist hoe het Songfestival aan te pakken.

Bericht van Miguel Wiels

‘Aanvankelijk was ik niet betrokken bij het format. Ook bij Laura Tesoro in 2016 was dat niet zo. Pas sinds Eurosong 2023 luister ik actief mee naar liedjes en denk ik mee over de vormgeving en invulling.

Eurosong is een soort getunede bak van vijftig jaar oud die soms nieuwe deuren krijgt en overspoten wordt. De carrosserie is goed, maar er is al veel te veel mee gerammeld. Lange tijd was het duidelijk dat de VRT niet goed wist hoe het Songfestival aan te pakken.

Het was vaak zoeken naar een evenwicht tussen een goede televisieshow maken en eindigen met dé geschikte kandidaat voor het Songfestival. Twee jaar geleden bijvoorbeeld was Eurosong meer een realityformat waarbij de kandidaten op locatie verbleven. Een leuk televisieidee, maar misschien niet de beste manier om kennis te maken met de artiesten.

Nu hebben we een iets meer traditionele showcase om de artiesten bezig te horen en te leren kennen. Meer moet het ook niet zijn; je moet zo’n preselectie ook niet te moeilijk maken. Je hebt goed omringde artiesten in een wedstrijd en je laat het publiek en een jury beslissen, klaar. Mijn moeder en dochter moeten kunnen volgen en dat is wat televisiemakers soms vergeten. Zij denken aan de spanningsboog, maar mensen haken sneller af dan ze denken.

Tijdens Eurosong 2016 waren er meerdere stemrondes inclusief een superfinale tussen Laura Tesoro en Tom Frantzis. Die was op voorhand niet goed aangekondigd en het was voor veel mensen onduidelijk. Miguel Wiels contacteerde me toen nog met de vraag waarom er zo nodig nog eens gestemd moest worden.’

Er zou meer eenvormigheid zijn als VRT jaarlijks zou deelnemen aan het Songfestival

Alle steun voor Eurosong

‘Later deden we weer interne selecties. Bij Sennek in 2018 was er een goed team, maar werden er ongelukkige beslissingen genomen over de staging. Het geheel kwam niet goed over en zakte als een pudding in elkaar. Bij Hooverphonic had je niets te zeggen. Ze hadden een live videoclip die ze twee keer perfect en exact op dezelfde manier uitvoerden op het Songfestival.

Maar toen kwam Ricus Jansegers binnen en zei hij dat hij het Songfestival wilde winnen en Eurosong wilde terughalen. Intussen is Ricus alweer weg (de nu voormalige directeur Content moest in de zomer van 2024 VRT verlaten, red.) maar de nieuwe bazen hebben alle vertrouwen in en steun voor Eurosong. Bij Gustaph vielen alle puzzelstukken in elkaar en daar leerden we veel uit.

De keuze om drie afleveringen te maken in plaats van zes of acht is natuurlijk in de eerste plaats een kwestie van geld. Dus maken we er liever drie goede dan acht middelmatige. Als de winnaar van dit jaar opnieuw scoort op het Songfestival, durf ik er mijn kinderen op verwedden dat we in 2027 opnieuw een preselectie krijgen. Zo niet, kan het weer anders uitdraaien.

Er zou meer eenvormigheid zijn als VRT jaarlijks zou deelnemen aan het Songfestival, of in elk geval als er met de Eurosong-ploeg jaarlijks een wedstrijd zou zijn waarbij het ene jaar de winnaar naar het Songfestival mag en je iets verzint voor het andere jaar. Die traditie is belangrijk. Kijk naar het Zweedse Melodifestivalen. De kwaliteit daarvan is feitelijk niet zoveel hoogstaander dan die van onze Eurosong, maar doordat het jaarlijks terugkeert, is het makkelijk om erop te bouwen.’

