In de hele geschiedenis van het Eurovisiesongfestival waren precies 1564 liedjes te horen uit maar liefst 52 verschillende landen. Normaal zouden daar dit jaar nog eens 41 liedjes aan worden toegevoegd. Door het coronavirus zullen de liedjes van dit jaar echter nooit op een Songfestival gebracht worden. Het gebeurde in het verleden al vaker dat een inzending het festival zelf nooit haalde door opvallende redenen. Vorige week was het de beurt aan de inzendingen tussen 2000 en 2019. Nu gaan we iets verder terug in de tijd.

1999 – Bosnië en Herzegovina – Hari Mata Hari – Starac i more

Hari Mata Hari stond in 2006 al met Lejla op het Songfestival in Athene, maar zeven jaar eerder deed hij ook al eens een poging. In 1999 won hij de nationale finale met het lied Starac i more, maar dit lied werd gediskwalificeerd omdat het twee jaar eerder al eens door een Finse zanger in het Fins werd gezongen. Dino en Béatrice, die op de tweede plaats eindigden, mochten daarom met hun lied Putnici naar Jeruzalem om Bosnië en Herzegovina te vertegenwoordigen.

1999 – Duitsland – Corina May – Hör den Kindern einfach zu

Voordat de Duitse Corinna in 2002 al eens werd gekozen om voor Duitsland naar het Songfestival te gaan, werd ze ook in 1999 al eens gekozen om het land vertegenwoordigen in Jeruzalem, nadat ze de nationale finale won. Het lied bleek in 1997 al eens te zijn gezongen door een andere artiest, dus werd het gediskwalificeerd. De tweede plaats, Sürpriz, mocht met het lied Reise nach Jerusalem naar Israël om Duitsland te vertegenwoordigen. Corinna mocht het in 2002 uiteindelijk  na haar vierde poging toch nog waar maken.

1992 – Zwitserland – Geraldine Olivier – Soleil, soleil

Geraldine won in 1992 de nationale finale in Zwitserland die werd georganiseerd door de overkoepelende omroep SRG SSR. Kort na de finale werd de inzending gediskwalificeerd, doordat het vóór het werd ingezonden naar de Duitstalige omroep SF in het Duits al werd ingezonden in het Frans naar de Franstalige omroep TSR. De Franstalige omroep weigerde de inzending, de Duitstalige accepteerde de inzending wel. Dit was tegen de regels en daardoor mocht de zangeres die tweede werd, Daisy Auvray, met het lied Mister Music Man naar het Zweedse Malmö voor Zwitserland.

1990 – Oostenrijk – Duett – Das Beste

In 1990 won het tweetal Duett de nationale finale in Oostenrijk met het lied Das Beste. Ook zij werden gediskwalificeerd nadat bekend werd dat ze in 1988 al eens in de halve finale stonden van de Duitse nationale voorronde met hetzelfde lied. Simone Stelzer, die tweede werd, mocht daarom voor Oostenrijk naar Zagreb met haar lied Keine Mauern mehr.

1988 – Cyprus – Yiannis Demetriou – Thimame

In 1988 werd de Cypriotische inzending enkele weken voor het Eurovisiesongfestival in Dublin gediskwalificeerd. Yiannis zou als tweede het podium hebben betreden, maar zover kwam het nooit. Het lied werd al eens ingestuurd voor een plaats in de nationale finale van Cyprus in 1984, maar werd toen niet geselecteerd. De Cypriotische omroep CYBC zag in dat dit tegen de regels was en zag dat jaar af van deelname.

1986 – Griekenland – Polina – Wagon-lit

Griekenland koos in 1986 intern voor Polina met het nummer Wagon-lit om het land te vertegenwoordigen in het Noorse Bergen. Onverwacht trok Griekenland zich terug. Polina meldde dat dit kwam door politieke problemen in het land.  Later merkte ze op dat een Songfestivalwebsite de echte reden te weten was gekomen. Het Songfestival van 1986 zou worden gehouden op de dag voor het Orthodoxe Pasen, wat als erg belangrijk wordt gezien, waardoor Griekenland afzag van deelname. Normaal had Polina als achttiende opgereden in Bergen.

