België
50 jaar Eurosong (16): 2014, de zingende Waal
In de reeks 50 jaar Eurosong blikt Songfestival.be terug op een halve eeuw Vlaamse Songfestivalvoorrondes. In deze aflevering staat de editie van 2014 centraal, gewonnen door Axel Hirsoux met Mother.
Nadat de interne keuze van Iris ook al geen succes was gebleken, greep de VRT maar terug naar een wekenlange voorrondereeks op tv. Al eind 2012, toen onze inzending van 2013 nog niet eens bekend was, raakte bekend dat de Vlaamse omroep werkte aan de terugkeer van de preselectie in 2014.
Een heel nieuwe formule
Pas in juni 2013 bevestigde hij dat nieuws formeel, al werd er dan nog volop gesleuteld aan een heel nieuwe formule. Meteen werd aangegeven dat het geen terugkeer zou zijn naar de Eurosong-edities van tussen 1999 en 2008, en om dat kracht bij te zetten gaven de twee gevestigde namen uit dat inmiddels volledig afgesloten tijdperk aan niet deel te nemen.
Marcel Vanthilt, ooit het gevreesde jurylid, wilde niet terugkeren, want ‘op een bepaald moment moet je ermee ophouden mensen af te maken’, zoals hij het zelf stelde op Radio 1. In de zomer gaf ook Bart Peeters nog aan zijn kat te sturen als presentator, als hij gevraagd zou worden. Dat gebeurde niet, maar hij kwam toch aan bod tijdens de selectie van 2014.
Twee inschrijvingen
In augustus 2013 schakelde de preselectie alvast een versnellinkje hoger. De VRT opende inschrijvingen voor zowel geïnteresseerde artiesten als componisten, met voor beide groepen een deadline op 14 oktober.
Artiesten moesten een filmpje insturen waarin ze een bestaand Songfestivallied coverden, componisten mochten met hun nieuwe, onuitgegeven creaties proberen indruk te maken op het selectiecomité.
Alle macht bij het panel
In de resterende weken van 2013 raakte alle informatie over het nieuwe concept bekend. Radiopresentatoren Eva Daeleman en Peter Van de Veire presenteerden samen de preselectie.
Alle macht kwam in handen te liggen van een vierkoppig expertenpanel, bestaande uit producer en dj Basto aka Jef Martens, zanger Ozark Henry aka Piet Goddaer, vijfvoudig Eurosong-presentator en zanger Bart Peeters én de Oekraïense zangeres en ex-Songfestivalwinnares Ruslana.
Tom Dice-type
Dat panel koos niet alleen de kandidaten die mee mochten doen aan de preselectie, het legde hen ook op welke nieuwe songs ze verplicht moesten zingen én bepaalde daarna ook nog eens een groot deel van de einduitslag zelf. De artiesten zelf hadden helemaal geen inspraak in de liedjes waarmee ze aan de start moesten verschijnen.
‘De VRT wil eerder een Tom Dice-type dan een Kate Ryan-type’, klonk het bij een insider in Het Laatste Nieuws. ‘Een jonge, kneedbare artiest dus. Liefst van het alternatievere type. Naamsbekendheid is niet vereist.’
Leeg Sportpaleis
Eurosong 2014 werd opnieuw een mammoetselectie, die zeven weken in beslag nam. Van alle artiesten die zich kandidaat hadden gesteld, werden er dertig geselecteerd en geblinddoekt naar een leeg Sportpaleis gebracht voor een castingronde. Die werd gehouden op dinsdag 3 december 2013, maar kwam pas op 2 en 9 februari van het volgende jaar op antenne in twee rondes.
De verzamelde pers kampeerde bij de Antwerpse concertzaal en kon zo al de grootste namen vlotjes achterhalen, twee maanden voor ze op tv kwamen. 3M8S, een poging tot boyband die geen lang leven beschoren was, was zelfs al gesplit tussen de opname en de uitzending van de casting.
Politieke protesten
In die castingronde zongen de dertig gekozen kandidaten opnieuw een cover van een Songfestivallied. Het expertenpanel min Ruslana, die niet weg kon uit haar thuisland omdat ze een van de gezichten was bij grootscheepse politieke protesten, quoteerde elk optreden meteen na afloop met een score op 100.
De drie heren waren mild, want de laagste gegeven score was 60/100. De top vier van elke castingronde plaatste zich onmiddellijk voor de halve finales. De liedjes die vijfde tot achtste eindigden in de twee rondes kregen oranje licht.
De Call Back
Op zondag 16 februari vond de eerste live-uitzending plaats, die de Call Back werd genoemd en werd afgewerkt vanuit de Videohouse-gebouwen in Vilvoorde. De acht kandidaten die zich niet onmiddellijk hadden geplaatst voor de halve finales, zongen daarin opnieuw een andere Eurovisiecover.
Nieuwe scores op 100, ditmaal van het voltallige vierkoppige panel, werden aangevuld met stemmen via televoting. De exacte resultaten daarvan werden niet bekendgemaakt, enkel de top vier werd in willekeurige volgorde vrijgegeven. Die vier gingen alsnog door naar de halve finales, voor de rest was het Eurosong-avontuur over en uit.
