Brighton 1974

logo
Datum
06-04-1974
Locatie
Brighton
Aantal deelnemers
17
Terugtrekkende landen
Frankrijk
Presentatie
Katie Boyle
Stemsysteem

Elk land had tien juryleden die elk een punt aan hun favoriet gaven

Winnaar
ABBA - Waterloo (Zweden)

Al gauw werd duidelijk dat het festival niet voor de tweede opeenvolgende keer in Luxemburg-Stad plaats zou vinden. De EBU moest opnieuw op zoek naar een andere omroep om de negentiende editie van het Eurovisiesongfestival te organiseren, en vond opnieuw heil bij de Britten. De BBC week ditmaal uit naar de Zuid-Engelse kustplaats Brighton.

Over 1974

Zes weken voor de finale was er al een songfestivalgerelateerd programma in verschillende Europese landen tegelijkertijd uitgezonden geweest: Auftakt für Brighton (‘Voorspel op Brighton’) was een Duitse uitzending waarin alle videoclips van de inzendingen al getoond werden. Het programma was vernieuwend omdat tot die tijd elk land afzonderlijke previewprogramma’s produceerde, en omdat het al zolang voor de feitelijke finale uitgezonden werd.

Die finale opende met een filmpje over Brighton, waarna de kijker The Dome ingeloodst werd. Presentatrice Katie Boyle verwelkomde de kijkers voor de vierde en laatste keer in haar carrière in het Engels en Frans. Pikant weetje: Katie Boyle zou dit songfestival zonder ondergoed hebben gepresenteerd. De jurk die voor haar was gemaakt voor de aangelegenheid, zat te nauw en was te doorzichtig, waardoor Boyles ondergoed erg goed zichtbaar zou zijn onder de felle podiumlichten. Slechts enkele minuten voor de uitzending op antenne ging, zou ze nog snel haar ondergoed hebben uitgetrokken. Gelukkig voor haar was ze verder niet meer te zien tot aan de puntentelling: het introduceren van de liedjes werd overgelaten aan de nationale commentatoren, tijdens de teruggekeerde postkaartfilmpjes, met beelden van zowel de hoofdstad van het volgende land als van de repetitie van de komende deelnemer(s).

Katie Boyle

Er zouden achttien landen hebben deelgenomen, maar het werden er zeventien: de Franse president Georges Pompidou overleed in de week voor de finale, waardoor de Franse omroep het niet meer wenselijk achtte deel te nemen aan een liedjesfestival. Zangeres Dani was als veertiende ingeloot met haar lied La vie à vingt-cinq ans, maar het heeft dus niet mogen zijn. Ook Malta zou weer deelnemen, en naar verluidt had de omroep artiest en nummer reeds geselecteerd, maar wegens onbekende redenen trok het eiland zich voor de deadline nog terug. Griekenland, toen nog steeds een militaire dictatuur, maakte zijn debuut, maar maakte niet al te veel indruk bij zijn eerste deelname.

De Australische zangeres Olivia Newton-John vertegenwoordigde het Verenigd Koninkrijk met het lied Long Live Love, maar ze zou een bloedhekel aan haar eigen nummer hebben gehad. Enkele jaren later werd ze een wereldster na haar hoofdrol in de film Grease. Luxemburg werd vertegenwoordigd door de Brits-Duitse zangeres Ireen Sheer, die met een wel erg Engels accent haar Franstalige nummer bracht, waarin ze ook eerlijk zong dat ze niet wist hoe ze Frans moest praten. En nadat ze vorig jaar voor niks was afgereisd naar het Eurovisiesongfestival, kreeg Tina Reynolds nu wél een echte kans voor Ierland.

Zweden werd vertegenwoordigd door de groep ABBA, die in Auftakt für Brighton nog ‘The ABBA’ werd genoemd. In 1973 was de band al derde geëindigd in de voorronde met het lied Ring Ring, dat een hit werd in grote delen van Europa. De échte doorbraak kwam na de zege in de voorronde en het Eurovisiesongfestival met Waterloo. ABBA zou de meest succesvolle formatie ooit worden die het Songfestival voortgebracht zou hebben. Het Portugese liedje dan weer is het enige songfestivallied ooit dat een rol van betekenis heeft gespeeld in een revolutie: E depois do adeus werd gedeeld laatste in Brighton, maar werd enkele weken na het ESF gespeeld op de Portugese radio als startschot van de succesvolle coup tegen het regime van de Estado Novo.

ABBA

Verder stuurden drie landen deelnemers met songfestivalervaring: Noorwegen werd voor het tweede opeenvolgende jaar vertegenwoordigd door de Bendik Singers en zanger Romuald zong voor na tien jaar opnieuw voor Monaco, na in 1969 ook nog Luxemburg vertegenwoordigd te hebben. Italië werd vertegenwoordigd door oud-winnares Gigliola Cinquetti, maar haar liedje werd een maand lang gebannen van de Italiaanse radio en televisie, waardoor het ESF niet eens live werd uitgezonden in het laarsvormige land. In mei dat jaar vond er een referendum plaats over het al dan niet legaliseren van echtscheiding, en een liedje met de titel ‘ja’ zou het publiek mogelijk te fel kunnen beïnvloeden.

België en Nederland

België werd vertegenwoordigd door zanger Jacques Hustin. In een uitzending op 14 januari met de simpele titel Six chansons avec Hustin zong de zanger zes liedjes, waaruit het kijkende publiek via postkaartstemmen koos voor Fleur de liberté. In Brighton kwam Hustin niet verder dan een gedeelde negende plek, ondanks erg hoge punten van onder meer de Griekse jury.

Jacques Hustin

Nederland werd vertegenwoordigd door het duo Mouth & MacNeal, bestaande uit Willem Duyn en Maggie MacNeal. Het werd intern aangeduid door de NOS en kreeg op 27 februari zijn eigen nationaal songfestival, met drie liedjes. Elf regionale jury’s verdeelden elk tien punten over de liedjes, en Ik zie een ster won met overmacht. Voor het songfestival werd een Engelstalige vertaling gemaakt, en I See a Star ging het voor de wind: het lied eindigde derde in Brighton, en haalde in veel landen de hitparades.

Mouth & MacNeal

De pauze en de punten

Na een pauze-act door The Wombles, populaire figuren van de Britse kindertelevisie die de juryleden ook opriepen voor hen te stemmen, begon Katie Boyle aan de puntentelling. Het oude stemsysteem van voor 1971 met tien juryleden per land werd opnieuw in gebruik genomen. Er lag al een nieuw systeem op de plank, waarbij de favoriet van een land twaalf punten zou krijgen, de tweede tien enzovoort tot een punt, maar naar verluidt had de BBC dat persoonlijk tegengehouden. Dit jaar was er ook een aparte loting gehouden voor de volgorde waarop de landen zouden stemmen, en pas meer dan dertig jaar later zou dat opnieuw gebeuren.

De stemming was lange tijd een spannende strijd tussen Gigliola Cinquetti en ABBA, maar de Zweedse formatie wist de Italiaanse zangeres te slim af te zijn. Waterloo groeide onmiddellijk uit tot een wereldwijde hit, en ABBA reeg de globale hits aan mekaar. Waterloo werd tijdens de show naar aanleiding van 50 jaar Eurovisiesongfestival in oktober 2005 bekroond tot het populairste songfestivallied allertijden.

Het scorebord

De puntentabel met de gegeven en ontvangen punten per land vind je hieronder terug:

Resultaten

Advertentie