1985 – België – Mireille Capelle – Vannache

In 1985 zag de BRT af van een nationale voorronde. Operazangeres Mireille Capelle werd gevraagd het cultureel verantwoorde nummer Vannache te zingen in het Zweedse Gotenburg. Ze wilde het lied alleen zingen met de tekst van Hugo Claus. De BRT zag dat niet zitten, waardoor Mireille afhaakte. Uiteindelijk kwam de BRT terecht bij Linda Lepomme. Ze zong Laat me nu gaan in Zweden, een nummer van de BRT-huiscomponisten Bert Vivier en Pieter Verlinden. Van deze inzending is geen beeld of geluid beschikbaar.

1985 – Joegoslavië – Zorica Kondža – Pokora

Joegoslavië zou in 1985 deelnemen aan het festival in Gotenburg. Het land koos voor de zangeres Zorica Kondža met het nummer Pokara. Toen later bekend werd dat het Eurovisiesongfestival zou worden georganiseerd op 4 mei, zag Joegoslavië af van deelname. Op 4 mei werd de dood van voormalig leider van Joegoslavië, Josip Broz Tito, herdacht. Ook Nederland nam dat jaar niet deel, omdat het festival viel op de dag van de dodenherdenking.

1984 – Israël – Ilanit – Balalaika

Israël koos in 1984 voor Ilanit met het lied Balalaika nadat ze in 1973 en 1977 al eens voor het land op het Songfestivalpodium stond. Later bleek de Luxemburgse omroep RTL het festival te willen organiseren op de Israëlische herdenkingsdag Jom Hazikaron, waarop de Israëlische omroep IBA zich terug trok.Ondanks dat het lied nooit op het Songfestival te horen was, werd Ilanit razend populair en het lied een grote hit in Israël.

1982 – Griekenland – Themis Adamantidis – Sarantapente kopelies

Griekenland werd in 1982 gediskwalificeerd nadat het bekendmaakte dat Themis Adamantidis het lied Sarantapente kopelies zou gaan zingen in Harrogate. De Griekse omroep besloot een Grieks volkslied te herschrijven voor het Songfestival. Dit was toen ook al tegen de regels, waardoor Griekenland een boete moest betalen en niet mee kon doen. In 1983 mocht het land weer opnieuw deelnemen.

1980 – Israël – Ha’ahum ve Ha’ahayod – Pizmon chozer 

In 1979 won Israël voor de tweede keer op rij het Eurovisiesongfestival. Israël wilde vanwege financiële redenen het festival niet nog eens opnieuw organiseren, waardoor Nederland inviel als gastland voor de editie van 1980. Israël wilde in eerste instantie de groep Ha’ahum ve Ha’ahayod naar Den Haag sturen, maar toen bekend werd dat festival zou plaatsvinden op 19 april, de Israëlische rouwdag, zag het als eerste winnende land af van deelname het jaar na de winst.

1979 – Turkije – Maria Rita Epik  – Seviyorum

In 1979 had Turkije de intentie om deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival in Jeruzalem. Maria Rita Epik werd intern gekozen met het lied Seviyorum. Uiteindelijk trok Turkije zich toch terug van het festival, door toenemende druk vanuit andere Arabische landen, die ontstond door de onenigheid rondom de status van de ‘organiserende’ stad Jeruzalem.

1978 – Griekenland – Anna Vissi – O kyrios nobel

Voordat Anna Vissi in 1980 en 2006 voor Griekenland en in 1982 voor Cyprus naar het Songfestival mocht, werd ze al eens gevraagd om voor Griekenland te gaan. Ze kreeg de keuze uit twee liedjes; Poso s’agapo en O kyrios nobel. Ze koos de laatste, maar na onenigheid tussen de componisten werden Anna en het lied vervangen door Tania Tsanaklidou met het lied Charlie Chaplin.

1976 – Duitsland – Tony Marshall – Der Star

In 1976 werd in Duitsland Tony Marshall gekozen met het lied Der Star uit twaalf deelnemers in een nationale finale. Toen na de finale bekend werd dat het lied eerder al eens in het openbaar voor publiek werd gebracht, werd de inzending gediskwalificeerd. De groep Les Humphries Singers, die tweede werden met het lied Sing Sang Song, mochten daarom voor Duitsland naar Den Haag.

