Op zaterdag 24 mei 2008 vond de finale plaats van het drieënvijftigste Eurovisiesongfestival – exact 52 jaar na de allereerste editie, in 1956. Lange tijd was het nog maar de vraag of Servië wel gastland zou zijn of niet: in februari waren er in de straten van Belgrado grote protesten ontstaan na de eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo, wat de veiligheid van de organisatie van het Songfestival in het gedrang bracht. Oekraïne, runner-up van vorig jaar, en Finland en Griekenland, de afgelopen twee gastlanden, waren heel eventjes allen in de race om het over te nemen van de Servische omroep, maar uiteindelijk deed ze het toch zelf. Het thema dit jaar was Confluence of Sound, een verwijzing naar de rivieren Sava en Donau, die samenkomen in Belgrado.

Over 2008

De finale begon, zoals het inmiddels gebruikelijk was, met een optreden van de winnaar van vorig jaar. Marija Šerifović zong een geremixte versie van Molitva en haar nieuwe single, Tell Me Why. Nadien was het tijd voor de presentatoren om de kijkers te verwelkomen in het Engels en Frans. Jovana Janković en Željko Joksimović hadden de halve finales aan elkaar gepraat, en deden nu ook hetzelfde in de finale. Na hun korte welkomstwoorden, begonnen de liedjes.

Željko Joksimović & Jovana Janković

Er deden 43 landen mee, een absoluut record. Door de twee halve finales met telkens tien finalisten en vijf al geplaatste landen, de Grote 4 en gastland Servië, werd deze finale met 25 deelnemende landen de grootste in vijf jaar tijd. Het debuterende Azerbeidzjan had het meteen tot de finale geschopt, en pakte meteen een fraaie achtste plek. Servië werd vertegenwoordigd door zangeres Jelena Tomašević, die met een zesde plek dan weer licht onder de hooggespannen verwachtingen bleef.

Maar ze deed het hoe dan ook veel beter dan de Grote 4: Duitsland en het Verenigd Koninkrijk eindigden bij de laatste drie. De Franse zanger Sébastien Tellier had in eigen land voor commotie gezorgd voor zijn grotendeels Engelstalig liedje, en kwam het podium in Belgrado opgereden in een golfkarretje, geflankeerd door achtergrondzangeressen met baarden. Ook de Spaanse inzending was opmerkelijk te noemen: het bekende komische typetje Rodolfo Chikilicuatre had er de voorronde gewonnen, en zette een olijke act neer met zijn lied Baila el Chik-Chiki. Hij werd er zestiende mee, evenwel het beste Spaanse resultaat in vier jaar tijd.

De drie terugkerende artiesten van dit jaar hadden allen de finale gehaald: Roberto Meloni nam dit jaar deel voor de Letse piraten, en eindigde ermee in de middenmoot. Charlotte Perrelli, ex-Nilsson, had in 1999 nog gewonnen, maar had nu een wildcard van de jury’s nodig gehad om zich te plaatsen voor de finale. Daar evenaarde ze het Zweedse resultaat van vorig jaar, een povere achtiende plek. En er was nog Dima Bilan, die twee jaar geleden in Athene tweede was geëindigd met Never Ever Let You Go, en in zijn halve finale op dinsdag slechts derde. Maar in de finale wist hij plots veel meer zieltjes te winnen voor zijn ballade Believe, geflankeerd door ijsschaatser Evgeni Plushenko. De top vijf was verder volledig vrouwelijk, met de zangeressen uit Oekraïne, Griekenland, Armenië en Noorwegen in de hoogste regionen.

Dima Bilan

Onvermijdelijk deden veel landen het stukken slechter dan in hun halve finale, omdat er twintig van de 25 uit die voorrondes waren doorgestoten. De grootste verliezers waren Portugal (elf plekken verlies), Denemarken (twaalf) Roemenië (dertien), Polen (veertien) en Kroatië (zeventien). Griekenland en Noorwegen moesten maar één plekje inleveren en bleven ook in de finale in de top vijf. Turkije eindigde zowel in de halve finale als in de finale op de zevende plaats, en bleef als enige land stabiel.

België en Nederland

Zowel België als Nederland waren uitgeschakeld in de eerste halve finale en mochten zo niet deelnemen aan de finale van het ESF 2008.

De pauze en de punten

De befaamde Servische tennisser Novak Đoković werd opgevoerd om de televoting te openen, en hij torende op hilarische wijze uit boven presentator Željko Joksimović. Na een pauzeact verzorgd door de in de Balkan wereldberoemde zanger en componist Goran Bregović, begon de stemming. Die werd vanaf de meet af gedomineerd door een strijd tussen Griekenland en Rusland. Uiteindelijk wist Dima Bilan zich los te trekken en kwam Ani Lorak nog voldoende opzetten om Kalomira terug te dringen naar een derde plek. De Russen hadden na een tweede en derde plek eindelijk hun eerste overwinning beet. Het was de achtste opeenvolgende keer dat een nieuw land de wedstrijd won, maar aan dat record zou het volgende jaar een einde komen. Believe deed niets in de Europese hitlijsten, en was feitelijk al vergeten toen de uitzending afgelopen was.

Het scorebord