De winnaar van het Songfestival, die onthoudt iedereen. Maar wie tweede of derde werd, is misschien al moeilijker. In de reeks Runner-up Talk interviewen we daarom die kandidaten, de eerste en tweede runner-ups, en vragen hen naar hun herinneringen aan hun deelname. Soms is dat in een video-interview, soms de uitgeschreven vragen en antwoorden. Deze week: Chiara uit Malta.

Bio

• Naam: Chiara (Siracusa)
• Nationaliteit: Maltese
• Jaar deelname: 1998, 2005, 2009
• Lied: The One That I Love (1998), Angel (2005) en What If We (2009)
• Plaats: 3e (1998), 2e (2005) en 22e (2009)
• Bijzonderheid: Haar 2e plaats was een evenaring van het beste Maltese resultaat tot nog toe en is de laatste artieste die voor een derde keer te zien was in de finale van het Songfestival

Interview (zonder video)

Wat was de reden van je eerste deelname aan de nationale voorronde in 1998?

‘Malta is heel klein, dus ook de muziekwereld. Voor een Maltese zanger is het grootste wat je kan bereiken een deelname aan het Songfestival. Ik was in 1998 aan het begin van mijn carrière en ik wou kijken waar ik stond. Ik had helemaal niet verwacht om de nationale voorronde te winnen.’

Maar je hebt die dus gewonnen. Voelde je druk van je thuisland om een goed resultaat neer te zetten?

‘Bij mijn eerste deelname helemaal niet. Het was als een droom die uitkwam; ik ontmoette de andere artiesten, ging naar de feestjes en ik voelde helemaal geen druk.’

Had je het gevoel dat je kans maakte om te winnen in 1998? (Malta stond voor het geven van de laatste punten nog gelijk met Israël dat slechts acht punten kreeg van het laatste land. Malta kreeg er echter geen, nvdr.)

‘Ik dacht niet dat ik kans maakte om hoog te eindigen. Tijdens de puntentelling raakte ik echter overtuigd dat ik zou winnen. Ik herinner me levendig dat het Songfestival dat jaar in Birmingham werd gehouden en de mensen van de BBC naar mij kwamen vóór het geven van de laatste punten. Ze zeiden dat ik mijn (artiesten)pasje moest uitdoen omdat ik zou winnen en nog eens zou moeten optreden. Maar toen verdraaide de focus naar Israël (Dana International won, nvdr.) en bleef ik alleen achter.

Dat was heel teleurstellend; alsof iemand je iets geeft dat je graag wil en het dan weer afneemt.

Ik had zelfs niet door dat ik niet tweede, maar derde eindigde.’

Bekijk hier het optreden van Chiara uit 1998:

Hoe kijk je nu terug op die avond?

‘Ik heb het resultaat kunnen aanvaarden. Op het feestje nadien was iedereen blij voor me en kwam me feliciteren. Nu zie ik mijn deelname in 1998 als het begin van mijn carrière. Ik mocht veel shows doen in het buitenland en heb verschillende grote artiesten leren kennen. Zo is Johnny Logan een vriend van mij geworden.’

Hij is net als jij natuurlijk een Songfestivallegende …

‘De eerste keer dat ik hem zag, stond ik met mijn mond vol tanden en kon ik niets zeggen. Ik ben nog altijd zenuwachtig als ik hem zie.’ (lacht)

Je deelname in 1998 gaf je carrière een boost. Wat dat een van de redenen om terug te keren in 2005?

‘Iedereen zei me dat ik nog eens moest proberen. Ik was er zo dichtbij geweest en ik zou sowieso winnen bij een nieuwe poging. Mijn vader speelde daar een belangrijke rol in. Hij was zwaar ziek en geloofde dat ik de enige artiest was die de overwinning naar Malta zou kunnen halen. Hij gaf me echt het gevoel dat ik het Songfestival zou winnen. Tijdens mijn deelname moest mijn vader echter geopereerd worden waardoor ik met een dubbel gevoel terugkijk naar die deelname.’

Dus je voelde de druk om te winnen deze keer wel?

‘Het gevoel was anders dan bij mijn eerste deelname. Ik voelde de druk van Malta en ik wist dat ze verwachtten dat ik zou winnen. Mijn deelname voelde meer aan als een job.

Ik heb echter een heel mooie herinnering aan dat jaar. Ik was bezig met de druk en de situatie met mijn vader, maar toen ik opkwam, was het enkel de microfoon en ik. Het publiek begon te juichen en ze riepen m’n naam nog voor de muziek begon. De warmte van de Songfestivalfans was ongelofelijk.’

Er namen in 2005 veel succesvolle terugkerende artiesten deel. Was je met hen of andere artiesten bezig?

‘De enige artieste die ik volgde, was Helena Paparizou. Ik mocht op de Griekse voorronde aanwezig zijn en zo leerde ik haar kennen.’

Snel had ik door dat een van ons zou winnen. Het was zij of ik.

Uiteindelijk werd je tweede, hoe kijk je terug op het resultaat?

 ‘Ik heb vrede met het resultaat. Ik aanvaard altijd alles. Sowieso was het verschil in punten ook groter dan in 1998.’

Bekijk hier het optreden van Chiara uit 2005:

Je resultaat uit 2005 is nog altijd het beste resultaat ooit voor je thuisland. Sindsdien haalde Malta slechts een keer de top 10. Ben je bezig met de resultaten van jouw land?

