Als slotstuk op de twee afgewerkte halve finales, was er natuurlijk de grote finale van het zestigste Eurovisiesongfestival. De Oostenrijkste gastomroep ÖRF had de drie uitzendingen gehuisvest vanuit de Wiener Stadthalle in de hoofdstad Wenen.

Over 2015

De finale begon met een optreden van het themalied dit jaar, toevallig met dezelfde titel als de slogan van deze Songfesivaleditie, Building Bridges. Het lied werd gezongen door de drie presentatrices van de avond, Arabella Kiesbauer, Alice Tumler & Mirjam Weichselbraun, allen bekende Oostenrijkse schermgezichten, Conchita Wurst, de winnares van vorig jaar die nu de gesprekjes vanuit de greenroom verzorgde, een kinderkoor, de Oostenrijkse rapper Left Boy en het radio-orkest van de ÖRF. Vervolgens volgde er een lange vlaggenceremonie waarbij alle 27 kandidaten in deze finale het podium achtereenvolgens het podium mochten bestijgen terwijl Conchita de landen afriep.

Arabella Kiesbauer, Mirjam Weichselbraun & Alice Tumler

En het was toen nog niet afgelopen, want nadien volgde er nog een filmpje met in de hoofdrol Europeanen die allemaal een figuurlijke brug bouwden met elkaar, opvallend genoeg op de tonen van What If, het Russische Songfestivalliedje van 2013. Na meer dan twintig minuten uitzending, begon uiteindelijk het eerste liedje. De postkaartfilmpjes dit jaar werden telkens voorafgegaan door een shot van de nakende artiest die zich in de coulissen bevond, en focusten zich telkens op een ander gebied van Oostenrijk dat in de schijnwerpers werd gezet. De nakende artiest kreeg een pakje thuisbezorgd, en dat bracht hen naar het betreffende gebied, waar ze werden rondgeleid.

40 landen namen dit jaar deel, het hoogste aantal sinds 2012. In vergelijking met vorig jaar besloot Oekraïne om thuis te blijven gezien de penibele politieke en financiële situatie waar het in verkeerde, maar daar stond wel tegenover dat Servië, Tsjechië en Cyprus na een of enkele jaren afwezigheid weer present tekenden. En er was een nieuw land: Australië. In februari 2015 maakte de EBU bekend dat de Australische omroep SBS eenmalig was uitgenodigd om erbij te zijn als volwaardige deelnemer. SBS zond beide halve finales en de finale live uit, omstreeks vijf uur ’s ochtends lokale tijd, en nog eens in primetime de volgende avond. De Australiërs kregen veel privileges: niet alleen mochten ze stemmen in beide halve finales en de finale, ze kregen ook nog eens een onmiddellijk ticket voor de finale. Zodoende waren er al zeven landen geplaatst voor de finale, die vervoegd werden door de twintig finalisten. Met 27 landen in de finale staat die van 2015 te boek als de grootste ooit. Guy Sebastian, de eerste Australische Songfestivaldeelnemer ooit, gold als een van de favorieten, en behaalde een respectabele vijfde plek met het lied Tonight Again.

De overige meteen geplaatste landen zetten desastreuze resultaten neer – op een na. Oostenrijk werd het eerste land ooit dat in de functie van gastland zonder één punt strandde in de finale. Ook voor de Duitse buren was er geen enkel punt weggelegd, en de voorronde was daar erg tumultueus verlopen: de oorspronkelijke winnaar zei na de bekendmaking van zijn zege dat hij er geen zin in had, en liet de eer over aan de runner-up, Ann-Sophie. Met Black Smoke behaalde ze net als I Am Yours een puntenloos resultaat. Niet al te veel beter brachten Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk het er van af, met respectievelijk een liedje over de Eerste Wereldoorlog en een in het electroswinggenre. En dan was er nog Italië, dat werd vertegenwoordigd door de mannengroep Il Volo en de 27^e en laatste startplek toebedeeld had gekregen van de producers. Met Grande amore golden de heren als grote favorieten, en uiteindelijk moesten ze genoegen nemen met de bronzen plak.

