Als Oekraïne zaterdag het 66e Songfestival wint, ligt er volgens Nederlanders tv-maker Sietse Bakker nog geen plan B klaar wat de organisatie van het volgende liedjesfestijn in 2023 betreft. Het festival organiseren in het land zelf is een optie, al is de organisatie overdragen dat evenzeer. Zweedse hoofdstad Stockholm heeft zich alvast kandidaat gesteld.

Stevig aan de leiding bij de bookmakers: Oekraïne. Het land lijkt dé te kloppen topfavoriet voor de eindzegge op het Songfestival. Zoals de traditie het wil, strijkt het daaropvolgende Eurovisiesongfestival neer in het winnende land. Maar is het de bedoeling om het festival te organiseren in een land waar een zware oorlog aan de gang is?

Naar Polen

Volgens Sietse Bakker, al jarenlang betrokken bij het Songfestival en nu zelfs lid van de stuurgroep, zijn er geen specifieke regels die in werking gaan als een land afziet van de organisatie. ‘Wat je zou kunnen doen, is dat de organisatie gaat naar een land dat het recent heeft georganiseerd. Dat kan immers snel in actie komen. Of we gaan naar een land dat recent het Junior Eurovisiesongfestival heeft georganiseerd, bijvoorbeeld Polen. Ze hebben dat daar heel goed gedaan en hebben ook de ambitie om het grote Songfestival te doen. De derde optie is om naar een van de Big Five-landen te gaan’, zegt hij in het Algemeen Dagblad (AD).

Stockholm is kandidaat

Volgens AD hebben de Duitsers en de Britten al interesse getoond in de editie van 2023. De Zweden winden er geen doekjes om: hoofdstad Stockholm staat open om gaststad van het 67e Eurovisiesongfestival te worden. Anna König Jerlmyr, burgemeester van de stad, laat in Aftonbladet weten dat de Oekraïners welkom zijn om hun festival in de Avicii Arena, vroeger Stockholm Globe, te houden. Die arena deed in 2000 en 2016 al dienst als Songfestivallocatie.

‘Gevaarlijke situatie’

Er mag dan wel geen uitgewerkt plan B op tafel liggen, bij de EBU beseffen ze uiteraard dat een mogelijke winst van Oekraïne allerlei gevolgen met zich meebrengt. Sietse Bakker: ‘De stuurgroep moet dan heel snel samenkomen en nadenken over wat het ‘point of no return’ is: op welk moment kun je nog besluiten of het wel of niet in Kiev kan. Op dit moment ziet het er natuurlijk niet goed uit. Het is nog steeds een gevaarlijke situatie. En het is hoogst onzeker hoe zich dat gaat ontwikkelen de komende tijd.’