Exact een jaar na de vorige vond de zevende editie van het Eurovisiesongfestival plaats. Luxemburg was gaststad van dit festival, dat qua deelnemende landen identiek was aan vorig jaar.

Over 1962

Ook deze avond was nagenoeg uitsluitend in het Frans: presentatrice Mireille Delannoy begroette de Europese kijkers in elke deelnemende taal, alvorens er naar de liedjes werd overgegaan. Die werden ingeleid door de nationale commentatoren. Waar de artiesten vorig jaar een tuinconcert leken te geven, werden ze nu ogenschijnlijk neergezet in een woonkamer.

Mireille Delannoy

De Finse zangeres Marion Rung opende de wedstrijd met vogelgeluiden, wat het land een van zijn beste songfestivalresultaten ooit opleverde. De volgende drie liedjes ondergingen de ultieme schaamte, en waren de eerste die puntenloos naar huis gingen. België, Spanje, Oostenrijk en ook Nederland zouden dat lot beschoren zijn, ten gevolge van een nieuw stemsysteem, waarover verderop meer.

Duitsland werd vertegenwoordigd door zangeres Conny Froboess, die met haar nummer Zwei kleine Italiener slechts zesde zou eindigen, maar wel een grote hit beet had. Frankrijk bracht een innemend chanson gezongen door zangeres Isabelle Aubret, dat de jury’s als beste van de avond verkozen. Meteen daarna was er een korte stroompanne, die het optreden van Nederland beïnvloedde: de twee Nederlandse zangers waren amper te zien door zwart beeld.

Isabelle Aubret

Bij de Italiaanse delegatie was er interne ruzie, wat er bijna voor had gezorgd dat tekstschrijver Domenico Modugno voor de derde keer had gezongen. Uiteindelijk liet hij zijn eigen bijdrage toch maar zingen door Claudio Villa, die er negende mee werd. Een kwart van de landen had zangers met songfestivalervaring: Zwitserland met Jean Philippe, die in 1959 nog voor Frankrijk deelgenomen had, Luxemburg met Camillo Felgen, Monaco met François Deguelt, en …

België en Nederland

… België, dat voor de vierde en laatste keer vertegenwoordigd door Fud Leclerc. Op 19 februari had hij opnieuw de Waalse voorronde Finale belge du Grand Prix Eurovision gewonnen, en reisde hij naar Luxemburg met Ton nom. Hij lootte er de gevreesde tweede startplek – de startpositie waarvan nog nooit een land gewonnen heeft en landen het vaak slecht doen – en zijn resultaat is bekend.

Fud Leclerc

Nederland was in hetzelfde bedje ziek. Er werd teruggegrepen naar een Nationaal Songfestival, dat afgewerkt werd op 27 februari. Zeven artiesten namen deel met een liedje, en twaalf regionale jury’s mochten elk zestig punten verdelen over de nummers, naar eigen goeddunken. Katinka won met overmacht, maar maakte dus allerminst een indruk in Luxemburg.

De Spelbrekers

De pauze en de punten

De act tijdens de pauze van dit jaar was een ‘zeventiende nummer’, gebracht uit ‘Zavattaland’ door de Franse clown Achille Zavatta. Na dat komisch bedoelde intermezzo werden de dingen serieuzer, en startte Delannoy met het opbellen van de puntengevers. Een nieuw stemsysteem zei dat elk land punten toekende aan de top drie van zijn klassement: de favoriet kreeg drie punten, de nummer twee twee en de nummer drie een. Doordat er zoveel landen geen punten konden krijgen, was het onvermijdelijk dat sommige landen geen enkel punt zouden krijgen.

Frankrijk pakte evenwel zijn derde zege, met een verpletterend puntenaantal dat twee keer zo hoog lag als bij de nummer twee. Met voor het eerst een volledige Franstalige top drie stond niets een verdere verfransing van het Songfestival in de weg. Niets behalve de onwil bij de Fransen om voor de derde keer op vijf edities tijd te organiseren.

Het scorebord