De BRT wachtte lang met het naar buiten brengen van details voor de preselectie van 1983. Op woensdag 12 januari van dat jaar hield de omroep in eigen huis een persconferentie waarin alle plannen uit de doeken werden gedaan.

Er was opnieuw een heel nieuw concept uitgedokterd, met negen kandidaten in drie categorieën: drie zangers, drie zangeressen en drie groepen. Elke categorie kreeg een eigen voorronde, waarin de drie betreffende kandida-ten elk drie liedjes zongen. Een geheime vakjury koos van elke kandidaat één liedje uit dat naar de finale mocht.

Alle negen kandidaten stonden zo met één lied in de finale, waarin dezelfde juryleden hun identiteit bekendmaakten en het eindoordeel velden.

De mist in

De voorrondes vonden plaats op zaterdag 19 februari (met zangeressen), 26 februari (met zangers) en 5 maart (met groepen). De finale was op zaterdag 19 maart, exact vijf weken voor het Songfestival zelf.

Tijdens de persconferentie waren er nog geen liedjes toegewezen aan de artiesten. Ze hadden zelf de vrijheid om hun drie songs te kiezen, al organiseerde de BRT ook een vrijblijvende open inschrijving voor componisten en tekstschrijvers.

Uit het kijk- en luisteronderzoek werd een publiekspanel samengesteld om de kandidaten voor de liveshows advies te geven bij de keuze van hun songs.

Naar aloude gewoonte regende het kritiek op de deelnemende liedjes en de uitzendingen zelf. ‘Eerste preselektie van Eurosong ging de mist in’, ‘kopte’ Gazet van Antwerpen (inclusief de k in progressieve spelling), en die teneur zou er niet op verbeteren.

Er was kritiek op het makke verloop van de wedstrijd, dat werd gekenmerkt door een gebrek aan spanning en vernieuwing. Maar toen moest de finale nog komen.

Daarin sprak presentator Michel Follet meteen na alle optredens met de kandidaten. Hij viel op door zijn nogal botte uitspraken. Bij de meidengroep Venus alludeerde hij bijvoorbeeld op de Venus-tempel, het bekende Amsterdamse seksmuseum. In 1996 zou hij het Songfestivalcommentaar geven voor de Vlaamse omroep.

Aan de vooravond van de finale golden zangeres Sofie en Venus als voornaamste favorieten. Maar de eerder alternatief samengestelde vakjury kon nog voor verrassingen zorgen.

Ze was achtkoppig en bestond uit Studio Brussel-pioniers Jan Schoukens en Paul De Wyngaert, kleinkunstzanger, presentator en filmrecensent Roel Van Bambost, diskjockey, presentator en toekomstig VTM-programmadirecteur Mike Verdrengh, presentator Jackie ‘Zaki’ Dewaele, tv-producent Joannes Thuy, die in 1996 nog producer van de preselectie zou zijn, BRT-cultuurjournalist Claude Blondeel en videoclipregisseur Ria Goossens.

Eurosong 1983-producer Tania Humblet was juryvoorzitter zonder stemrecht, en mocht enkel meestemmen in het geval van een ex aequo.

‘Had ik op voorhand geweten welke jury daar zou zitten, ik denk niet dat ik had meegedaan’, liet zangeres Sofie jaren later optekenen in het VRT-programma De jaren stillekes.

Opgejut publiek

De jury overwoog even om niemand te sturen omdat ze zo ontevreden was over het liedjesaa bod. ‘Laten we dan maar Pas de Deux doen’, vatte Zaki het juryoordeel samen in datzelfde programma. ‘Da’s tenminste een statement en dan vallen we eens een keer op.’

De leden moesten elk één, vijf, zeven en tien punten toekennen aan hun top vier, en Luc Appermont maakte de uitslag bekend door eerst alle lage scores bekend te maken en de tienen voor het laatst te houden. Pas de Deux kreeg een keer zeven punten, en vlak voor de hoogste scores leek het een strijd tussen zangers Bart Kaëll en Wim De Craene, die 32 en 34 punten hadden.

Twee van de acht juryleden gaven hun topscore aan Mijn nummer een van Sofie, dat zo tweede werd. De anderen kozen allemaal voor Rendez-vous, en dat onder steeds luider boegeroep van het zaalpubliek in het Amerikaans Theater, dat vol zat met fans van de toen nog piepjonge Bart Kaëll. Zijn broer had een toeter met een accu meegenomen en liet die de hele tijd luid lawaai maken, te midden van het aanhoudende gejoel.

Luc Appermont had grote moeite om het publiek te bedaren en riep de winnaars het podium op. De drie Pas de Deux-leden waren dolenthousiast tijdens hun reprise en jutten het publiek, dat al grotendeels het Amerikaans Theater verlaten had, alleen maar meer op.

Tot weken na de preselectie werden krantencommentaren volgeschreven en werd de BRT overstelpt met telefoontjes en briefkaarten van Vlamingen die hun ongeloof uitten over de keuze van de jury. Op 1 april 1983 zag Studio Brussel het levenslicht, en de Eurosong-winnaar werd er de allereerste plaat ooit gedraaid. Ondanks de striemende kritiek won het lied in de zomer van datzelfde jaar de Radio 2-Zomerhit voor Beste Nederlandstalige lied.

De liedjes van de finale van Eurosong 1983, en de volledige uitzending, vind je in onderstaande afspeellijst.

Alle resultaten van de preselectie vind je terug op onze geschiedenispagina’s:

Eurosong – België 1983

Op het Songfestival 1983 eindigde Pas De Deux 18e. Bekijk hieronder hun optreden:

1e halve finale (Zondag 19 februari 1983)

2e halve finale (Zondag 26 februari 1983)

3e halve finale (Zondag 5 maart 1983)

Finale (Zondag 19 maart 1983)

Lees meer over het Songfestival 1983 op onze geschiedenispagina:

ESC 1983 – Munich – Final