Nu het terug wat rustiger is in de wereld van het Songfestival en we wachten op nieuwe ontwikkelingen voor een volgende editie, hebben we tijd voor een nieuwe reeks. In De 12 punten van … vroegen we aan een bekende Vlaming of bekende Nederlander zijn of haar top drie allertijden van het Songfestival. Natuurlijk vertelden ze ons ook waarom nu juist deze drie nummers.

Vandaag is het de beurt aan Jan Bosman. Na zijn succesvolle carrière bij Radio Donna en televisiezender Een, waar hij samen met Alexandra Potvin Hitkracht presenteerde, werd hij aangetrokken door de radiozender 4fm, nu Joe, en is zijn verzoekprogramma één van de meest beluisterde programma’s op deze populaire zender. Muziek is zijn passie en in 2002 deed hij samen met Amy-Lee Bennett mee aan de Belgische nationale finale. Met hun nummer Everything eindigden ze derde in hun voorronde. Je kan naar Jan luisteren van maandag tot donderdag tussen 19.00 uur en 21.00 uur op Joe.

3. Jonatan Cerrada – A Chaque Pas – Frankrijk 2004

Zwaar ondergewaardeerd met een vijftiende plaats maar het Spaans (alweer!) op het einde van het nummer weet mij helemaal te overtuigen. En dat terwijl Frankrijk toch heel wat andere kleppers in de aanbieding heeft; Frida Boccara met ‘Un Jour, Un Enfant’ (1969), Cathérine Ferry met ‘Un, Deux, Trois’ (1976), Marie Myriam met ‘L’Oiseau Et l’Enfant’ (1977), Joëlle Ursull met ‘White & Black Blues’ (1990), Amina met ‘C’est Le Dernier Qui A Parlé’ (1991), Patrick Fiorimet met ‘Mama Corsica’ (1993), Sofia Mestari met ‘On Aura Le Ciel’ (2000), Natasha Saint-Pier met ‘Je N’ai Que Mon Ame’ (2001), Amir met ‘J’ai Cherché’ (2016) en zelfs Jessy Matador met ‘Allez Ola Olé’ (2010). Maar toch de derde plaats voor een Belg die op het podium stond voor onze zuiderburen. Af en toe trots zijn mag toch wel.

2. Polina Gagarina – A Million Voices – Rusland 2015

1. Pastora Soler – Quédate Conmigo – Spanje  2012

Ze maakte in 2012 misschien niet alleen kans op een ‘Barbara Dex Award’, maar wat mij betreft ook op de eerste plaats. De laatste jaren doet Spanje het wat minder goed, maar regelmatig wisten ze mij te overtuigen met heel sterke songs. Speciale vermeldingen dus voor ‘Eres tu’ van Mocedades (1973), ‘Vuelve conmigo’ van Anabel Conde (1995), ‘Lady, Lady’ van Bravo (1984) en zelfs het grappige ‘La chica que yo quiero’ van La Década (1988). Maar Pastora Soler wint dus de sprint.

De Belgen

Onze resultaten zijn niet altijd wat we er van verwachtten, maar ‘t is echt de moeite waard om een aantal van onze inzendingen te herontdekken. Zelf krijg ik nog altijd een ‘we hadden kunnen winnen’-gevoel van zoveel van onze nummers, maar nog het meest van ‘Je T’Adore’ van Kate Ryan (2006), ‘City Lights’ van Blanche (2017), ‘Rhythm Inside’ van Loïc Nottet (2015) en wat verder terug; Stella met ‘Si tu aimes ma musique’ (1982), Ann Christy met ‘Gelukkig zijn’ (1975) en, hun tijd ver vooruit, Nicole en Hugo (1973). Zullen we’t volgend jaar in Nederland dan maar doen?