België

BELGIE

Buitenlandse experten beoordelen ‘The Wrong Place’: ‘Hier is iets heel moois van te maken’

Eerder vandaag werd de Belgische Songfestivalinzending voor 2021 bekend gemaakt. De Belgische sociale media staan ondertussen vol met meningen over onze kansen in Rotterdam. Wij gingen iets breder en vroegen ons af wat het buitenland denkt, dus gingen we op zoek naar enkele opinies in de internationale Songfestivalgemeenchap.

Lammert De Bruin – Nederlandse journalist/presentator:

‘Een verrassend nummer dat goed in elkaar zit en dat me op de 1 of andere manier terugwerpt naar de jaren 90 van de vorige eeuw. Heel vrolijk is het natuurlijk niet, een beetje sinister zelfs hier en daar, en daardoor zal het zeker opvallen tussen al het Songfestival geweld. Een winnaar is het denk ik niet maar ik ben erg benieuwd hoe het in beeld zal worden gebracht in Rotterdam. Als ze, net als in de clip, een mooie sfeer neer weten te zetten en de kijkers weten te pakken zit een finale plaats er wel in. Ik denk dat vooral de vakjury’s het zullen weten te waarderen.’

Kyriakos Tsinivits – Australische reporter bij Aussievision: 

‘In vergelijking met vorig jaar is The Wrong Place een verfrissend en iets hoogstaander nummer. Release Me was iets intiemer en had een zekere kwetsbaarheid in zich, wat het ook zo mooi maakte, maar toch vind ik deze inzending beter. Geike neemt u bij de hand vanaf het eerste couplet en leidt u zo verder door het hele nummer. De stem van Geike in samenhang met de mannelijke achtergrondzanger creëert een zekere vorm van intimiteit wat ik ook zeker te pruimen vind.

De stijl en het thema van het nummer zullen naar mijn gevoel aanslaan bij het volwassen publiek, wat ze een voordeel zou kunnen geven tijdens de televoting.  Ik denk oprecht dat dit nummer in staat is om door te stoten naar de finale. Het nummer dat ze dit jaar sturen is ook zo verschillend tegenover wat er tot nu toe bekend is uit de eerste halve finale, al moeten we wel zeggen dat de concurrentie sterk is. Er zijn enkele populaire inzendingen zoals The Roop (Litouwen) en Elena Tsagrinou (Cyprus), tel daar de landen bij die quasi altijd succesvol zijn op het Songfestival zoals Zweden en Rusland, dan kan het mogelijks wel eens een zogenaamd “bloedbad” worden waarbij we enkele sterke nummers verliezen.

Gegeven het feit dat Hooverphonic in zo een sterke halve finale zit, wordt het optreden en de staging cruciaal. Ik zou heel graag iets soortgelijk als de muziekvideo op het podium zien, ik hoop dat ze in staat zijn om de verfijning en de zekere maturiteit uit de muziekvideo te transponeren naar het podium. Ze zouden er in ieder geval een groot voordeel uit halen lijkt me. Ik zou het willen vergelijken met de staging van The Common Linnets (Nederland 2014). Zij gebruikten bewegende weglijnen en een camera die constant aan het bewegen was om ons mee te krijgen in het verhaal.

Wanneer de Belgen hun staging weten goed te krijgen, zullen ze worden beloond met een plekje in de top 10, net zoals bij Blanche en Loïc Nottet (resp. België 2017 en 2015). Ik wens Hooverphonic in ieder geval het beste en ik zou België zeer graag terug willen zien in de finale.’

Ellie Chalkey – mede-bedenker van EurovisionAgain en reporter van ESCInsight:

‘Vertrekkend uit het feit dat ik iemand ben die in de jaren 90 en begin jaren 2000 zeer veel heeft geluisterd naar alternatieve gitaarmuziek, merk ik op dat er zeer veel elementen in The Wrong Place zitten, waaronder de verwijzingen in de tekst, het specifieke geluid van de gitaar tot de stem van Geike, die uiterst vertrouwd aanvoelen voor mij. Het nummer zou zo passen in een lijst met eerder alternatieve nummers in één van de afgelopen decennia, dit zou mogelijks weleens kunnen betekenen dat er enkele punten van de jury’s richting Hooverphonic gaan.

