De Luxemburgse omroep opteerde ervoor om het Songfestival te laten plaatsvinden vanuit zijn eigen televisiestudio’s, die zich in 1962 nog bevonden in het centrum van de hoofd-
stad.

Identiek deelnemersveld 

Dezelfde zestien landen als het vorige jaar tekenden present; voor het eerst was het deelnemersveld identiek. Een kwart van de kandidaten had al Songfestivalervaring, en het ging om vier mannen met Franstalige songs.

Naast onze Fud Leclerc keerden ook François Deguelt en Camillo Felgen terug voor respectievelijk Monaco en gastland Luxemburg, beiden met succes. Jean Philippe, die in 1959 nog derde was geëindigd voor zijn thuisland Frankrijk, deed het een heel pak minder onder Zwitserse vlag.

Eerste 0 punten voor België

De BRT had geen eigen commentator afgevaardigd naar Luxemburg, en nam het signaal van de Nederlandse omroep NTS over. België en Nederland eindigden broederlijk beide op de laatste plaats en moesten die twijfelachtige eer delen met Spanje en Oostenrijk.

Nog gênanter was dat het ging om een puntenloos eindresultaat. Het stemsysteem was dan toch omgegooid: er waren nog steeds tien juryleden per land, maar ze gaven elk hun favoriet drie punten, hun nummer twee twee punten en hun nummer drie één punt.

De gezamenlijke scores van de juryleden werden omgezet tot een top drie per jury met drie punten, twee punten en één punt voor drie landen. Omdat er bij elke stemronde slechts drie landen met punten werden beloond, was het onvermijdelijk dat sommige landen in niemands top drie en met nul punten eindigden.

Elektriciteitspanne bij Nederland

Fud Leclerc kwam als tweede aan bod in de finale, en daarom gaat hij de Songfestivalgeschiedenis in als de allereerste kandidaat ooit die met nul punten eindigde. Toeval of niet, hierna zou hij niet meer deelnemen aan Belgische preselecties of het Songfestival zelf.

Het Nederlandse mannenduo De Spelbrekers werd niet alleen geplaagd door een laatste plaats, maar ook door een gedeeltelijke elektriciteitspanne, waardoor de heren tijdens een deel van hun optreden amper te zien waren.

Dubbel zoveel punten

De repetities waren drie dagen van tevoren gestart en ook de startvolgorde werd toen bepaald. De favorieten waren Ronnie Carroll uit het Verenigd Koninkrijk en Conny Froboess uit Duitsland.

Die laatste had in de jaren 1950 als kindsterretje verschillende hits gescoord in Duitstalig Europa en daarbuiten, en had met Zwei kleine Italiener beduidend meer succes in de hitparades dan op het Songfestival.

Hypnotiserend lied 

De Fransen gingen voor de derde keer op zeven Songfestivals tijd met de overwinning lopen, en het was al het vijfde Franstalige winnende lied – de andere twee waren Nederlandstalig.

Zangeres Isabelle Aubret kon met haar hypnotiserende lied Un premier amour een meerderheid van de juryleden overtuigen. Ze won uiteindelijk met dubbel zoveel punten als haar naaste rivaal op het scorebord.