Nederland gaf Joost Klein de kans om na zijn diskwalificatie in 2024 revanche te nemen op het Songfestivalpodium, maar de Europapa-zanger trok zich uiteindelijk terug. Hierop startte AVROTROS een open inschrijving, met 331 potentiële Songfestivalliedjes tot gevolg. De Nederlandse selectiecommissie koos voor Claude. Songfestival.be sprak Cornald Maas over de keuze voor de zanger en zijn C’est la vie: ‘De song zal zowel jury’s als televoters aanspreken’.

In oktober viel de definitieve beslissing: na eerdere twijfels over een deelname in 2025 koos de Nederlandse omroep, na constructieve gesprekken met de EBU, er dan tóch voor om er bij te zijn in Bazel.

De omroep bood Joost Klein een nieuwe kans en deze had zelfs al een liedje klaar liggen, maar hij zag een nieuwe Songfestivaldeelname uiteindelijk toch niet zitten.

Snel handelen

Cornald Maas, lid van de selectiecommissie, sprak met ons over de selectieprocedure en blikt terug op de aanpak hiervan.

‘De beslissing om Joost Klein in eerste instantie opnieuw naar het Eurovisiesongfestival te sturen, was er een vanuit de directie van AVROTROS. Als selectiecommissie hebben we aangegeven hier achter te staan, maar het liedje niet te willen horen.

We wilden niet verantwoordelijk zijn voor een liedje dat we zelf niet hebben gekozen‘, aldus Maas, lid van de selectiecommissie en Nederlands Songfestivalcommentator.

Nadat bekend werd dat de vorig jaar gediskwalificeerde zanger zich terugtrok, moesten de omroep én de selectiecommissie snel handelen.

‘We hoorden dat Joost niet zou gaan en begonnen een dag later met vergaderen. Er was niets ondernomen, ook niet onder de radar, en er waren geen contacten met artiesten.’

Vrees voor afname interesse

Wél waren er verschillende Nederlandse artiesten die in de media interesse hadden geuit in een deelname, waaronder Anouk. ‘We zijn bliksemsnel gaan inventariseren: wie heeft aangegeven een deelname te zien zitten? Wie kunnen we zelf benaderen?

Maar om iedereen een kans te geven, kozen we opnieuw voor een open inschrijving. Daarbij is er wel contact gezocht met artiesten die aangaven interesse te hebben en hebben we ook artiesten aangesproken die eerder al eens een liedje instuurden.’

Na de controverse rondom het Songfestival in 2024 en de diskwalificatie van Nederland werd gevreesd voor een afname in interesse en rees de vraag of er wel fatsoenlijke liedjes ingestuurd zouden worden. Cornald zegt hierover:

‘Want wie wil er in de voetsporen van Joost Klein treden na het debacle in Malmö en de argwaan die in Nederland tegenover het Songfestival heerste? Wie durft er nog te gaan?’

De periode waarin artiesten zich mochten aanmelden was beduidend korter ten opzichte van voorgaande jaren.

De Songfestivalcommentator wist dat het een lastige zoektocht zou worden, maar vertrouwde op eerdere ervaringen:

‘In 2019 liepen we in eerste instantie ook vast. We hadden een aantal opties maar vonden de songs nét niet goed genoeg en er waren een aantal goede songs uiteindelijk weer ingetrokken.

Toen hebben we Ilse DeLange benaderd en in november pas stelde ze Arcade aan ons voor. Toen dacht ik direct: dit is het.’

Voldoende geschikte liedjes

Ondanks de zorgen en de korte periode van inschrijven ontving de Nederlandse omroep 331 aanmeldingen.

En: volgens Cornald deed de gemiddelde kwaliteit niet onder voor de kwaliteit van afgelopen jaar, toen de omroep meer dan 600 inzendingen binnenkreeg, maar er ook minder voorwaarden aan een inzending gekoppeld waren.

‘De tien beste liedjes van dit jaar konden wedijveren met de vijf/zes beste liedjes van afgelopen jaar.’

‘We hadden goede contacten en uiteindelijk zijn er genoeg liedjes ingediend. Er was zelfs nog een grote naam die een liedje zou insturen, maar dit uiteindelijk nét niet heeft gedaan, omdat die onvoldoende tijd had om een passende en geschikte song in te zenden’, aldus Maas.

Het werk van de selectiecommissie

Hoe gaat de selectiecommissie dan eigenlijk te werk? Cornald Maas neemt ons mee.

‘Het is gigantisch veel werk om alle liedjes te beluisteren, maar toch heeft iedereen alle songs beluisterd. Dat verdienen de artiesten ook: we willen altijd met een adequate reactie komen’, start Cornald.

De selectiecommissie, die naast hem bestaat uit Jacqueline Govaert, Jaap Reesema, Carolien Borgers, Hila Noorzai en Sander Lantinga, zit samen in een appgroep, maar veel wordt er nog niet gedeeld.

‘We luisteren blind en maken een eigen schifting. Daarna komt iedereen bij elkaar. Dit jaar hebben we ongeveer dertig inzendingen samen doorgenomen en stellen we ons de vraag of het liedje kans maakt om naar het Songfestival te gaan en mogelijk goed te scoren.

Als er een basis is, dat wil zeggen wanneer drie of vier mensen enthousiast zijn, wijzen we het liedje nog niet af. Zo zijn we doorgegaan tot we uiteindelijk twaalf à dertien inzendingen overhielden. Uiteindelijk hebben we dit teruggebracht naar een handvol liedjes.’

