Copenhagen 1964

logo
Datum
21-03-1964
Locatie
Copenhagen
Aantal deelnemers
16
Terugtrekkende landen
Zweden
Presentatie
Lotte Wæver
Stemsysteem

Elk land had 10 juryleden die samen 1, 3, 5 punten gaven

Winnaar
Gigliola Cinquetti - Non ho l'età (Italië)

De Deense omroep DR organiseerde de negende editie in de concertzaal van de bekende Tivoli Garden, het tweede oudste amusementspark ter wereld.

Over 1964

Hoe het podium eruit zag en hoe de artiesten optraden is niet duidelijk te zien, want er is geen videoband van het Eurovisiesongfestival 1964: bij een brand begin jaren ’70 bij de omroep werd die verwoest, en andere omroepen hielden amper tot geen videobanden bij door de hoge kostprijs ervan in die tijd. Zodoende zijn er ook van dit festival enkel foto’s, een fragmentje van het winnende optreden en een audio-opname beschikbaar.

Na een optreden van een Deens orkest verwelkomde presentatrice Lotte Wæver de kijkers in het Deens, Engels en Frans. Wæver was amper 22 jaar oud, en daarmee de op een na jongste presentatrice die de wedstrijd ooit gehad heeft tot hiertoe. Ze introduceerde elk liedje in het Deens voor het zaalpubliek. Het is niet bekend of er net als in het vorige jaar andere beelden te zien waren voor de kijkers, waar hun nationale commentatoren overheen praatten.

Lotte Wæver

Net als in de vorige jaren namen zestien landen deel, maar er waren wel twee wijzigingen in het deelnemersveld: Zweden bleef thuis, na een succesvolle boycot van de Zweedse muziekwereld, die het Eurovisiesongfestival uitspuwde. Portugal debuteerde dan weer, maar ging meteen troosteloos ten onder met nul punten voor zanger António Calvário.

Beide Iberische staten die toen nog onder dictatoriaal bewind stonden, namen nu deel aan het Eurovisiesongfestival, en dat zon sommigen niet. Na afloop van het Zwitserse liedje wist een man zich op het podium te werken. Hij droeg een plakkaat met daarop ‘Boycott Franco & Salazar’, verwijzend naar de dictators van beide landen. De man werd onmiddellijk verwijderd van het podium, en de kijkers thuis zouden een beeld van scorebord te zien hebben gekregen.

Het Verenigd Koninkrijk werd vertegenwoordigd door zanger Matt Monro, toen een ster in grote delen van de wereld door het inzingen van de soundtrack van de James Bond-film From Russia With Love. Hij zou het Verenigd Koninkrijk een vierde tweede plek bezorgen, maar zijn carrière kreeg nog een songfestivalstaartje: in eigen land zou hij nog een grote hit hebben met Walk Away, een cover van het Oostenrijkse nummer van dit jaar, Warum nur warum?. Tim, Nelly en Tony vormden onder de naam Los TNT de eerste groep ooit op het songfestivalpodium, maar veel succes hadden ze niet.

Anita Traversi was de enige terugkerende artieste, maar zij kreeg geen punten, net als drie van haar deelnemende collega’s, waaronder de Duitse Nora Nova, die de langste titel ooit voor een songfestivalliedje had. De Italiaanse Gigliola Cinquetti ontving een overweldigend groot applaus na afloop van haar optreden van Non ho l’età, ofwel ‘Ik ben niet oud genoeg’. Zo groot zelfs dat ze voor een tweede keer op het podium mocht om nogmaals te buigen. Dat ze zou winnen stond nagenoeg buiten kijf.

Gigliola Cinquetti

België en Nederland

België werd vertegenwoordigd door zanger Robert Cogoi. De RTB had voor het eerst geen voorronde georganiseerd, maar had Cogoi intern aangewezen Hij bracht zijn ingetogen nummer Près de ma rivière als voorlaatste, en haalde nog net de bodem van de top tien.

Robert Cogoi

Nederland zorgde voor een nieuwigheid: voor het eerst nam er een artieste deel met niet-Europese roots. De NTS had de in Indonesië geboren zangeres Anneke Grönloh intern geselecteerd. Op 24 februari kreeg ze haar eigen Nationaal Songfestival met drie liedjes, en provinciale jury’s kozen voor Jij bent mijn leven. In Kopenhagen eindigden Nederland en België broederlijk samen tiende, elk met twee vergaarde punten.

Anneke Grönloh

De pauze en de punten

Na een dansoptreden uit de Franse pruikentijd kon de puntentelling beginnen. Ook dit jaar zag die er weer anders uit: elk van de tien juryleden per land had drie punten te verdelen naar eigen keuze over een, twee of drie liedjes. Die punten werden opgeteld om zo tot de top drie te komen die werd gegeven tijdens de puntentelling: vijf punten aan de favoriet, drie punten aan de nummer twee en een punt aan de nummer drie. Moesten er slechts twee liedjes gekozen zijn door alle juryleden, kregen die twee landen drie en zes punten. Moest er slechts een lied gekozen zijn, kreeg dat negen punten.

Voor het eerst werden de burenstemmen zichtbaar: de Scandinavische landen waren wel erg aardig voor elkaar, maar ook Monaco en Frankrijk konden elkaar erg smaken. Wat het ook zij: de toen amper 16-jarige Cinquetti boekte een verpletterende zege, met bijna drie keer zoveel punten als Matt Monro, een absoluut record. Het nummer werd een grote hit in heel Europa en erbuiten, en verzekerde een mooie, commerciële toekomst voor het Eurovisiesongfestival.

De puntentabel met de gegeven en ontvangen punten per land vind je hieronder terug:

Resultaten

Advertentie