Kiev 2017
Repetitiedag 1 (30/04) – Alle updates
Zondag 30 april was de eerste repetitiedag van het 62e Eurovisiesongfestival, in de Oekraïense hoofdstad Kiev. Vandaag aan bod: de eerste landen van de eerste halve finale. Dit artikel werd de hele dag door geüpdatet met verslagen, foto’s en filmpjes.
Het repetitieschema van de dag vind je hier terug. De tijdstippen staan aangegeven in Belgische tijd. In Oekraïne is het een uur later.
| Land | Repetitie | Meet & Greet |
|---|---|---|
| Zweden | 09.00 - 09.30 | 11.20 - 11.40 |
| Georgië | 09.40 - 10.10 | 12.00 - 12.20 |
| Albanië | 10.20 - 10.50 | 12.40 - 13.00 |
| Australië | 11.00 - 11.30 | 13.20 - 13.40 |
| België | 12.40 - 13.10 | 15.00 - 15.20 |
| Montenegro | 13.20 - 13.50 | 15.40 - 16.00 |
| Finland | 14.00 - 14.30 | 16.30 - 16.50 |
| Azerbeidzjan | 15.00 - 15.30 | 17.30 - 17.50 |
| Portugal | 15.40 - 16.10 | 18.00 - 18.20 |
Dit vonden redacteurs Philip en Jonathan van de eerste repetitiedag:
Zweden
Robin Bengtsson trapt de repetities van 2017 af. Zoals verwacht is het optreden van de voorronde Melodifestivalen identiek gekopieerd naar het songfestivalpodium in Kiev. Bengtsson en zijn vier dansers starten backstage, banen zich een weg naar het podium en blijven voor de rest van het lied op loopbanden staan. Het podium is fel belicht in paarse en blauwe tinten, al is er nog wat verbeterd camerawerk nodig, vooral tijdens de bridge. Robin weet dat hij gezien mag worden, en ook dat hij al zeker is van een plekje in de finale.
Georgië
Tamara Gachechiladze komt als tweede aan bod. De zangeres is vooralnog zeer simpel gekleed in een T-shirt en een jeansbroek, met een rood gewaad over haar dat ze na het eerste refrein van zich af gooit. Tamara komt vocaal degelijk voor de dag, maar heeft soms nog moeite om de camera’s te vinden. Bij haar derde en laatste zangbeurt is het zangniveau al heel wat gedaald. Het podium is uitgedost in de Georgische kleuren, rood en wit, tijdens de bridge komt er het nodige vuurwerk. Georgië heeft de afgelopen twee jaar de finale van het songfestival gehaald, maar dit jaar lijkt dat iets twijfelachtiger. Keep the Faith staat er onvoldoende als totaalpakket om een toppositie te kunnen verzilveren.
Albanië
Lindita komt als derde aan bod, hoewel haar land Albanië pas als vierde optreedt tijdens de feitelijke halve finale. Om een onbekende reden is er gewisseld in de repetitievolgorde. De zangeres zingt de pannen van het dak, en is nog zeer simpel gekleed in een jeansbroek en een roze vestje. De podiumsetting start als in de videoclip van World, met grote klokken op de LED-schermen, maar vanaf de bridge is er een groenachtig berglandschap te zien, waar Lindita een beetje in dreigt te verdrinken. Een dubbeltje op z’n kant voor een plek in de finale.
Australië
De jonge Isaiah zingt zijn Don’t Come Easy op een ronddraaiend podiumpje op het gewone podium. De achtergrond is aanvankelijk donker, maar gaat snel over naar groene en roze tinten, om aan het einde weer als een kaars uit te doven in het donker. Australië is het eerste land vandaag dat het meeste haalt uit de LED-schermen. Achter Isaiah zijn drie minuten lang beelden van de zanger zelf te zien, in verschillende kleuren en sequenties. Er is nog heel wat camerawerk nodig om dit op punt te krijgen, en ook Isaiah moet duidelijk nog wat gewend raken aan het grote podium. Al met al lijkt Australië voor de derde opeenvolgende keer af te stevenen op een goede eindnotering.