Definitieve keuze

Cornald vervolgt: ‘De artiesten uit deze laatste fase zijn ook met AVROTROS in gesprek gegaan. Daarbij wordt besproken wat een artiest wil, wat de voorwaarden vanuit de artiest zijn en of de artiest weet welke verwachtingen er zijn vanuit de omroep.

Ook is er dit jaar een gesprek met een coach opgenomen in de procedure.’

Op dat moment werkt men naar een definitieve keuze toe:

‘Medio december kwamen de laatste kanshebbers hun songs live performen op een geheime locatie en voerden we een kort gesprekje met hen.

We spraken dan bijvoorbeeld over hoe iemand het liedje wil brengen en of er al ideeën zijn over hoe ze het liedje willen uitbeelden op het Songfestivalpodium.’

De Nederlandse Songfestivalcommentator vertelt ons dat het uitgangspunt van de selectiecommissie is om de meest sterke song te selecteren, ofwel het liedje dat het meest kans maakt om heel hoog te eindigen op het Songfestival.

‘C’est la vie heeft alles in zich om heel hoog te eindigen’

‘Het ging dit jaar uiteindelijk tussen twee songs, we kozen unaniem voor Claude. C’est la vie heeft alles in zich om heel hoog te eindigen. Zelf ga ik altijd uit van mijn intuïtie’, licht Cornald toe.

‘Ik ben al sinds 2013 betrokken bij de selectie van het Nederlandse Songfestivalliedje en ik heb dit gevoel pas vier keer gehad. Bij Birds, Arcade, De diepte en nu bij het liedje van Claude. Bij C’est la vie kreeg ik, na Duncan Laurences winnende song, dit gevoel het meest’.

‘C’est la vie is een song die zowel de melancholie als het vertier in zich verenigt. Het liedje kan een breed publiek aanspreken: jong en oud en op het Songfestival zowel de jury’s als de televoters’, aldus Cornald.

Hij vervolgt: ‘Het liedje heeft een ogenschijnlijk simpele tekst, maar wel met zeggingskracht door Claude zijn geschiedenis en het persoonlijke verhaal dat bij hem hoort.’

‘Dat hoor je niet expliciet, behalve de referentie naar zijn moeder die hem een wijze levensles gaf: omarm vooral wat meezit in het leven en concentreer je daar op.

Dat weerklinkt in de song én uitvoering. Alles bij elkaar heeft C’est la vie een heel mooi totaalpakket, nog los van het charisma van de zanger en zijn verbindende kracht.’

Want: ‘Een artiest kan écht het verschil maken. Door uit te stralen, kom maar op, ik vertel jullie mijn verhaal en door te verbinden.’

Die verbinding hoopt Cornald terug te zien in Bazel: ‘Ik denk dat als het nummer goed gestaged wordt, daar gaan wij als commissie niet over, Claude heel erg de connectie kan maken met het publiek.’

We horen ook een leuk feitje:

‘We spraken Claude al twee jaar geleden na zijn grote hit Ladada (Mon derniet mot). We benaderden hem in die tijd of er interesse zou zijn om een liedje in te sturen.

Maar er werd door hem en zijn team destijds ingeschat dat het Songfestival op dat moment te vroeg zou zijn. Nu achten ze de tijd wel rijp, nadat hij vaker voor een groot publiek heeft gestaan.’

Terugkeer naar een Nationaal Songfestival?

In Bazel wordt Nederland dus vertegenwoordigd door Claude, die vanuit een interne selectie is gekozen.

Toch roepen Nederlandse fans en Songfestivalkenners de laatste jaren steeds vaker om een eigen preselectie, de terugkeer van het Nationaal Songfestival.

We vroegen Cornald naar zijn mening.

‘Vooropgesteld, ik ga hier niet over. Dit is een beslissing van de omroep. Zelf zou ik het prima vinden, mits er genoeg kwaliteit is. Maar ik zie wel een aantal moeilijkheden. Een preselectie kost een smak geld, terwijl de NPO moet bezuinigen. Een interne selectie is minder duur.’

Daarnaast ziet Maas wel een argument vóór een preselectie, namelijk dat het Nederlandse volk op deze manier inspraak zou krijgen, maar ziet hij ook argumenten tegen:

‘Je verliest geïnteresseerde namen. We hebben de artiesten uit de laatste ronde gevraagd of zij zouden deelnemen aan een Nationaal Songfestival. De meesten zeiden ‘nee’. Dus de topsongs van dit jaar zouden we al mislopen bij een competitie.’

Hij vervolgt: ‘Bekende namen willen niet meedoen aan een selectie, en de relatief onbekende artiesten gaven aan dat als een grote artiest, zoals bijvoorbeeld Anouk, tóch zou meedoen zij al geen kans meer zouden maken.

Cornald besluit: ‘Maar dit is wat ik opmerk, uiteindelijk ga ik er niet over.’

‘Red Sebastian verdient een plek in de finale’

Op dinsdag 13 mei staat Nederland in de eerste halve finale van het 69e Eurovisiesongfestival, samen met onze eigen Red Sebastian. We spraken de Nederlandse Songfestivalkenner ook kort over Strobe Lights.

‘Ik vind Red Sebastian heel interessant. Je gelooft wat hij brengt en hij is onontkoombaar.’

‘Seppe is vocaal heel sterk en weet zijn liedje goed te verkopen. Zijn act is een beleving en heel overtuigend en daardoor onderscheidend.

In drie minuten tijd krijg je een complete festivalbeleving in de Vlaamse traditie. Als ik in de Belgische jury zou hebben gezeten, had ik ook voor hem gekozen. Hij verdient een plek in de finale.’