Na de gedeelde laatste plaats van Micha Marah werd teruggegrepen naar een Eurosong met meerdere kandidaten en liedjes. In oktober 1980 schreef de BRT een open inschrijving uit voor songs, met 20 november van dat jaar als deadline.

Bluesette op het Songfestival?

Aanvankelijk wilde de BRT echter een interne keuze houden: hij had wereldvermaard jazzmuzikant Toots Thielemans gevraagd een lied te componeren in de stijl van zijn hit Bluesette. Sofie Verbruggen, van Trinity uit Eurosong 1977, zou gevraagd zijn het lied te zingen. Thielemans weigerde omwille van tijdsgebrek en daarom kwam er een nieuwe preselectie.

Een geheime vakjury, samengesteld door de dienst Ontspanning en voorgezeten door een hoogwaardigheidsbekleder bij Sabam, selecteerde uit alle inzendingen veertig liedjes, die in verschillende halve finales werden opgevoerd.

Een publieksjury, samengesteld door het kijk- en luisteronderzoek van de BRT, moest daarvan dertig liedjes uitschakelen. De tien overblijvende songs gingen door naar de finale, waar een vakjury de winnaar aanduidde.

Will Tura scoorde niet

Eind december 1980 werd de kandidatenlijst bekendgemaakt. 140 inzendingen hadden de BRT tijdig bereikt, waarvan er slechts 36 werden geselecteerd in plaats van de aangekondigde 40. Ze werden verdeeld over drie halve finales met telkens 12 liedjes.

Enkele artiesten namen nog snel een andere naam aan tussen de bekendmaking en hun halve finale: Gerda Chantraine werd Dorina Chantraine, kleinkunstzanger Wim De Craene nam plotseling deel als lid van de gelegenheidsgroep Perte Totale en Johann Sates werd John Sates.

Dankzij Eurosong 1981 is ook Will Tura voortaan gelinkt aan de liedjeswedstrijd. De gevierde zanger bekende in 2010 dat hij onder het pseudoniem King Williams het lied van Mary-Helena had geschreven. Zijn Liefde is… scoorde allerminst.

Voor het eerst was er geen live orkest bij de preselectie: alle muziek moest op band staan en ook stemmen van achtergrondzangers moesten op voorhand worden ingezongen. In 1983 zou het BRT-orkest terugkeren naar Eurosong.

Stemsysteem veranderd

Een week voor de eerste halve finale raakte bekend dat de BRT het stemsysteem had veranderd. In plaats van een kijkerspanel kregen alle Vlamingen de kans om hun voorkeur door te geven. Niet via briefkaarten of per telefoon, maar door speciale lottoformulieren, te koop voor vijftig frank per stuk.

Na afloop van de derde halve finale waren die formulieren te koop bij krantenwinkels. Iedereen, dus ook mensen die geen seconde van de uitzendingen hadden gezien, kon op dat biljet tien van de zesendertig liedjes aanduiden. De tien songs met de meeste publieksstemmen gingen door naar de finale.

Maar omdat er ook een prijzenpot voorzien werd voor één winnaar die de tien finalisten volledig correct kon inschatten, volgde meteen het verwijt dat het systeem eerder een loterij was dan een geldig stemsysteem om het beste Songfestival- lied te kiezen.

Digestief

De drie halve finales werden op zaterdag 14, 21 en 28 februari rechtstreeks uitgezonden vanuit het Amerikaans Theater. Er was weer striemende kritiek op het vermeende lage niveau van de liedjes: ‘Wegwerpmateriaal in Eurosong ’81’ blokletterde Gazet van Antwerpen daags na de tweede halve finale.

Vanaf zondag 1 maart kon het publiek stemmen via de lottoformulieren. Die avond zond BRT1 in primetime Eurosong 1981 – Digest uit, waarin van alle 36 liedjes één minuut getoond werd om de kijkers te helpen bij hun keuze. Donderdagavond 5 maart, amper 48 uur voor de finale, maakte Lotto de tien finalisten bekend. Exact 184.052 stemformulieren waren geteld, 36 van hen hadden de tien juiste finalisten gegokt.

Geen publieksstemming

In de finale was er, net als twee jaar eerder, geen vorm van publieksstemming meer. Een vakjury bepaalde de uitslag. Om niet weer hetzelfde debacle te krijgen met juryleden die openlijk liedjes boycotten, maakte de juryvoorzitter aan het einde van de finale enkel de winnaar bekend. Exacte resultaten werden niet vrijgegeven.

Emly Starr maakte haar favorietenrol waar met Samson & Delilah, dat voor het Songfestival nog ingekort zou worden tot Samson. Wat niet ingekort mocht worden, was Emly’s opvallende jurk met brede split, die door de BRT-top als ‘te bloot’ werd beschouwd.

Lange tijd werd gefluisterd dat toekomstig Songfestivaldeelneemster Liliane Saint-Pierre tweede zou zijn geëindigd, wat in 2020 bevestigd werd door een van de juryleden.

Bekende koppen

Ann Michel had in 1975 al deelgenomen aan de Vlaamse preselectie. Gene Summer, niet te verwarren met de Amerikaanse rockzanger Gene Summers, nam in de jaren 1980 enkele keren deel aan de Knokke Cup en scoorde nog een hitje met Elke dag. Twee én twaalf jaar later stond hij opnieuw in Eurosong.

Johan Stollz had eerder deelgenomen aan de Canzonissima-editie van 1967-’68, die geen preselectie was voor het Songfestival, en die van 1970-’71.  Liliane Saint-Pierre had eerder de Canzonissima-editie van 1967-’68 gewonnen, en had ook al deelgenomen aan de Luxemburgse preselectie in 1978. Zes jaar later zou het eindelijk raak zijn voor haar.

Stella had in 1970 al voor Nederland en in 1977 al voor België gezongen op het Songfestival als lid van respectievelijk Hearts of Soul en Dream Express. In 1982 zou ze, eveneens solo, haar kans wagen in de Waalse preselectie, met beduidend meer succes.

Het duo Lester & Benwood had midden jaren 1970 enkele Vlaamse hits gescoord, zoals Sing Sing en Angela. Venus stond jarenlang te boek als een populaire Vlaamse meidengroep en scoorde hitjes als We Are Venus en Shy Dancer. In 1983 nam ze opnieuw deel aan Eurosong.

Jacky Lafon had deelgenomen aan de eerste halve finale, maar met Dag meneer plaatste ze zich niet voor de finale. Een jaar later kon ze opnieuw niet winnen in een Belgische Songfestivalvoorronde. Wim De Craene, die deelnam als lid van de gelegenheidsgroep Perte Totale, kreeg ook rood licht. Twee jaar later stond hij wel in de finale van Eurosong. Zijn bekendste liedjes zijn Tim en Rozanne.

Nancy Dee, die zich niet plaatste vanuit de derde halve finale, was in 1979 achtergrondzangeres bij Micha Marah. Volgens Marah zelf was ze door de BRT voorbereid om haar plaats in te nemen als Micha Marah zou besluiten Hey Nana niet te willen zingen. Als troostprijs mocht ze opnieuw naar het Songfestival om in het achtergrondkoortje van Emly Starr te staan.

Bekijk liedjes

De liedjes van de finale van Eurosong 1981 vind je in onderstaande afspeellijst.

Op het Songfestival 1981 eindigde Emly Starr 13e. Bekijk hieronder haar optreden:

In 2020 sprak Songfestival.be met Emly Starr voor onze podcast Eurovisite. Beluister de aflevering hier:

1e halve finale (Zaterdag 14 februari 1981)

2e halve finale (Zaterdag 21 februari 1981)

3e halve finale (Zaterdag 28 februari 1981)

Finale (Zaterdag 7 maart 1981)

Lees meer over het Songfestival 1981 op onze geschiedenispagina:

ESC 1981 – Dublin – Final