België
Blanche komt na de middagpauze aan bod. Haar optreden wordt in de persruimte op teleurstelling onthaald. Na alle berichtgevingen staat Blanche moederziel alleen op het podium. Het erg wijde camerawerk helpt haar absoluut niet, want op deze manier verdrinkt onze zangeres op de scène. Vocaal zit Blanche wel snor, al zingt ze ook het laatste refrein na de bridge nu in een hogere toon. En daar is ook nog wat werk aan. Blanche draagt nog een simpele trui en broek, maar dat is zeker niet haar uiteindelijke outfit. Het grootste probleem is dat onze zangeres in haar eerste optreden geen enkele interactie met de camera en de kijker heeft, waardoor het optreden eerder saai overkomt. De podiuminkleding is minimalistisch, met geen spoor van de City Lights uit haar titel. Er is nog voldoende tijd om bij te schaven, en die tijd kan beter zo goed mogelijk benut worden. Bij de tweede en derde keer dat we de uitvoering te zien krijgen, was er geen merkbare verbetering, maar ook geen verslechtering.
Montenegro
Montenegro wordt in de persruimte op hilariteit onthaald. Slavko staat net als onze Blanche alleen op het podium, maar daar stopt dan ook elke mogelijke vergelijking. Hij draagt een provocatief, dun doorzichtig T-shirtje dat amper iets van zijn bovenlijf bedekt. Onderaan is er een blauw gewaad te zien dat al gauw wordt afgegooid en plaatsmaakt voor een opvallende broek. Gedurende zijn optreden gaat de opvallende paardenstaart van Kalezić elke mogelijke kant op, en tijdens de bridge legt de Montenegrijn zich neer op het podium, terwijl er op de LED-vloer onder hem een enorme close-up te zien is van… Slavko Kalezić zelf. Vocaal was het optreden ondermaats, maar dat wordt hier bijna goed gemaakt door het enthousiasme en de flair. Space zal zonder twijfel de zaal in vuur en vlam zetten, maar een finaleticket bemachtigen lijkt andere koek te worden.
Finland
Het duo Norma John steekt fel af tegen de flamboyante Slavko uit Montenegro, en dat levert het sowieso al een groot voordeel op. De Finnen spelen op veilig en kopiëren net als hun Zweedse vrienden het optreden uit de voorronde naar het songfestivalpodium. En net als bij Zweden is dat ook hier voldoende om een zeer effectief optreden neer te zetten. Het podium baadt eerst in donkerblauwe kleuren en wordt nadien felrood. Zangeres Leena komt vocaal sterk voor de dag, en pianist Lasse ondersteunt haar met verve. Het camerawerk is in tegenstelling tot bij België wel al zeer goed afgesteld op de muziek. Het lied is iets te somber en ingetogen om een zeer groot publiek aan te spreken, maar het plaatje kan wel eens voldoende kloppen om door te stoten naar zaterdagavond.
Azerbeidzjan
Dihaj uit Azerbeidjan verrast in het perscentrum met een wel zeer creatief podiumconcept. De zangeres is uitgedost in het grijs – inclusief haar haren – en begint in een enorm krijtbord, waartegen ze danst. Vlak voor het eerste refrein is er een man met een paardenhoofd (!) te zien op een ladder. Tijdens de tweede strofte tekent Dihaj nog wat op het krijtbord, dat bij het daaropvolgend refrein naar beneden wordt gehaald. De man zet zijn paardenhoofd af, maar kijkt stuurs in de camera. Vier zangers komen bij Dihaj voor de bridge en het refrein. Zij dragen vanaf daar ook vocaal het hele nummer. Het is op basis van de songtekst onduidelijk wat de hele boodschap achter het concept is, en mogelijk is het ook iets te afstandelijk en afschrikkend voor een breed publiek. Azerbeidzjan heeft sinds het debuteerde in 2008 nog nooit naast een finaleplek gegrepen, maar nu lijkt dat aan een zijden draadje te hangen.
Portugal
Portugal is de hekkensluiter van vandaag. Zoals gezegd is zanger Salvador Sobral nog niet in Kiev. Hem zien we wellicht pas tijdens de generale repetities van de eerste halve finale aan het werk op het echte songfestivalpodium. Zijn zus Luísa schreef de ballade Amar pelos dois en vertolkt die ook vandaag hier in het International Exhibition Centre. Het is zodoende lastig om deze repetitie objectief te kunnen beoordelen. We kunnen meegeven dat Luísa, en dus ook in de toekomst Salvador, op het kleine zijpodiumpje staat in plaats van het grotere podium. Dat deed onder meer onze Tom Dice zeven jaar geleden ook, met succes. Het camerawerk is ingetogen en intiem, met de nodige close-ups en donkere overgangen. Amar pelos dois heeft zeer grote fans, maar ook zeer grote haters. Het blijft koffiedik kijken of dit voldoende aanvaarding zal krijgen van de Europese kijkers en jury’s om een plek in de top tien te verzilveren.