Sowieso waren nagenoeg alle punten in deze finale weggelegd voor de top zes van het klassement. Boven Il Volo eindigde Polina Gagarina uit Rusland, die ondanks het aanhoudende en geregeld weggefilterde boegeroep uit de zaal, de topscores aaneenreeg en de eerste runner-up werd die meer dan 300 punten scoorde. Maar het was toch de grote favoriet Måns Zelmerlöw die aan het langste zeel trok. Met een gelikt visueel optreden van zijn popnummer Heroes zong hij zichzelf en zijn land naar de eerste plek.

Måns Zelmerlöw

Voor de andere landen in het klassement waren enkel aalmoezen weggelegd: het liedje dat tiende eindigde had amper 53 punten, nog geen 50 meer dan het nummer op de 25^e plek in het klassement. De grootste verliezers in vergelijking met de halve finales waren Cyprus (zestien plekken verlies), Polen (vijftien), Griekenland (dertien) en Hongarije (twaalf).

België en Nederland

België stond voor de tweede keer in drie jaar tijd in de finale. Loïc Nottet had zich de afgelopen week flink opgewerkt als topfavoriet, en hij kwam op zaterdagavond als dertiende aan de bak. Hij zette een puike prestatie neer van Rhythm Inside, en behoorde tot het uitverkoren groepje van zes dat nagenoeg altijd punten kreeg. Op drie landen na viel België telkens in de prijzen tijdens de stemming, en er kwamen topscores uit buurlanden Nederland en Frankrijk, en zelfs uit Hongarije.

Loïc Nottet

Nederland was uitgeschakeld in de eerste halve finale, en mocht zo niet deelnemen aan de finale van het ESF 2015.

De pauze en de punten

De pauzeacts werden verzorgd door de Oostenrijkse percussionist Martin Grubinger, Conchita Wurst die zoveel schermtijd kreeg dat ze bijna haar hele nieuwe album kon zingen en Vincenzo Cantiello, de jonge snaak die in november 2014 het Junior Eurovisiesongfestival gewonnen had. De uitzending was al drie uur bezig toen de stemming begon, en telkens opnieuw werd via een kaart van Europa een brug gebouwd van Wenen naar het volgende stemmende land. Tot drie keer toe waren er storingen bij de satellietverbindingen, waardoor die stemrondes telkens uitgesteld werden.

De stemming was aanvankelijk een spannende strijd tussen de top drie, maar nadat de Britse kokkin Nigella Lawson als puntenmeisje van dienst douze points aan Zweden had gegeven, kon niet of niemand Måns Zelmerlöw nog tegenhouden. Rond één uur ’s nachts, toen de uitzending bijna vier uur bezig was, werd hij gekroond tot winnaar van wat vast en zeker het langste Eurovisiesongfestival ooit tot hiertoe was. Heroes werd een hit in grote delen van Europa, en de Zweden waren met hun zesde overwinning al goed bezig het Ierse record van zeven te verbreken.

Het scorebord

Onmiddellijk na afloop van de finale werden de gedetaileerde rangschikkingen per land en jurylid vrijgegeven. Voor de allereerste keer sinds de invoering van televoting in 1997 had de lieveling van het publiek het songfestival niet gewonnen: Zweden was pas derde geëindigd bij de telestemming, achter Italië en Rusland, maar had wel de jurystemming met overmacht kunnen winnen. Il Volo zette een verpletterende zege neer bij de publieksstemming, maar kon de juryleden dan weer veel minder overtuigen. De kijkers thuis konden vooral de liedjes uit Estland, Albanië, Servië en Armenië veel meer smaken dan de vakjury’s, terwijl zij grotere fans waren van de inzendingen uit Noorwegen, Cyprus én gastland Oostenrijk. België eindigde bij beide stemmingen netjes in de top vijf, en verzegelde die prestatie met een voortreffelijke vierde plek in het gecombineerde, officiële klassement.