Vandaag werpt ons expertenpanel een blik op de liedjes van Francesca Michielin en Barei.

Gisteren recenseerden onze experts al de inzendingen uit Duitsland en Frankrijk. Die kun je hier teruglezen.

Italië: Francesca Michielin – No Degree of Separation

Stijn Depoorter: Op 14 mei zal deze Italiaanse zal dankzij haar Bambi-oogjes zeker een aantal harten stelen. Laura Pausini anno 2016, zo kan je dit nummer omschrijven. Een meezinger als La Solitudine is het evenwel niet, daarvoor mist het lied de geheime kruidenmix van Mama Miracoli. Dat Francesca op het einde overschakelt op het Engels is een even grote zonde als een bord spaghetti met mes en vork eten.

Fabian Feyaerts: De Italiaanse taal klinkt zo romantisch en dat pakt je zo in. Al zingt Franscesca dat ze me een domme nul zou vinden die beter de gitaar en microfoon langs de kant legt… dan nog vind ik het romantisch. Weg sfeer als ze halverwege de song van het Italiaans naar het Engels overschakelt. Er zijn sterkere songs dit jaar. Gelukkig hoeft Italië niet eerst in de voorrondes te spelen. Het nummer lijkt me ook zijn houdbaarheidsdatum ruim overschreden te hebben. Volgend jaar nieuwe kansen…

Joyce Lemmens: Ik heb een heel gek gevoel over dit nummer. Toen het afgelopen was, leek het net alsof het voor mij nog moest beginnen. Ik ben benieuwd naar de act en op welke manier ze het gaan aanpakken om het ‘interessant genoeg’ te houden! Ik ben niet echt fan… Maar misschien moet ik gewoon nog even wennen aan hoe de muziekstijl van het Songfestival aan het veranderen is de laatste jaren!

Caren Meynen: Al bij de eerste noten word ik terug gekatapulteerd naar de jaren ‘90. Het soort liedjes waarvan mijn moeder meestal zal zeggen: ‘Ja, da’s wel mooi, maar het gaat niet winnen’. Met het tweede deel van de zin ben ik het meteen eens. Ik heb het ook een beetje gehad met van die jonge meisjesstemmen. In The Voice krijgen ze het publiek meestal op hun hand, maar in Eurosongland gaat die vlieger helaas niet op.

Spanje: Barei – Say Yay

Stijn Depoorter: Spanje, het land dat jaar na jaar een powerballade afwisselt met een Belle Perez-achtig nummer, komt dit jaar verrassend uit de hoek met deze moderne Spaanse hipsterchica. Het lied is verre van slecht maar ook verre van wauw. Als je een paar glazen cava ophebt, wat meestal wel het geval is op de songfestivalavond, zal stilzitten op Say Yay moeilijk worden.

Fabian Feyaerts: Wat zijn de Spanjaarden er enorm in geslaagd om een aanstekelijk nummer te zenden! Ik geloof dat tijdens de grote finale miljoenen mensen spontaan met hun voeten zullen proberen de moves van Barei na te bootsen. Het nummer is zeker niet slecht maar een echte winnaar zie ik er niet meteen in, al weet je dat natuurlijk nooit.

Joyce Lemmens: Een zomerhit in wording?! Ik ben daar bijna zeker van. Damn, die vrouw haar stem! Het nummer heeft me wel mee, moet ik zeggen. Super catchy en vrolijk! Ook weer een mix van een aantal top 10-scoorders van de afgelopen zomers, maar Spanje gaat het volgens mij ver schoppen met z’n inzending!

Caren Meynen: Een stem die klinkt alsof ze net een hele farde sigaretten heeft gerookt: ik hou daarvan. Niet van de sigaretten, wel van de stem. Barei levert een liedje af dat ik in mijn auto zou opleggen als ik met de zon op mijn snoet ga roadtrippen. Het heeft een beetje de feeling van de liedjes die onze Vlaamse dancediva’s in de jaren 2000 afleverden. En ik ben helemaal zot van dergelijke muziek. Mijn verleden bij Radio Donna zal er voor iets tussen zitten. Moest je zeggen dat Jessy (ja, ja van de Mackenzie vroeger) dit nummer van Spanje heeft ingezongen had ik het ook geloofd. Dus ja, voor mij Viva España!

Morgen de laatste twee inzendingen van het songfestival 2016: het Verenigd Koninkrijk en Zweden.