Na een grootse Eurosong in de inmiddels oude Canzonissima-stijl, gooide de BRT het roer helemaal om voor het Songfestival 1977.

Het concept

Nadat drie jaar op rij groepen het Songfestival gewonnen hadden (ABBA voor Zweden, Teach-In voor Nederland en Brotherhood of Man voor het Verenigd Koninkrijk), wilde de BRT koste wat kost ook een groep, of ‘kollektief’ zoals het toen nog in de pers werd genoemd, afvaardigen namens België. In december 1976 raakten de plannen van de Vlaamse omroep bekend. Drie groepen, Two Man Sound, Trinity en Dream Express, werden intern aangeduid en kregen elk hun eigen uitzending op zaterdagavond in januari 1977.

Even leek het waterdichte plan van de BRT om de Vlaamse preselectie te moderniseren met Engelstalige disconummers in het water te vallen. Een nieuwe regel op het Songfestival verplichtte elke omroep een song in te sturen die werd gezongen in een van de officiële landstalen. Zowel de Vlaamse als de Duitse omroepen kregen een uitzondering op de regel omdat hun preselecties al te ver gevorderd waren op het moment dat de nieuwe regel werd aangekondigd. België en Duitsland zouden met een Engelstalig lied op de proppen komen, maar zonder daarmee te kunnen winnen.

Over 1977

Er waren in totaal vier rechtstreekse uitzendingen vanuit het Amerikaans Theater in Brussel, die allemaal omstreeks 21.10 uur startten en 45 minuten in beslag namen. In de drie halve finales werd een documentaire over de groepen getoond en brachten ze elk hun grootste hits, evenals drie nieuwe songs die in de race waren voor het ESF in Londen. Een publieksjury bestaande uit 192 mensen in het Amerikaans Theater in Brussel quoteerde elk lied met een score tussen een en zes. De twee liedjes met de hoogste totaalscores gingen door naar de finale.

De finale vond plaats op zaterdag 5 februari. De drie groepen brachten elk hun twee overblijvende songs. Een publieksjury, ditmaal samengesteld door de dienst Kijk- en Luisteronderzoek van de BRT om te gelden als dwarsdoorsnede van de inwoners van de vijf Vlaamse provincies, kende dezelfde punten toe, en van elke groep viel er nog eens een lied af. In de superfinale werden de drie liedjes nog eens opgevoerd, werd er opnieuw gestemd, en werd het lied met dan de hoogste score op het beschikbare totaal van 1152 punten de Belgische inzending. Luc Appermont was voor het eerst, en beslist niet voor het laatst, aangetrokken als presentator van de Vlaamse Songfestivalvoorronde.

Two Man Sound was een trio bestaande uit Vlaming Lou Deprijck, Sylvain Vanholme en Yves Laclomblez dat zich focuse op disco-, samba- en bossanova-geïnspireerde liedjes. In de jaren ’70 en ’80 had het drietal enkele hits in België en de buurlanden, tot zelfs in Mexico toe. Lou Deprijck werd later nog wereldberoemd omdat hij zowel de componist als de eigenlijke zanger bleek te zijn van Ça plane pour moi, de hit van Plastic Bertrand die ook in 1977 werd uitgegeven. Om de cirkel compleet te maken finishte Bertrand in 1987 voorlaatste op het Songfestival toen het voor de eerste en tot hiertoe enige keer plaatsvond in België, al zong hij toen gelukkig (of misschien net jammer genoeg) wel volledig zelf.

Trinity was een ander trio, met als leden ex-The Pebbles-oprichters Fred ‘Bekky’ Beeckmans en Bob ‘Bobbot’ Baelemans, aangevuld met zangeres Sofie Verbruggen, die enkel met haar voornaam een solocarrière opbouwde en in 1983 en 1987 nog solo aan de Vlaamse preselectie deelnam. Trinity had z’n grootste hit gescoord in 1976: 002.345.709 (That’s my number) scheerde hoge toppen in de hitlijsten in België en Nederland. Het succes taande echter al snel, en eind 1978 gooide het drietal de handdoek in de ring.

Een ander voormalig The Pebbles-lid, Luc Smets, was de grondlegger van het kwartet Dream Express. Hij werkte samen met de Nederlandse zangeressen Bianca, Stella en Patricia Maessen. Zij hadden hun thuisland al in 1970 vertegenwoordigd op het Songfestival als Hearts of Soul, en deden nadien vooral werk als backings. De groep Dream Express was al tot in het Verenigd Koninkrijk toe immens populair toen ze deelnam aan Eurosong 1977. Haar grootste hit werd dan ook het lied waarmee ze de BRT-preselectie won. In 1979 verliet Patricia de groep. Luc, Bianca en Stella gingen nog even door als LBS, maar dat was geen lang leven beschoren. Stella was in de jaren ’80 actief als solozangeres en nam zowel in 1981 als 1982 nog deel aan de Belgische Songfestivalvoorronde. In 1982 won ze die ook, en mocht ze België voor de tweede keer vertegenwoordigen op Brits grondgebied.

1e halve finale (zaterdag 15 januari 1977)

2e halve finale (zaterdag 22 januari 1977)

3e halve finale (zaterdag 29 januari 1977)

Finale (zaterdag 5 februari 1977)

Superfinale (zaterdag 5 januari 1977)

Op het Songfestival 1977 werd België zevende. Lees meer op onze geschiedenispagina:

ESC 1977 – London – Final