1976 – Liechtenstein – Biggi Bachmann – Little Cowboy 

In 1976 deed de microstaat Liechtenstein een eerste poging om deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival. Een kandidaat en lied werden al gekozen. Zangeres Biggi Bachmann zou met het lied Little Cowboy naar Den Haag afreizen. Liechtenstein kon helaas onmogelijk deelnemen doordat het geen nationale omroep had. Liechtenstein moest zich dus verplicht terugtrekken. Van deze inzending is geen beeld of geluid beschikbaar.

1976 – Malta – Enzo Guzman – Sing Your Song, Country Boy

Malta stond in 1976 nog in de kinderschoenen op het Eurovisiesongfestival. Tijdens de eerste twee inzendingen in 1971 en 1972 behaalde de eilandstaat erg slechte resultaten, daarna bleven de Maltezen twee jaar thuis. In 1975 probeerden ze het opnieuw, waarna ze twaalfde eindigden van de negentien landen. In 1976 won Enzo Guzman de nationale finale, maar om onbekende redenen zag Malta toch af van deelname. Waarschijnlijk vanwege slechte resultaten. Het duurde daarna tot 1991 voordat Malta opnieuw present was op het Songfestival. Eind jaren ‘80 wilde Malta al eens een poging doen om terug te keren, maar doordat de EBU het aantal deelnemende landen niet wilde verhogen lukte dit niet. In 1991 bleef Nederland een jaar thuis, waardoor Malta weer kon deelnemen.

1974 – Frankrijk – Dani – La vie a 25 ans 

In 1974 kon Frankrijk onverwacht niet deelnemen aan het Eurovisiesongfestival in Brighton. Frankrijk selecteerde zangeres Dani intern met het lied La vie a 25 ans. In de week dat het songfestival zou plaatsvinden overleed helaas de voormalige Franse president Georges Pompidou, waardoor Frankrijk zich terugtrok.

1974 – Malta – Enzo Guzman – Peace In The World

Zoals hiervoor al werd geschreven, bleef Malta in 1973 en 1974 thuis. Malta had intenties om deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival in Brighton. Ook in 1974 werd al voor Enzo Guzman gekozen via een nationale finale, zoals in 1976. Deze keer met het lied Peace In The World. Later besloot Malta toch om af te zien van deelname, vanwege financiële redenen.

1968 – Noorwegen – Odd Børre – Jeg har aldri vært så glad i noen som deg

In 1968 werd in Noorwegen al de huidige nationale finale Melodi Grand Prix (MGP) georganiseerd. In dat jaar was er plaats voor vijf inzendingen, waarvan er twee door Odd Børre werden gezongen. Hij won MGP met het lied Jeg har aldri vært så glad i noen som deg, maar na de finale werd het lied gediskwalificeerd. Het zou teveel lijken op het nummer Summer Holiday van Cliff Richard uit 1963, die overigens ook in 1968 deelnam en tweede werd. De inzending die tweede werd tijdens de nationale finale, Stress, ook gezongen door Odd Børre, mocht daardoor het land vertegenwoordigen in Londen.

1967 – Italië – Claudio Villa – Non pensare a me

Zoals iedereen in Italië tot dat jaar gewend was, ging de winnaar van Festival di Sanremo naar het Songfestival met het winnende lied. Claudio, die in 1962 al eens deelnam aan het Eurovisiesongfestival, won Festival di Sanremo met het nummer Non pensare a me. Het lied bleek achteraf al te vroeg te zijn gereleased, waardoor het niet kon deelnemen aan het festival in Wenen. Claudio mocht alsnog het land vertegenwoordigen, maar dan met het lied Non andare più lontano.

In de jaren voor 2000 blijken dus ook heel wat liedjes het Songfestival niet te hebben gehaald. Tussen 2019 en 2000 gebeurde dit ook nog meerdere malen. Deze inzending bespraken we vorige week al eens.

Ook deze liedjes waren nooit te horen op Songfestival (2019-2000)