‘Ik volg het Songfestival elk jaar. Ik moet wel aangezien mensen me ernaar blijven vragen; het is deel van mijn job. Wel vind ik dat X Factor niet de geschikte show is om de kandidaat te kiezen. Het Songfestival was het belangrijkste voor Maltese artiesten en ze hebben ons dat afgenomen. Als ervaren artiest ga ik niet deelnemen (aan X Factor, ndvr.) om me te laten beoordelen door mensen die misschien wel minder ervaring hebben dan ik.

Ze hebben de ervaren artiesten buitengesloten.

Destiny (Chukunyere) vond ik echter wel een goede keuze. Ze heeft een geweldige stem en het is spijtig voor haar dat het Songfestival afgelast is in 2020. Ik mocht ooit eens met haar samen een Maltese versie van The One That I Love zingen. Haar stem heeft me toen omvergeblazen.’

Bekijk hier de Maltese versie van The One That I Love door Destiny en Chiara (vanaf 3.19):

Gelukkig heb je in 2009 nog een kans gekregen om je land te vertegenwoordigen. Hoe voelde die derde deelname?

‘Er rustte heel veel druk op mijn schouders. Mensen zeiden me dat ik onmogelijk niet kon winnen. Qua sfeer voelde mijn derde deelname ook anders aan. Alles draaide rond een grote show en marketing waardoor het niet meer als een liedjeswedstrijd voelde. Voordien scoorde een dromerig en romantisch nummer beter, maar toen waren het vooral clubby nummers.’

Je kon dat jaar je vorige resultaten niet evenaren. Hoe ging je daarmee om?

‘Ik was natuurlijk heel teleurgesteld, maar ik was ook trots. De jaren ervoor was Malta telkens in de halve finales blijven steken en de finale leek onbereikbaar geworden. Toen Malta afgeroepen werd als finalist, schreeuwde ik het uit. Vanwege m’n stem doe ik dat anders nooit.’

Zou je iets willen veranderen aan een van je drie optredens?

‘Helemaal niets. Er bestaat een remix van What if we, die populairder is dan het origineel. Mensen zeggen me dat ik met die versie het Songfestival gewonnen zou hebben. In clubs breng ik die versie heel graag, maar het zou raar gevoeld hebben om als balladzangeres de remix te zingen op het Songfestivalpodium.’

Opvallend is dat je tijdens al je optredens knipoogt. Is dat een vorm van bijgeloof?

‘Eigenlijk niet, ik knipoog heel vaak tijdens mijn optredens. In 1998 deed ik het voor het eerst en mensen vroegen zich af waarom. Op die manier kreeg het veel aandacht en voelde ik de druk om het tijdens mijn volgende deelnames ook te doen. Ik deed het voor de fans.

Het enige waar ik bijgelovig over ben is dat ik mijn stem nooit opwarm.

Voor mijn eerste deelname, had ik nooit zangles gehad en wist ik niet dat ik mijn stem moest voorbereiden. Ik wou dat niet opeens wel beginnen doen omdat het altijd al zonder gelukt was. Voor de liveshows hoorde je de andere artiesten vaak hun stem oefenen. Ik veinsde dan met iets bezig te zijn zodat het niet zou opvallen dat ik dat niet deed.’ (lacht)

En toch kan je zo uithalen…

‘Ik bedank God elke dag voor mijn stem want ik weet dat Hij mij die geschonken heeft.’

Is er een kans dat we die stem voor een vierde keer horen op het Songfestivalpodium indien je gevraagd wordt?

‘Ja, zeker. Ik zou het dolgraag doen om dat gevoel van dicht bij de fans te staan opnieuw te ervaren. Mijn laatste deelname is al even geleden dus ik wil graag nog eens alle aandacht op mij hebben. Ik hou van het Songfestival, van de liefde van de fans en van de journalisten. Dat mis ik enorm. Daarom ben ik ook triest over de manier van een artiest selecteren in Malta. Toch zou ik heel graag terugkeren en winnen voor het eiland, los van mijn leeftijd. Ik zie mezelf daar al staan op m’n 60e.’ (lacht)

Heb je daar al iets over gezegd tegen de Maltese omroep?

‘Ja hoor, ik zeg het tegen iedereen.

Ik ben zelfs al door verschillende landen gevraagd om voor hen deel te nemen.

Dat voelt wel als mijn eigen land verraden. Ik kan erover nadenken en misschien zie ik het binnen een jaar anders.’

Misschien een duet met Johnny Logan?

‘Het zou een droom zijn die in vervulling gaat. Dat zou het absolute statement zijn om te tonen dat je gaat om te winnen.’ (lacht)

Linda Martin zag een duet met hem ook al zitten, dus je hebt wat concurrentie.

‘We zouden met z’n drieën kunnen gaan. Daar zit nog iets in! Dan kunnen de andere landen gewoon thuisblijven.’ (lacht)

Dat is een mooie gedachte om af te sluiten! Heb je nog een laatste boodschap aan onze lezers?

‘Bedankt voor alle steun tijdens mijn deelnames en nadien op mijn optredens. Ik heb verschillende vrienden gemaakt in België dus ik heb goede herinneringen aan jullie land.’

Bedankt voor het interview!

Bekijk hier nog eens het optreden van Chiara uit 2009: