Wenen 2015 halve finale 1

logo
Datum
15-10-2022
Locatie
Wenen
Aantal deelnemers
40
Terugkerende landen
Cyprus, Servië, Tsjechië
Terugtrekkende landen
Oekraïne
Presentatie
Mirjam Weichselbraun, Alice Tumler & Arabella Kiesbauer
Pauzeact

\'Pets in Vienna\'

Stemsysteem

Elk land gaf 1 tot 12 punten, zonder 9 en 11, aan zijn top-10

Winnaar
Polina Gagarina - A Million Voices (Rusland)

De Oostenrijkers mochten in 2014 na 46 jaar nog eens feestvieren, en in 2015 dus na evenveel tijd de volgende editie organiseren. Dat is de langste periode ooit tussen twee overwinningen op het songfestival. Omroep ÖRF kreeg het privilege om de feestelijke zestigste editie van het Eurovisiesongfestival te organiseren. Net als de vorige keer, in 1967, werd de wedstrijd gehouden vanuit de hoofdstad Wenen. Samen met de deelnemende landen stemden ook gastland Oostenrijk, Frankrijk, Spanje én Australië mee.

Over 2015

De eerste halve finale opende met een optreden van Conchita Wurst, winnares van vorig jaar, die vergezeld door het Oostenrijks radio-orkest een klassieke versie van Rise Like a Phoenix bracht. Nadien riep Conchita elk land af, en mochten de deelnemers uit de landen zich een weg banen naar de greenroom, die in het midden van de zaal stond. Conchita zou verder de presentatie van de greenroom op zich nemen, maar de eigenlijke presentatoren waren drie échte vrouwen: Arabella Kiesbauer, Alice Tumler & Mirjam Weichselbraun, allen bekende schermgezichten op de Oostenrijkse staatsomroep. Het was de eerste keer ooit dat drie vrouwen de klus klaarden. Ze verwelkomden de kijkers, waarna de liedjes konden beginnen.

Arabella Kiesbauer, Mirjam Weichsalbraun & Alice Tumler

Oekraïne bleef dit jaar thuis door de aanhoudende politieke strubbelingen, en dus had de Oekraïner Eduard Romanyuta maar zijn heil gevonden in buurland Moldavië, waar hij de lokale voorronde gewonnen had. Voor de act van zijn nummer I Want Your Love waren zijn achtergronddansers uitgedost in politieagenten die letterlijk erg kort van stof waren. Moldavië werd prompt voor het tweede opeenvolgende jaar uitgeschakeld.

Pech was er vooral voor de Scandinavische landen: de groep Anti Social Media zorgde er eigenhandig voor dat Denemarken voor het eerst in acht jaar tijd niet in de finale van het Songfestival stond. En Finland had zowat de meest besproken inzending van het jaar. De groep Pertti Kurikan Nimipäivät, samengesteld uit mensen die allen aan ontwikkelingsstoornissen leden, bracht met Aina mun pitää ofwel ‘Ik moet altijd’ het kortste nummer uit de Songfestivalgeschiedenis, met een lengte die de anderhalve minuut niet eens haalde. Uiteindelijk kon PKN toch niet op de sympathiestemmen rekenen die het bijna beloofd werd, en de Finnen kregen zelfs de rode lantaarn mee naar huis.

Meer succes was er voor de grote buren uit Rusland. Zangeres Polina Gagarina jaagde velen tegen zich in het harnas door met een liedje over wereldvrede op de proppen te komen in een tijd waarin de Russische politiek wereldwijd onder vuur lag. Ondanks aanhoudende protesten en boegeroep, won Gagarina met gemak de eerste halve finale en was A Million Voices een sterke kandidaat voor de titel in de finale. Andere grote favorieten die hun rol waarmaakten en doorstootten waren onder meer Stig Rästa en Elina Born uit Estland, met een liedje over een gebroken relatie, en de corpulente Bojana Stamenov uit het teruggekeerde Servië.