Een vervelende VRT-vergadering

‘Ik had niet de encyclopedische kennis van bijvoorbeeld André Vermeulen, met wie ik in 2012 en 2013 commentaar gaf. We waren een beetje wat Cornald Maas en Jan Smit nu zijn als Nederlandse commentatoren. Nadien gaf ik enkele jaren commentaar met Eva Daeleman, maar toen zij iets anders ging doen, werd besloten dat ik het alleen kon doen.

Ik herinner me ook nog een zeer vervelende VRT-vergadering. De eerste jaren werd het commentaar gegeven vanuit Brussel. Maar ik vond het belangrijk om ter plaatse te zijn, ook omdat sociale media steeds belangrijker werden. Ik haalde mijn slag thuis. Sinds 2016 zijn we steeds op de locatie, en dat rendeert. Het is veel makkelijker en leuker om snel te schakelen met de radiozenders of dingen online te doen.

Ik balanceer tussen oprecht fan van het Songfestival zijn, maar ook de kritische gids zijn voor de mensen thuis. Als een kandidaat The Voice gewonnen heeft, vind ik dat belangrijk om te vermelden. Mijn inhoudelijke kennis is ook gegroeid.’

Tijdens de repetities op de Songfestivals geven we luidop commentaar, in ruwe versies die maar beter niet opgenomen worden

Een William Boeva-moment

‘Ik schrijf mijn teksten hoofdzakelijk zelf. Zodra alle inzendingen bekend zijn en ik ze heb gecheckt doet iemand extra research over de landen en achtergronden van kandidaten. Els Germonpré, muziekeindredacteur bij VRT, kijkt kritisch naar mijn basisteksten.

Tijdens de repetities op de Songfestivals geven we dan luidop commentaar, in ruwe versies die maar beter niet opgenomen worden .(lacht) Dan worden de teksten finaal uitgeschreven en daar wordt wel degelijk over nagedacht.

Enkele jaren terug deed Moldavië mee met onder meer een man met dwerggroei die fluit speelde. Ik zag daar meteen een William Boeva-moment in, maar toetste even bij Boeva zelf af of ik die grap mocht maken. Hij gaf zijn zegen. Al is het zeker niet zo dat ik mezelf zwaar censureer.

Toen ik begon als commentator werd mijn huis bij wijze van spreken net niet in brand gestoken, maar nu hoor ik van mensen dat ze enkel kijken voor mijn commentaar. Dat geloof ik natuurlijk niet, maar het zegt wel dat mensen gewend zijn geraakt aan mijn stijl van becommentariëren.’

Aldi-jurken

‘In 2012, het eerste jaar dat ik commentaar gaf vanuit de Vrienden Van de Veire-studio, gaf ik ook de Belgische punten als spokesperson. Daarbij maakte ik de grap waarbij ik de organisatie bedankte voor de great dresses from den Aldi. Die haalde zelfs The New York Times en er ontstond een Facebookgroep over.

Dat was geen spontane ingeving. Tom Dice, Lieven Scheire en Henk Ryckaert waren die avond te gast bij Vrienden Van de Veire. Henk daagde me uit dat ik niets over hun kledij zou zeggen. De puntentelling moet natuurlijk vooral vooruitgaan want je hebt maar een goede twintig seconden. Die presentatoren moesten gedacht hebben: Weer zo’n flauwe plezante (lacht).’

Volgend jaar organiseren

‘De lat lag twee jaar geleden al hoog toen Gustaph won, maar nu ligt ze nog hoger. En dat hebben we echt wel aan Gustaph zelf te danken. Ik ben blij dat de lijn van 2023 is doorgetrokken en dat mensen bij VRT en daarbuiten weer weten dat het Songfestival nog altijd een ding is.

We moeten dit jaar winnen, want dan kunnen we volgend jaar de wedstrijd organiseren. De 70^e editie en exact 40 jaar na de overwinning van Sandra Kim, dat zou toch prachtig zijn? Ik zou geschoffeerd zijn als ik niet gevraagd word voor de presentatie in dat geval. Behalve geluk, gezondheid en een prachtig gezin is het Songfestival presenteren toch iets dat ik nog wil in het leven.’