Munich 1983

logo
Datum
23-04-1983
Locatie
Munich
Aantal deelnemers
20
Terugkerende landen
Frankrijk, Griekenland, Italië
Terugtrekkende landen
Ierland
Presentatie
Marlene Charell
Stemsysteem

Elk land gaf 1 tot 12 punten, zonder 9 en 11, aan zijn top-10

Winnaar
Corinne Hermès - Si la vie est cadeau (Luxemburg)

Na 26 jaar mocht West-Duitsland nog eens het Eurovisiesongfestival huisvesten. De 28e editie van de wedstrijd werd gehouden vanuit de Rudi-Sedlmayer-Halle in de stad München, een sportzaal die was gebouwd om basketbalwedstrijden te houden voor de Olympische Zomerspelen in 1972. Voor de eerste keer werd het songfestival uitgezonden in Australië, een traditie die op de dag van vandaag voortgezet wordt.

Over 1983

Dit festival werd gekenmerkt door een persoon: de presentatrice. Marlene Charell, de artiestennaam van Angela Miebs, verzorgde niet alleen de uitgerekte openingsceremonie, ze leidde ook elk liedje in, was verantwoordelijk voor de pauzeact en deed de puntentelling. En dat allemaal in het Engels, het Frans én het Duits. Met een lengte van meer dan drie uur was dit het langste songfestival tot hiertoe. Af en toe haspelde Charell de talen en namen door elkaar. De Noorse dirigent, Sigurd Jansen, leidde ze na enkele seconden ongemakkelijke stilte in als Johannes Skorgan, en tijdens de stemming nam ze in het Servo-Kroatisch afscheid van de jury uit Cyprus.

Marlene Charell

De openingsceremonie nam al een kwartier in beslag. Na een toeristisch filmpje over West-Duitsland werd de kijker de Halle ingeleid. Charell liet alle deelnemers het podium bestijgen terwijl ze de deelnemende landen opdreunde in de drie talen. Vervolgens gaf ze nog een welkomstspeech aan de kijkers, en nadien was het tijd voor de liedjes. Voor het eerst in vijf jaar tijd waren er weer geen postkaartfilmpjes: de naam van het komende land werd simpelweg enkele seconden getoond, waarna Marlene Charell telkens weer in beeld kwam. Met naast haar een bloemenstuk met de vlag van het nakende land, stelde ze in drie talen de componist, tekstschrijver, deelnemer(s) en dirigent voor aan het publiek. Ook het podium was erg opmerkelijk, door zijn immense grootte en een achtergrond die leek gemaakt te zijn van elektrische verwarmingen. Die konden in allerlei combinaties en sequenties oplichten naargelang de stemming van het liedje.

Met twintig deelnemende landen werd het record uit 1978 geëvenaard. In Frankrijk was Antenne 2, het tweede televisienet, bereid gevonden de organisatie van het Eurovisiesongfestival over te nemen, waardoor onze zuiderburen terugkeerden. Griekenland en Italië waren er beide na een jaartje afwezigheid weer bij. Ditmaal waren het de Ieren die verstek lieten gaan: stakingen bij de omroep RTE in combinatie met financiële moeilijkheden dwong ze ertoe een jaartje over te slaan. De Fransen mochten ook de avond openen, en deden dat met Guy Bonnet, die in 1970 al had deelgenomen voor het zeshoekige land. Meteen daarna kwam een andere man met ervaring, Jahn Teigen. Hij nam al voor de derde keer deel voor Noorwegen, en boekte met Do Re Mi zijn beste songfestivalresultaat ooit. Dat kon niet gezegd worden van twee andere landen: Turkije en Spanje scoorden beide nul punten. De juryleden lustten geen pap van de Turkse Opera, noch van de vraag van Remedios Amaya, die er veel ouder uitzag dan haar feitelijke 21-jarige leeftijd, over wie haar boot gestolen had.

Gastland Duitsland kon volgens de wedkantoren opnieuw winnen, ditmaal met het ingetogen Rücksicht van de broers Hoffmann & Hoffman, maar het duo strandde op de vijfde plek. Joegoslavië werd vertegenwoordigd door de Montenegrijns-Belgische zanger Daniel. Met zijn vrolijke lofzang op het meisje Džuli werd hij vierde. Zo evenaarde hij het beste Joegoslavische resultaat tot hiertoe en had hij bovendien een dikke hit beet. De Zweden waren voor het eerst sinds hun zege in 1974 nog eens in de running dankzij het 16-jarige meisje Carola Häggkvist dat haar land vertegenwoordigde met het lied Främling. Ze zou uiteindelijk ook een Nederlandstalige versie van het lied opnemen, getiteld Je ogen hebben geen geheimen, en er de top vijf van de Nederlandse hitlijst mee halen.

Israël pakte voor het tweede jaar op rij een tweede plek, dankzij zangeres Ofra Haza, die eind jaren ’80 pas haar internationale doorbraak zou hebben met de single Im Nin’alu. In 1998 zou ze nog de soundtrack inzingen van de animatiefilm The Prince of Egypt, maar in 2000 overleed ze plots. De Israëlieten werden net als vorig jaar enkel voorbijgestoken door het laatste liedje van de avond: Corinne Hermès voor Luxemburg bracht de traditionele Franse ballade Si la vie est cadeau met verve, en wist de meerderheid van de juryleden te overtuigen.

Corinne Hermès

België en Nederland

België werd vertegenwoordigd door het omstreden trio Pas de Deux, samengesteld uit Walter Verdin, Dett Peyskens en Hilde Van Roy. Op 19 maart hadden ze de meest tumultueuze editie van Eurosong ooit gewonnen. Eerder had de BRT drie voorrondes gehouden, een met zangeressen, een met zangers en een met groepen. Aan elke uitzending namen drie kandidaten deel met telkens drie nummers, waarvan er een doorging naar de finale, met dus ook negen nummers. In die finale gaven de juryleden geheel onverwacht alle topscores aan Rendez-vous, een liedje met elf woorden tekst die drie minuten lang herhaald werden. Onder luid boegeroep van het publiek in het Amerikaans Theater nam het winnende trio zijn prijs in ontvangst. In München traden ze als voorlaatste op, en eindigden ze op twee na laatste. Enkel de jury’s uit Portugal, het Verenigd Koninkrijk en Spanje hadden punten over voor onze inzending.

Pas De Deux

Nederland werd vertegenwoordigd door zangeres Bernadette. Net als in 1981 brachten vijf artiesten elk twee nummers, en kozen provinciale jury’s welk lied naar het songfestival mocht door dertig punten naar eigen goeddunken te verdelen over de liedjes. Bernadette won onverwacht, met één punt voorsprong, en mocht zo naar München. Daar werd ze voor Sing Me a Song beloond met een mooie zevende plek, inclusief de topscore van de Zwitserse jury.

Bernadette

De pauze en de punten

Na de pauzeact, waarin Marlene Charell bewees dat ze nog steeds kon dansen als de beste, ging ze over tot de puntentelling. Die was uitermate langgerekt, maar ook lange tijd een spannende strijd tussen de top vier. Het was het kleine Luxemburg dat voor de vijfde keer al aan het langste zeel trok en zo samen met Frankrijk op vijf zeges kwam te staan. Si la vie est cadeau maakte allerminst een indruk op de hitlijsten. Een lange periode van weinig commercieel succes voor songfestivalwinnaars was aangebroken.

Het scorebord

Resultaten

Details totaal
Artiest Pos Pt. # HF Pos Pt. #
1 142
frseittreschfigrnlyucydedkilptatbe
1210128738121121082121258
20 - - - -
2 136
frnogbseiteschfigrnlyudedkptatbelu
8610536773121010710121010
16 - - - -
3 126
frnogbittreschfigrnlyucydedkilptatbe
61288725101031712108485
4 - - - -
4 125
nogbittresfigrnlcydedkilatbelu
8121121012678612101128
12 - - - -
5 94
frnogbseitchfigrnldkptatbelu
101078624110387612
14 - - - -
6 79
frnoseittrchgrnlcydedkptatlu
5512258556352106
3 - - - -
7 66
frnogbseittrchfiyucydedkilatbelu
27164212355243424
11 - - - -
8 56
noitchfigrnlyucydeilptlu
31010672344133
1 - - - -
9 53
gbsetrnldedkilptatbelu
53681846372
2 - - - -
9 53
gbseittrgrnlyucydkilptbe
3451044436253
18 - - - -
11 41
frsetresfigryucyilpt
7243128167
5 - - - -
11 41
frnogbtrchgrdeilatlu
1263487721
9 - - - -
13 33
frseeschfinlyulu
41562627
17 - - - -
14 32
fresficy
312512
10 - - - -
15 28
noitesyuatbelu
1717615
8 - - - -
16 26
nochyudedkilbe
4165154
13 - - - -
17 16
gbsetrescy
27142
15 - - - -
18 13
gbespt
481
19 - - - -
19 0
6 - - - -
19 0
7 - - - -

Advertentie