Polina Gagarina

De Armeense omroep had alle registers opengetrokken en had een zeskoppige groep samengesteld met mensen uit elke uithoek van de wereld, maar allen met Armeense roots. Eén van de leden van Genealogy was Inga Arshakyan, die in 2009 tiende was geëindigd voor haar land samen met haar zus Anush, en zes jaar later speelde ze het opnieuw klaar om de finale te halen. Het liedje heette eerst Don’t Deny, maar na beschuldigingen dat die titel té politiek getint zou zijn gezien de honderdste verjaardag van de omstreden Armeense genocide, werd de titel later nog gewijzigd naar Face the Shadow.

België en Nederland

België werd vertegenwoordigd door Loïc Nottet. De RTBF had net als twee jaar geleden een deelnemer van de lokale versie van de talentenjacht The Voice ertoe bereid gevonden deel te nemen, en op een persconferentie in maart werd zijn liedje voorgesteld. Rhythm Inside werd onmiddellijk geacht om een goede notering neer te zetten voor België, zeker na succesvol verlopen repetities. Op het podium in Wenen kwam hij als derde op in de eerste halve finale, en hij pakte onmiddellijk een groot deel van de kijkers thuis en de juryleden in. België eindigde tweede, en gold in de finale als favoriet.

Loïc Nottet

Nederland stond voor de derde opeenvolgende keer samen met België in de eerste halve finale. Na twee zeer succesvolle jaren was dit jaar zangeres Trijntje Oosterhuis intern aangeduid door de omroep AVROTROS om deel te nemen. In december 2014 werd haar songfestivalnummer Walk Along al voorgesteld. Tijdens de repetities voorafgaand aan de eerste halve finale viel Oosterhuis vooral op door de jurk die ze droeg, en #dejurk werd dagenlang trending topic op Twitter. Wat ze nu precies zou dragen was tot op het moment zelf een mysterie, maar uiteindelijk mocht het allemaal niet baten: Nederland werd veertiende op zestien kandidaten, en leek weer helemaal terug bij af.

Trijntje Oosterhuis

De pauze en de punten

De pauzeact in deze halve finale was een bizar filmpje waarin de huisdieren van de presentatrices met een camera op pad werden gestuurd om Wenen te gaan verkennen. Er was ook nog tijd om gesprekjes te voeren met enkele van de artiesten die al zeker waren van een plekje in de finale zaterdag. Nadien begon de bekendmaking van de finalisten, die aan een zeer rap tempo werd afgewerkt. Arabella en Mirjam bouwden de spanning goed op, en pas als tiende en allerlaatste finalist werd ‘Belgium’ aangekondigd.

Onmiddellijk na afloop van de finale werden de gedetaileerde rangschikkingen per land en jurylid vrijgegeven. Rusland had zowel de tele- als jurystemming gewonnen, maar er waren ook verschillen te bemerken. Het Estse duo werd tweede bij de kijkers thuis, maar slechts negende bij de jury’s. Ook Armenië, Servië en Finland werden door het publiek in de top tien gestemd, maar verloren veel punten door een laag aantal jurypunten – in het Finse geval slechts één. Andersom deden Nederland en Hongarije het veel beter bij de vakjury’s, maar het was niet genoeg voor Trijntje. Onze Loïc intussen werd derde respectievelijk tweede bij publiek en jury, en mocht zich klaarmaken voor zaterdagavond.

#Officieel resultaat Enkel televoting Enkel jurystemming 
1Rusland182Rusland151Rusland167
2België149Estland136België151
3Estland105België124Griekenland99
4Georgië98Georgië97Georgië95
5Roemenië89Roemenië96Nederland70
6Griekenland81Armenië90Hongarije70
7Armenië77Servië86Roemenië67
8Hongarije67Albanië66Wit-Rusland66
9Servië63Griekenland61Estland66
10Albanië62Finland55Albanië61
11Moldavië41Hongarije50Denemarken58
12Wit-Rusland39Moldavië48Armenië54
13Denemarken33Wit-Rusland32Servië47
14Nederland33Denemarken23Moldavië46
15(VJR) Macedonië28Nederland23(VJR) Macedonië42
16Finland13(VJR) Macedonië22Finland1

Resultaten

Advertentie