Alles behalve een goeiemorgen gisteren. Hugo moet verder zonder zijn oh zo geliefde Nicole. En met hem heel Vlaanderen. We nemen afscheid van de ene helft van het iconische showbizzduo. Als Queen Elisabeth voor eeuwig zou leven, dan dachten we dat ook over deze twee artiesten. Maar Nicole en Hugo zijn niet langer. Onze redacteur Jasper Van Biesen brengt in naam van de Songfestivalfans een laatste ode aan zij die we nu al hard missen, aan Nicole Josy.

‘Goeiemorgen, morgen, goeiedag
Dank u wel dat ik er weer bij mag lopen
Zingen, dansen
De wereld is een schouwtoneel dat wij bespelen
Voor iedereen een luchtkasteel om van te delen’

Goeiemorgen, morgen (1971)

Zoek de definitie van eeuwige liefde op en je komt al gauw uit bij onze Songfestivaldeelnemers. Waar Hugo kwam, zag je Nicole en waar Nicole kwam, zag je Hugo. Altijd samen, elke keer blakend van energie en nooit slechtgezind. Je moest het zien om het te geloven.

Want kon dat wel? Zijn zij de rozengeur en maneschijn waar we met zijn allen naar opzoek zijn? Geen enkel huwelijk verloopt rimpelloos, maar Nicole en Hugo slaagden er altijd in een glimlach op je gezicht te toveren. Hij als de beschermende spreekbuis, zij als de rustige perfectioniste. In de Vlaamse showbizzbijbel zijn ze als Adam en Eva.

‘Zeg het me nog wel duizend maal
Spreek van liefde in elke taal

Liefde is broos
‘t is net als porselein
Oh… breekt in je hand
Voor het voltooid kan zijn
Laat ons samen zijn’

Baby, Baby (1973)

Nicole leerde ons samen met Hugo wat onvoorwaardelijke liefde is. Maar dat niet alleen. Als artiesten gaven ze ons veel muziek. Solo, maar voornamelijk samen. Willen of niet, iedereen kent het begindeuntje en refrein van Goeiemorgen, morgen. Door in 1973 het Songfestival te verliezen, wonnen ze de harten van Vlaanderen. Nicole werd een icoon in paarse olifantenpijpen. Dankbaar dat we het mochten meemaken.

Hugo en zij droegen de liedjeswedstrijd een warm hart toe. Geen enkel interview, of het nu om een podcast of een Songfestivalboek ging, was het duo te veel. Het liefst blikten ze er bij hun thuis aan tafel op terug. Dankzij Nicole stonden de champagneglazen klaar.

‘Love is the word that makes the world go ’round’

Love Is All Around (2004)

Hoewel we nu afscheid moeten nemen van Nicole, heeft ze zichzelf onsterfelijk gemaakt. Er zal nooit een nieuwe Nicole & Hugo zijn. En dat is maar goed ook, want deze unieke personen verdienen hun plaats in onze geschiedenis. Van generatie over generatie hebben we mogen genieten van hun liefde voor elkaar en van hun onvergetelijke muziek en danspasjes. Werd er al eens gelachen met het showbizzgehalte van Nicole en Hugo? Vast en zeker. Maar na al die jaren in de schijnwerpers hebben ze hun hemel meer dan verdiend. Pas nu zullen we beseffen hoe uniek deze twee waren. Je wenst iedere Hugo zo’n Nicole toe.

‘Ik besef het keer op keer
Dit is liefde en nog veel meer
Maar ooh wat er ook van zei
Ik smeek je liefste blijf bij mij’

Schietgebed (2011)

Het is uiteindelijk Nicole die het tijdelijke inruilt voor het eeuwige. De opkomende mist in haar hoofd heeft de kans niet gekregen om zich volledig meester over haar te maken. Zo blijven we ons voor altijd een mooie, fiere, oprechte en professionele vrouw herinneren. Het voelt alsof we ze goed gekend hebben, dat ze een deel ons was. We durven Nicole claimen. Maar ze was niet van ons, Nicole was én is een deel van Hugo. Het is hem die we moeten omringen met de vurigste warmte. Doe zoals Nicole – Colleke – jarenlang gedaan heeft: zeg het hem wel duizend maal, spreek van liefde in elke taal.

Het ga je goed, liefste Nicole.