Nooit live brengen
Tussen de castings van december en de eerste liveshow van midden februari werkte het expertenpanel intensief samen met alle in totaal zestien kandidaten die zich hadden geplaatst voor het verdere verloop in de wedstrijd, in de halve finales of in de Call Back.
Ze hadden inmiddels allemaal een nieuw lied toebedeeld gekregen, maar omdat vier artiesten alsnog werden uitgeschakeld op basis van hun covers, mochten zij dus nooit hun nieuwe Songfestivallied live brengen.
Moeizaam aan de man gebracht
De twaalf overblijvende kandidaten werden verdeeld over drie halve finales met telkens vier deelnemers in de arena. De halve finales werden op 23 februari, 2 en 9 maart afgewerkt in drie rechtstreekse uitzendingen vanuit dezelfde locatie in Vilvoorde. Identiek hetzelfde stemsysteem als in de Call Back werd gebruikt, en van elke halve finale ging de top twee door naar de finale.
De finale werd net als de eerdere castingronde gehouden in het Antwerps Sportpaleis, maar ditmaal wel met publiek. Er waren erg moeizaam 7000 kaartjes aan de man gebracht voor een finale met uiteindelijk zes overgebleven kandidaten.
Zeven jury’s
Het stemsysteem werd helemaal omgegooid: het expertenpanel had enkel een adviserende rol, zoals eerder al in Eurosong 2008 het geval was. In zeven Europese landen zat een vijfkoppige vakjury die de zes songs beluisterde en beoordeelde.
De jury’s bevonden zich in Denemarken, Wit-Rusland, Spanje, Macedonië, Nederland, Azerbeidzjan en Ierland, en gaven elk vier, zes, acht, tien en twaalf punten aan hun top vijf.
De stemmen van het publiek werden er ditmaal wel open en bloot bijgeteld. Stempercentages werden omgerekend om voor de helft van het puntentotaal mee te tellen.
Gemaskerde groepsleden
Tussen de uitzendingen door zorgde vooral de onbekende groep Day One voor persaandacht. De anonimiteit van de gemaskerde groepsleden was hun visitekaartje: hun identiteit was onbekend voor pers en publiek.
Ex-Eurosong-winnares Kate Ryan werd genoemd als mogelijke zangeres van het collectief, al ontkenden zij en haar entourage dat jarenlang met klem. Tijdens de halve finale met Day One (dat uitgeschakeld werd) trad ze op als gastartieste, een doelbewuste tactiek om de verdenking van zich af te wenden. Pas in de zomer van 2020 bekende ze dan toch de Masked Singer avant la lettre te zijn.
Reizen naar Berlijn
Sommige kandidaten staken intussen niet onder stoelen of banken dat ze niet bepaald opgezet waren met de songs die ze van het expertenpanel moesten uitvoeren. Zanger Udo reisde naar Berlijn om er andere songs te zoeken, maar werd door het panel teruggefloten en kreeg een Zweedse productie toegewezen.
Ook onder meer Petra en finaliste Eva Jacobs gaven aan ‘niet enthousiast’ te zijn toen ze hun liedjes voor het eerst te horen kregen. In het geval van zangeres Axeela bleek het gekozen liedje al verkocht te zijn aan X Factor in Hongarije en moest in allerijl nog een alternatief worden gevonden.
‘Jullie gaan winnen’
‘Ik heb intussen alle deelnemers gehoord en hun liedjes bestudeerd. Eén iemand is me daarbij hard opgevallen. Een Europese ster in wording. De top drie halen jullie makkelijk. Maar ergens weet ik nu al dat jullie gaan winnen. Let op mijn woorden.’
Dat had experte Ruslana al laten vallen in december 2013. Ze bleek het te hebben over Axel Hirsoux, de Franstalige Belg die als volslagen onbekende veel indruk maakte op het expertenpanel en meteen naar de halve finales mocht.
Voor de finale gold hij al als favoriet met zijn ballade Mother, mee geschreven door Ashley Hicklin, die ook aan de wieg stond van Me and My Guitar. Zowel de internationale jury’s als de kijkers thuis volgden het panel. Hirsoux kreeg in de finale maar liefst 57% van alle publieksstemmen en boekte een verpletterende overwinning.
Aanvaardbaar peil
Qua mediahype was Eurosong 2014 een slappe bedoening, maar de kijkcijfers bleven nog steeds op een meer dan aanvaardbaar peil. De verschillende rondes lokten iedere zondagavond rond de 1,2 miljoen kijkers naar Eén.
De finale deed het met 1.383.045 kijkers nagenoeg even goed als die van zes jaar tevoren. Maar toch werd algauw duidelijk dat ook dit zoveelste nieuwe concept geen lang leven beschoren zou zijn.
De liedjes van de finale van Eurosong 2014 vind je in onderstaande afspeellijst.
Alle resultaten van de preselectie vind je terug op onze geschiedenispagina’s:
Op het Songfestival 2014 eindigde Axel Hirsoux 14e in de eerste halve finale. Bekijk hieronder zijn optreden:
