Luxembourg City 1966

logo
Datum
05-03-1966
Locatie
Luxembourg City
Aantal deelnemers
18
Presentatie
Josiane Shen
Stemsysteem

Elk land had tien juryleden die samen een, drie en vijf punten gaven

Winnaar
Udo Jürgens - Merci, Chérie (Oostenrijk)

Voor de tweede keer vond het Eurovisiesongfestival plaats in een zaal die eerder al dienst had gedaan als locatie: net als de zevende vond nu ook de elfde editie plaats in het Luxemburgse Villa Louvigny.

Over 1966

In navolging van het Engelstalige nummer voor Zweden in het vorige jaar, werd vanaf 1966 een nieuwe regel vastgelegd: elk deelnemend land mocht enkel een nummer inzenden gezongen in een van de officiële landstalen. Deze regel zou enkele jaren later sneuvelen om al snel weer in ere hersteld te worden, en dat tot eind jaren ’90.

De uitzending begon met beelden van Luxemburg en het orkest dat het winnende lied van vorig jaar speelde. France Gall zelf zat ook in de zaal en kwam kort in beeld. Presentatrice Josiane Chen verwelkomde de kijkers in het Frans en leidde het eerste liedje in. De overige introducties werden overgelaten aan de nationale commentatoren. Het ingenieuze podium was zo opgebouwd dat de artiesten eerst een trap afdaalden, om zo voor een bewegend mobile te zingen. Enkele van de deelnemers maakten ook handig gebruik van de trap om hun optreden te beginnen en/of af te sluiten.

Josiane Chen

Dezelfde achttien landen als het vorige jaar namen deel. Naar verluidt hadden sommige omroepen bij de EBU opgeroepen om een halve finale in het leven te roepen, of om enkel videoclips van de optredens te vertonen in plaats van live optredens. Maar zover kwam het niet: de achttien artiesten brachten hun nummer allemaal op het Luxemburgse podium. De Noorse Åse Kleveland begeleidde zichzelf op de gitaar en was daarmee de eerste deelneemster ooit die zelf live muziek speelde tijdens haar optreden. Spanje boekte zijn beste resultaat tot hiertoe, met een zevende plek dankzij zanger Raphael.

Twee van de deelnemers hadden songfestivalervaring: Udo Jürgens deed voor de derde opeenvolgende keer mee voor Oostenrijk, en het gezegde driemaal is scheepsrecht ging voor hem wel degelijk op. Na een zesde en vierde plek, kon hij nu de eerste grijpen. Voor Italië nam wereldster Domenico Modugno voor de derde keer deel als zanger. Maar met zijn dramatische Dio, come ti amo kreeg hij een koude douche en geen enkel punt. Ook landen als het Verenigd Koninkrijk, Monaco en Frankrijk, die normaal gesproken niet weg te slaan waren uit de top vijf, deden het dit jaar veel slechter dan anders.

Udo Jürgens

België en Nederland

België werd voor de eerste keer vertegenwoordigd door een artiest die aan beide kanten van de taalgrens bekendheid genoot. Tonia zong in het Frans én het Nederlands, en was door de RTB intern aangeduid om ons land te vertegenwoordigen. In de uitzending Avant-première Eurovision 1966 op 25 januari zong ze vier liedjes. De kijkers thuis konden briefkaarten insturen om hun favoriet aan te duiden, en Un peu de poivre, un peu de sel was de afgetekende favoriet. Ook in Luxemburg verging het het lied zeer goed: België zou uiteindelijk gedeeld vierde eindigen, een resultaat dat pas over meer dan een decennium verbeterd zou worden.

Tonia

Nederland werd vertegenwoordigd door Milly Scott. Het was de eerste keer ooit dat een zwarte artiest deelnam aan het Eurovisiesongfestival. Net als vorig jaar waren er vijf voorrondes met telkens een kandidaat die drie liedjes zong. Telkens koos een andere jury van vijftien mensen welk liedje naar de finale ging. In die finale namen vijf nummers deel en mochten alle 75 juryleden van de voorrondes een punt aan hun favoriet geven. Scott kreeg er maar liefst 52 voor haar Fernando en Filippo. In Luxemburg brak ze geen potten, maar ze zorgde alvast voor het nodige leven in de songfestivalbrouwerij.

Milly Scott

De pauze en de punten

Na een pauze-act verzorgd door het jazzorkest Les Haricots Rouges, ging Josiane Chen over tot de puntentelling. Toen de Britse puntengever haar al dan niet per ongeluk begroette met ‘Good morning, Luxembourg’, kon Chen zich amper bedwingen en barstte ze uiteindelijk in lachen uit.

De stemming werd echter vooral gedomineerd door burenstemmen: Duitsland en Nederland gaven de topscore aan België en Zweden was de favoriet van de jury’s in Denemarken, Noorwegen en Finland. De Ieren kozen het Verenigd Koninkrijk als favoriet, en de Zwitsers deden hetzelfde met Duitsland en Portugal en Spanje vonden elkaars nummer ook het beste. Te midden die vriendelijkheden wist Oostenrijk zich toch als grote winnaar boven de rest te zetten, met bijna het dubbele aantal punten in vergelijking met de nummer twee. Ook Udo Jürgens zou zijn carrière zien openbloeien, en tot aan zijn dood in 2014 was hij niet weg te slaan uit de Duitstalige muziekwereld.

Het scorebord

De puntentabel met de gegeven en ontvangen punten per land vind je hieronder terug:

Resultaten

Advertentie