Ex-deelnemers

EX-DEELNEMERS

Ons verslag van Salvador Sobral in Gent: een energieke rasartiest

Salvador Sobral kwam in de Vooruit in Gent zijn album Paris, Lisboa voorstellen. Dat was initieel toch de bedoeling. Het concert werd wegens corona twee keer verplaatst en begin dit jaar bracht de Portugese zanger een nieuwe cd uit, bpm. Hij bracht dan ook werk uit beide albums.

‘Zodat jullie niet te moe zouden worden’, zei de artiest zelf. Het ene album is meer ingetogen, het andere meer energiek. Er zat dus genoeg afwisseling in de setlist. Het optreden begon heel ingetogen, met een lied van het nieuwste album, Mar de memórias. Sobral, met twee verschillende kousen, stond meteen op het podium zoals we hem kennen. Met veel handgebaren, af en toe eens springen doorheen het optreden en regelmatig met de handen een trechter rond de mond vormen wanneer hij klanken uitstoot die geen woorden zijn. Zelfs de klankkast van de piano diende even als versterker voor de zang, tijdens Fui ver meu amor.

Taalgevoeligheden

Opeens spreekt Sobral het publiek in het Nederlands aan, wat hem meteen applaus oplevert. Bleek dat zijn schoonfamilie in de zaal zat, zijn schoonmoeder en haar ouders onder andere. De vrouw van Sobral is, voor wie het nog niet wist, Belgische. Hij dolde dan ook even met het publiek. ‘Gedraag jullie’, zei hij in het Frans. Uiteindelijk besliste hij verder Engels te praten, hij begrijpt de taalgevoeligheden die hij soms tegenkomt in de verschillende landen. Spaans in Catalonië bijvoorbeeld, ook not done. ‘Engels is neutraal.’ Al kwam hier en daar toch nog wat Frans boven, toen de zanger een kennis in de zaal aansprak.

Behalve een (Zweedse) pianist was er ook een contrabassist, een gitarist en een drummer op het podium. Sobral dolde even met zijn muzikanten toen hij ze voorstelde. ‘Ik heb niet het gevoel dat je al je best gedaan hebt tijdens deze toer,’ zei hij tegen de pianist toen hij zijn muzikanten voorstelde. ‘Je hebt nog een aantal shows om je te bewijzen.’ Dat toonde de goede band tussen de zanger en de groepsleden aan, die hij uiteindelijk wel de beste muzikanten noemde die hij kent. De muzikanten kregen ook elk uitgebreid de kans om te schitteren, met veel solowerk.

Angst voor de dood

De Portugese zanger bracht ook een ballade in het Engels, That Old Waltz. Daarna zou het wat meer grooven, zei Sobral. Een van de meest groovy liedjes van de avond, Se de mim precisarem, gaat over een minder leuk thema, de angst voor de dood. ‘Ben jij bang voor de dood?’ vroeg hij achtereenvolgens aan zijn pianist en zijn drummer. ‘It depends‘, zei die eerste. ‘Ja’, bekende de laatste. Sobral swingde het podium over en verstopte zich zelfs even om voluit zijn muzikanten in de spotlights te zetten.

Sobral ging ook zelf even aan de piano zitten. De Zweedse pianist maakte plaats voor de Songfestivalwinnaar en veegde ostentatief het zitbankje af. De pianist had van de gelegenheid gebruikgemaakt zich backstage om te kleden, zo bleek na het nummer. ‘Een nieuwe pianist’, zei Sobral.

Weinig energie

‘Ik heb een belangrijke mededeling’, zei hij. Die mededeling bleek dat het het laatste liedje was, waarbij hij ook nog even reclame maakte voor zijn cd die aan de ingang te koop zou zijn. Vervolgens begint Sobral in het Spaans te vertellen, om dan over te gaan naar het Spaanstalige Ay amor. Wie een optreden van Sobral ziet, moet een beetje polyglot zijn. Op een bepaald moment verdwijnt hij van het podium. Opnieuw om zijn muzikanten te laten schitteren, denken wij. Tot we ineens zijn stem achteraan in de zaal horen, in het donker.

Er volgden uiteindelijk nog wat bisliedjes, een half uur extra optreden. Eentje van Jacques Brel als eerste, Marieke, volledig in het Nederlands gezongen. Deze Belgische zanger heeft hij pas laat in zijn leven leren kennen, dankzij zijn vrouw. Het accent waarmee Sobral het lied zong, was de schuld van Brel, lachtte hij.

Fastfoodmuziek

Sobral zong ook nog een lied enkel begeleid door zijn pianist, een lied dat ze met hen twee geschreven hebben. Over in stilte samen zijn met iemand die je vertrouwt. ‘Dat is chill.’ Voor het laatste bisnummer, Bom vento, probeerde de Portugees het publiek mee te krijgen. Dat lukte, traag. Hij maakte een rondje door de zaal zonder microfoon om het Belgische publiek aan te moedigen mee te zingen, om persoonlijk te zien wie meezingt. ‘Low energy‘, zei hij op het einde van het optreden, niet slecht bedoeld. Zo is een publiek in België, braaf. Sobral kreeg tot drie keer toe een staande ovatie. Niet iedereen zal dit soort muziek smaken, maar een optreden van de Songfestivalwinnaar van 2017 is altijd de moeite. Hij is duidelijk een rasartiest die echte muziek brengt. Geen fastfoodmuziek.