Griekenland

De Griekse Katerine Duska staat met drie achtergrondzangeressen en twee danseressen op het podium. Het geheel start statisch met de zangeres die het nummer inzet en de dansers die sabels boven haar hoofd houden. Naarmate het nummer vordert wordt duidelijk dat gekozen is voor een concept waarin bloemen centraal staan. De achtergrondzangeressen vormen al dansend bloemkelken met hun jurken en ook de eerst roze, dan witte wand waar de zangeres voor staat verandert tegen het einde van het nummer in een kleurig bloementapijt. De zang van de zangeres is niet optimaal, maar naarmate het nummer vordert zijn het vooral de kirrende geluidjes van de achtergrondzangeressen die de huidige repetitie niet ten goede komen. Ook het einde van het nummer oogt visueel heel rommelig en dat komt, net zoals bij Eliot, door het te snel afwisselende camerawerk. De act kan nog best vergeleken worden met de Dansende Indische Waterlelies uit de Efteling, naar het sprookje van wijlen Koningin Fabiola, maar momenteel is hij nog minder romantisch. Visueel komt dit ongetwijfeld goed tegen de volgende repetitie, maar of het vocale gekir van de achtergrondzangeressen ook goed komt lijkt op dit moment twijfelachtig.