Een van de dingen die ik belangrijk vind, en waar ik dan ook naar op zoek ben bij een Songfestivaloptreden,  is een zogenaamde “call for action”, iets dat blijft hangen in het geheugen van de kijker en een aanzet is om de telefoon te nemen en uiteindelijk een stem uit te brengen. Omwille van het specifieke karakter van het nummer, denk ik niet dat de aanzet om dit te doen in het nummer zelf zit. In een halve finale die vol actie zal zitten, lijkt Hooverphonic een zeer sterke staging nodig te hebben. ​In vergelijking met Release Me heeft dit nummer in ieder geval veel meer inhoud en body, dat vond ik namelijk zo zwevend en atmosferisch dat het bijna het risico liep weg te drijven als een ballon in de lucht.

Als ik The Wrong Place hoor, geeft het me geen vernieuwend gevoel alsof ik het nog nooit gehoord heb, en laat dat nu iets zijn wat ik persoonlijk wel graag heb als ik een Songfestivalnummer beluister. Ik heb er echter wel vertrouwen in dat er tussen de kijkers die de nostalgische jaren 90 beleefd hebben en de iets jongere kijker die niet vertrouwd is met de muziek van toen er genoeg mensen zijn die er zullen van houden en die zullen zorgen voor een deftig resultaat voor België.’

GJ Kooijman en Marco Dreijer – Nederlandse bedenkers van Ding-a-Dong de podcast: 

‘We hebben allemaal wel een favoriet T-shirt, bijvoorbeeld van Johnny Cash. Je draagt het met een warm gevoel, maar het is niet de outfit die je aantrekt op een gala. En zo voelt The Wrong Place van Hooverphonic ook.

Een warm bad van bekende tonen en de stem van Geike met een memorabele gitaarrif. Na het ingetogen Release Me voelt dit als een stoerder en gedurfder nummer. Want Hooverphonic doet mee vanuit eigen waarden en laat alle Songfestival clichés links liggen. Een filmisch nummer wat misschien wel wordt bekneld door de limiet van 3 minuten. Want dit is een nummer dat moet landen en op gevoel in plaats van herkenbaarheid speelt.

Zit er genoeg in om de kijker te activeren voor een stem? Dat is afwachten zonder catchy refrein. Want wij vermoeden dat de jury’s hier zeker gecharmeerd van zullen zijn in een finale vol uptempo knallers. Maar of de kijker dit zal bekoren boven een selectie van vuurwerk en catchy refreinen… De finale moet haalbaar zijn (met de hakken over de sloot), maar gezien de ijzersterke artistieke inzendingen uit heel Europa vermoeden wij dat ze helaas buiten de top 10 eindigen op zaterdag 22 mei. Maar het siert Hooverphonic intens om na een jaar evalueren weer voor eigen artistiek succes te kiezen in plaats van toe te geven aan formule-denken.’

Alesia Michelle – Amerikaanse fan en vlogster: 

‘België (Hooverphonic) brengt dit jaar een nummer dat zeer dicht bij hun stijl uit de jaren 90 ligt en daar ben ik ze eerlijk gezegd wel dankbaar voor. Deze inzending zou je kunnen omschrijven als redelijk zwaarmoedig, wat duister en zwaar maar op een positieve manier. Het is wat de mensen eigenlijk willen horen van de groep en de terugkeer van Geike is dan ook welgekomen. Deze inzending heeft zeer veel potentieel en kan zich onderscheiden van de hoop sterke nummers die we al hebben voor 2021. Ik hoop wel dat ze de staging eenvoudig en oprecht houden. Ze moeten ervoor zorgen dat ze het niet al te moeilijk voorstellen, maar gewoon simpel houden.’

Richard van de Crommert, verslaggever voor dagblad De Telegraaf en maker van de podcast ‘Songfestivalkoorts’:

‘Hooverphonic heeft me opnieuw aangenaam verrast. Wat een mooi, spookachtig en melancholisch lied. Typische Hooverphonic-sound. Het wordt sterker bij elke luisterbeurt.

The Wrong Place is op het lijf geschreven voor de donkere stem van Geike Arnaert. Absoluut gewaagde inzending van België. Naar verwachting is er geen enkel ander land dat zo’n mysterieus lied zal inzenden. Hier is iets heel moois van te maken. Ik hoop dat Hooverphonic erin slaagt de sfeer van de videoclip, zoals het vele kaarslicht en de hagelwitte jurk van Geike, ook op het podium in Rotterdam terug te laten keren, want dit past erg bij dit lied. Ik weet alleen niet of het afgehakte hoofd mag van de Songfestival-organisatie…

Per saldo: een hele fijne inzending van België dit jaar. The Wrong Place gaan we terugzien in de finale van het Songfestival.’

Advertentie