In de reeks 50 jaar Eurosong blikt Songfestival.be terug op een halve eeuw Vlaamse Songfestivalvoorrondes. In deze aflevering staat de editie van 1975 centraal, gewonnen door Ann Christy met Gelukkig zijn.

Op zondag 17 november 1974 zag Eurosong het levenslicht als naam voor de Vlaamse Songfestivalvoorronde. Door de decennia heen zou die naam vereenzelvigd raken met de benaming van het internationale Eurovisiesongfestival. Op een uitzondering in 1996 na werden alle Vlaamse preselecties onder die noemer uitgezonden – al zou het quasi telkens om een totaal ander concept en invulling gaan.

Vox populi

Inhoudelijk verschilde de allereerste Eurosongeditie weinig van de eerdere Canzonissima’s. Er waren acht tweewekelijkse uitzendingen, met telkens tien kandidaten. In elk van de acht voorrondes traden ze allemaal op, en de drie hoogst genoteerde liedjes gingen door naar de volgende uitzending.

De andere kandidaten moesten dus met andere songs op de proppen komen. Eenmalig was er een gat van drie weken om de feestdagen te overbruggen.

Er waren evenwel ook drie grote verschillen met de vorige groots opgezette BRT-preselecties. Ten eerste werden de eerste vijf uitzendingen op zaterdagavond opgenomen in het Amerikaans Theater, maar gingen ze pas de avond daarna op antenne. Ten tweede moest een lied slechts twee en niet drie keer op rij in de top drie eindigen om naar de finale door te stoten.

Ten derde werd de vakjury, die punten en vooral commentaar gaf, overboord gegooid, terwijl de vox populi volledig stemrecht kreeg. De BRT selecteerde voor elke voorronde tien andere mensen uit de vijf Vlaamse provincies uit zijn panel van Vlamingen die meededen aan het kijk- en luisteronderzoek.

Er waren dus per uitzending vijftig juryleden, die elk lied een score op tien gaven en de uitzending bekeken op een tv-scherm op de BRT. De resultaten werden per provincie bekendgemaakt.

Elfenpakjes

De BRT had naar verluidt grote moeilijkheden om tien kandidaten te overhalen om deel te nemen. Uiteindelijk werden de tien gelukkigen Ann Christy, die al voor de eerste uitzending verstek moest laten gaan wegens andere verplichtingen, Ann Michel, Connie Neefs, Ingriani, Joe Harris, Luk Bral, de groep Magenta, Micha Marah, Rita Deneve, die de derde uitzending miste omdat ze enkele dagen ervoor van een zoon was bevallen, en het duo The Lollipops.

Die laatste naam zou voor de meeste ophef zorgen: The Lollipops bestond uit de jongedames Hilde en Veerle uit Burcht, die begin 1974 de Vlaamse Talentenjacht gewonnen hadden. Hun gebrek aan podiumervaring en de twijfelachtige keuzes van hun liedjes zorgden ervoor dat ze nooit hoger dan vijfde werden geklasseerd in een uitzending. Ook kleinkunstzanger Luk Bral reed over de tong, vooral zijn flamboyante outfits, zoals nauwsluitende elfenpakjes.

Uiteindelijk zouden zes van de tien kandidaten de finale halen met een of twee songs, waarop opnieuw de nodige kritiek kwam vanwege het lage niveau ervan. Verder was er kritiek op het matte verloop van de selectie, die gekenmerkt werd door het ontbreken van grote uitschieters en vernieuwing, zowel qua nummers als televisie-uitzendingen.

Televisie zonder beeld

Al bij de eerste uitzending werd duidelijk dat de publieksjury’s opvallend gul waren voor de kandidaten uit hun eigen provincie, en dat de punten per provincie grondig konden verschillen. In de derde uitzending kreeg de Kempense Micha Marah van de Antwerpse jury 91 op 100, terwijl de West-Vlaamse jury slechts 55 punten veil had.

De punten werden tijdens de uitzendingen op een groot zwart bord genoteerd en bij elkaar opgeteld, en het soms partijdige zaalpubliek liet zich weer van zijn beste kant zien en vooral horen door geregeld te joelen bij ‘te lage’ scores voor hun favorieten.

Tussen de vierde en vijfde voorronde zaten drie weken, en net bij die vijfde ging het mis. Een grootscheepse vakbondsstaking bij de BRT zorgde ervoor dat verschillende studioprogramma’s enkele dagen niet werden uitgezonden. De vijfde voorronde van Eurosong werd niet opgenomen en haalde dus nooit het televisiescherm, maar werd wel afgewerkt in het Amerikaans Theater zoals een normale opname, met dezelfde artiesten en juryleden.

‘Televisie zonder beeld’, zoals amusementshoofd en BRT-coryfee Bob Boon het zelf kort voor de ‘uitzending’ had genoemd. Vanaf de zesde voorronde gingen de uitzendingen op zaterdagavond rechtstreeks de ether in.

Reclame voor jeans

De finale van Eurosong werd op zaterdagavond 1 maart, amper drie weken voor het Songfestival zelf, uitgezonden tussen 20.40 en 21.30 uur. Het aantal juryleden per provincie werd opgetrokken naar twintig, maar de BRT had terloops vermeld dat ze de einduitslag desgewenst nog kon aanpassen naar eigen goeddunken.

Bob Boon had tijdens de generale repetitie zijn veto ingezet om twee danseressen te weren die een optreden van Ingriani wilden opleuken, omdat hun outfits te weinig aan de verbeelding zouden hebben overgelaten.

Micha Marah had de Belgische rockgroep The Pebbles, die enkele jaren eerder grote hits als Mackintosh had gescoord, kunnen overhalen om mee haar lied ’t Is over op te voeren.

Ann Christy gold in de pers als topfavoriete, maar dat vond ze zelf niet fijn: ‘Jullie persmensen hebben mij eigenlijk in een vervelende situatie gebracht’, zei ze voor de finale aan het Aalsterse weekblad De Voorpost.

Ze loste evenwel de hooggespannen verwachtingen meer dan in door eerste én derde te eindigen. De Brabantse jury gaf haar 195 van de beschikbare 200 punten, waarna haar zege vaststond.

Componiste en tekstschrijfster Mary Boduin had Gelukkig zijn oorspronkelijk geschreven als een Engelstalige reclamejingle voor jeansbroeken en ging volgens Anns biografie op Radio 2 over haar eigen lesbische relatie, maar Ann Christy had er meteen meer in gezien. Nadat het lied aan het einde van de Eurosong-finale bekroond was als Belgische inzending, kwam Boduin in een jeansbroek het podium op. In oktober 2020 bracht ze haar memoires uit, met de veelzeggende titel Dat heet dan gelukkig zijn.

De liedjes van de finale van Eurosong 1975 voor zover bekend vind je in onderstaande afspeellijst.

Alle resultaten van de preselectie vind je terug op onze geschiedenispagina’s:

Eurosong – België 1975

Op het Songfestival 1975 eindigde Ann Christy 15e. Bekijk hieronder haar optreden: