Georgië

Tornike Kipiani start op tijd aan de repetities en dat is zowat het spannendste van de hele act. In vergelijking met zijn eerste repetitie zijn er hier geen spectaculaire wijzigingen doorgevoerd. Het podium wordt gehuld in blauwe en witte lichten. Stukken van de tekst worden zowel op de zanger als op het achtergrondscherm geprojecteerd. Naar het einde van het nummer toe verschijnen wolken op de achtergrond. De zanger staat alleen op het podium, maar door de slimme staging valt het niet op dat het podium daar eigenlijk te groot voor is. Vocaal klinkt het vandaag niet tijdens elke doorloop zuiver, de zanger mist wat noten en zingt niet met volle kracht. Door het trage ritme van het nummer, de sloomheid in zijn stem en de rustgevende belichting komt het geheel behoorlijk slaapverwekkend over.  Misschien dat dit nummer opvalt door zijn eenvoud, na het geweld van Servië, maar de kans bestaat ook dat het volledig vergeten wordt in de gemiddelde huiskamer.