Voor de derde keer al vond het Eurovisiesongfestival plaats in Nederland. Na Hilversum en Amsterdam als eerdere locaties, werd voor de eenentwintigste editie uitgeweken naar het Nederlands Congrescentrum in Den Haag.
Over 1976
Na een lang filmpje dat Nederland in de kijker zette, ging het camerastandpunt naar het Congrescentrum. De presentatrice van de avond, Cory Brokken, introduceerde zichzelf bij de kijkers in het Nederlands, Frans en Engels. Tussen 1956 en 1958 had ze drie keer deelgenomen aan het songfestival, en in 1957 won ze met het nummer Net als toen. Het was de eerste keer dat een ex-deelneemster als presentatrice optrad.
Corry Brokken
Postkaartfilmpjes opgenomen in de betreffende landen met de artiesten wandelend in hun hoofdstad gaven de nationale commentatoren de kans de komende deelnemer(s) in te leiden bij hun publiek. Het podium dat jaar had een opvallende achtergrond: twee pilaren aan de linker- en rechterkant, met in het midden steeds kleiner wordende balken in bruintinten, en in het midden een grote blauwe bol, die allemaal konden bewegen in elke mogelijke richting om het optreden te ondersteunen.
Achttien landen namen deel, maar het waren er bijna twintig geweest: Zweden, vorig jaar nog gastland, trok zich terug uit angst voor een nieuwe overwinning en zodoende de verplichting om de volgende editie te bekostigen. Als respons kwam er van de EBU een meer evenredige verdeelsleutel voor de organisatie voor alle deelnemende omroepen, maar ook de aanhoudende kritiek op het “te commerciële” songfestival speelde voor de Zweedse omroep vast en zeker een rol. Malta had artiest en zanger gevonden, maar haakte net als twee jaar geleden op het laatste nippertje af, wegens onbekende redenen. Op een haar na was er een debuut uit het piepkleine Liechtenstein: een zangeres genaamd Biggi Bachmann zou het lied Little Cowboy hebben gezongen, maar er ontbrak slechts een vitaal iets voor deelname: een eigen staatsomroep. Turkije besloot een jaartje te bezinnen na hun slecht debuut, wat de deur weer openzette voor de Grieken om nog eens deel te nemen.
Dit jaar werden vier landen vertegenwoordigd door artiesten met songfestivalervaring: het Zwitserse trio Peter, Sue & Marc nam nog eens deel, ditmaal in het Engels. Ook de Fin Fredi maakte de overstap naar de lingua franca, negen jaar na zijn eerste deelname. De Noren bleven uit dezelfde poel vissen: Anne-Karine Strøm nam net als twee jaar eerder deel, en werd opnieuw laatste, met haar song over Mata Hari.
Duitsland werd vertegenwoordigd door Les Humphries Singers, een groep die in 1972 met Mexico nog een wereldwijde hit had gehad. Op het songfestival ging het collectief flink onderuit met slechts een vijftiende plek. Uiteindelijk zou het een race worden tussen twee kinderlijk aandoende liedjes: het levendige Un deux trois uit Frankrijk en het aandoenlijke Save Your Kisses for Me van de groep Brotherhood of Man uit het Verenigd Koninkrijk. Net als vorig jaar mocht de winnaar de uitzending zowel openen als afsluiten.
Brotherhood of Man
België en Nederland
België werd vertegenwoordigd door zanger Pierre Rapsat. Hij had de Waalse voorronde Avant-première Eurovision 1976 gewonnen op 21 januari en werd daarmee de beste van vijf kandidaten bevonden door een jury van professionelen en publiek. In Den Haag verging het Rapsat niet onaardig: hij strandde op een achtste plek, met de volle twaalf punten van de Finse jury voor zijn ingetogen nummer Judy et Cie.
Pierre Rapsat
Nederland werd net als in 1972 vertegenwoordigd door zangeres Sandra Remer, al zong ze nu solo. Op 18 februari had zij het Nationaal Songfestival gewonnen. In de voorronde met vijf Engelstalige liedjes had ze Andres, haar partner van vier jaar terug, verslagen, en won ze met The Party’s Over. Ondanks haar overdadige make-up en al even opvallende jurk, kwam ze voor eigen publiek niet verder dan een plek in de middenmoot.
Sandra Reemer
De pauze en de punten
De pauzeact, verzorgd door een Nederlandse jazzband, werd voor het eerst afgewisseld met korte interviewtjes met de deelnemers vanuit de artiestenfoyer, waar een presentator peilde naar hun favorieten. Nadien werd het menens en startte Corry Brokken met het contact maken met de puntengevers. Op het scorebord stonden alle landen in het Nederlands geschreven, gevolgd door de landcodes die we op nummerplaten van auto’s terugzien.
Catherine Ferry zat Brotherhood of Man de hele tijd op de hielen, maar moest toch het onderspit delven. Een foutje zette Joegoslavië op de laatste plek, en pas na het songfestival bleek dat die eer voor Noorwegen weggelegd was. Dat kon de pret natuurlijk niet drukken: Save Your Kisses For Me zou een van de meest verkochte songfestivalnummers ooit worden.
Het scorebord
De puntentabel met de gegeven en ontvangen punten per land vind je hieronder terug: