Interviews
Runner-up Talk: Kalomira (Griekenland 2008)
De winnaar van het Songfestival, die onthoudt iedereen. Maar wie tweede of derde werd, is misschien al moeilijker. In de reeks Runner-up Talk interviewen we daarom die kandidaten, de eerste en tweede runner-ups, en vragen hen naar hun herinneringen aan hun deelname. Soms is dat in een video-interview, soms de uitgeschreven vragen en antwoorden. Deze week: Kalomira uit Griekenland.
Bio
- Naam: Maria Kalomira Carol Sarantis, artiestennaam Kalomira
- Nationaliteit: Grieks, groeide op in Verenigde Staten
- Jaar deelname: 2008
- Lied: Secret Combination
- Plaats: 3de
- Bijzonderheid: Heeft nog steeds het beste Griekse resultaat sinds 2008
Interview
Hallo Kalomira! Voor alle duidelijkheid, wat is je connectie met Griekenland juist? Je groeide namelijk op in de Verenigde Staten?
‘Klopt, ik ben geboren in New York en groeide op in Long Island. Ik ben wel Griekse want mijn vader en moeder zijn allebei Grieken. Ik heb mijn DNA eens laten testen en ik zou 98% Griekse roots hebben. Ik dacht: ‘Verdorie! Ik ben echt heel Grieks!‘ (lacht). Tijdens de zomers gingen we bovendien met het gezin op bezoek bij mijn grootouders.’
Wanneer hoorde je dan over het Songfestival? In de Verenigde Staten is de liedjeswedstrijd namelijk niet zo bekend.
‘Ik kende het Songfestival net als de meeste Amerikanen niet. Nu ik het ken, vraag ik me af hoe het kan dat mensen er nog niet van gehoord hebben. Waar leven die mensen? Dit is de grootste show op de planeet (lacht). Zelf hoorde ik er voor het eerst van in 2004, toen Sakis Rouvas derde eindigde. Ik was bij vrienden thuis die naar het Songfestival wilden kijken, maar ik wist niet wat het was.
Toen ik Sakis zag optreden, dacht ik: Oh my god, ik moet hieraan deelnemen!
Nadien werd ik geobsedeerd en vroeg ik aan m’n label om me te helpen op het Songfestival te raken.’
Dus je vroeg zelf aan je label om deel te nemen aan de Griekse voorrondes?
‘Het jaar dat Helena Paparizou won (2005, nvdr.), wou mijn platenlabel dat ik Griekenland zou vertegenwoordigen. Ik zou het nummer Somedays vanop mijn eerste album brengen. Dat duurt perfect drie minuten en is geschreven in het Engels; Grieks was op dat moment nog een moeilijke taal voor mij. Mijn label heeft zich toch bedacht omdat mijn agenda al drukbezet was en het me niet wou overrompelen.’
Je nam dan in 2008 deel aan de nationale voorronde in Griekenland. Wat waren je verwachtingen?
‘Je weet nooit hoe alles gaat uitdraaien; alles moet meezitten. Ik was wel heel zenuwachtig, ik had zelfs meer zenuwen dan op het Songfestival zelf.’
Voelde je na je overwinning in de voorronde extra druk om Griekenland te vertegenwoordigen, aangezien je er niet bent opgegroeid?
‘Ik zat er helemaal niet mee in. Ze kenden me van een Grieks televisieprogramma. Ik hou van Griekenland en ik denk dat de mensen dat ook weten. Het enige probleem was de taalbarrière. Ik was er dan ook niet mee bezig, want het was mijn job. Dan kan ik niet met zulke zaken inzitten.’
Dus je zag het eerder als een job dan een ervaring? Had je achteraf bekeken meer moeten genieten van je deelname?
‘Ik heb heel erg genoten van mijn deelname, maar als ik opnieuw zou deelnemen zou ik alles toch anders ervaren. Toen was ik zenuwachtig en heb ik me nog een klein beetje ingehouden. Nu zouden alle remmen los gaan en zou ik er een feestje van maken.’
Heeft die terughoudendheid je optreden beïnvloed?
‘Ik heb me vooral emotioneel ingehouden omdat ik bang was om van de overwinning te dromen. Ik wou niet teleurgesteld worden als ik dan niet zou winnen. Nu zou ik volledig voor de overwinning gaan. Als je dan niet wint, heb je ten minste alles gegeven. En om nog terug te keren op mijn deelname in 2008:
Behalve mijn persoonlijke ervaringen, de trouw met m’n man en nu m’n kinderen die opgroeien, is het Songfestival mijn mooiste herinnering. De Songfestivalfans zijn de beste!
De foto’s van mijn carrière hang ik niet uit omwille van mijn kinderen, behalve die van het Songfestival. Ik word altijd gelukkig als ik die zie.’
Heb je toch niet even gedacht dat je zou kunnen winnen?
‘Na de overwinning in de halve finale wou ik mezelf geen valse hoop geven, maar tijdens de puntentelling van de finale kwamen we meermaals aan de leiding. Op dat moment drong het toch door dat ik mogelijks kon winnen. Hoewel ik blij ben met mijn derde plaats wou ik nadien niet weg uit de green room omdat ik zo teleurgesteld was. Ik wou de puntentelling gewoon opnieuw doen. Toch heb ik het gevoel dat ik een beetje gewonnen heb door de warme verwelkoming voor mij en mijn team bij de terugkeer naar Griekenland.’
Met drie sterke vrouwen met een uptemponummer (ook Ani Lorak en Sirusho) was het natuurlijk een moeilijk jaar voor je om te winnen.
‘Ik hou van sterke, maar gezonde competitie. Dus ik ben blij dat ze het goed deden en dat Dima gewonnen heeft.’
Je won de halve finale voor Dima Bilan. Was er een verschil tussen je optreden dan en in de grote finale?
‘Sommige mensen die me kennen zeiden me dat ik zenuwachtig leek tijdens bepaalde stukken tijdens de optredens, maar dat was niet zo. Ik sluit me voor elk optreden af met muziek zodat ik m’n energie op het podium kwijt kan. Eenmaal op het podium ben ik er volledig klaar voor! Ik denk dus dat de optredens zo goed als hetzelfde waren.’
Volg je het Songfestival nog steeds?
‘Ik kijk elk jaar. Yianna Terzi en Eleni Foureira zijn vriendinnen van mij en dit jaar stuurde ik nog een berichtje naar Stefania die Griekenland dit jaar zou vertegenwoordigen. Dat ik veel artiesten ken, maakt het voor mijn extra leuk.’
Na jouw derde plaats deed niemand beter voor Griekenland. De laatste jaren haalde het land de top vijftien zelfs niet meer. Denk je dat er iets veranderd is sinds je deelname?
‘De artiesten waren uniek op hun manier, maar het is moeilijk zonder steun en de nodige ervaring met camera’s. Ik had in 2008 nog maar juist meegedaan aan een grote televisieshow. Bovendien is het team achter de inzending heel belangrijk. Er moet voldoende ‘liefde’ zijn voor een Grieks succes. Elk detail kan belangrijk zijn en het team speelt daar een belangrijke rol in als de artiest nog niet veel ervaring heeft. Je moet samenwerken en dat heeft de laatste tijd ontbroken volgens mij. Ik hoorde zelfs dat de regering geen fan was van een goed resultaat voor Griekenland.’
Denk je dat daar binnenkort iets aan zal veranderen?
‘Ik denk van wel! Stefania (die Griekenland in 2021 zal vertegenwoordigen, nvdr.) is geweldig, net als haar team en tekstschrijver. Ze is jong en heeft de juiste energie. Dus ik hoop dat Griekenland het beter zal doen.’
Er waren geruchten dat jij Griekenland in 2020 zou vertegenwoordigen? Wat is daarvan waar?
‘Ik ben inderdaad gevraagd. Ik wou oorspronkelijk in 2018 naar het Songfestival gaan aangezien het dan exact tien jaar na m’n vorige deelname zou zijn. Door mijn kinderen was het echter niet mogelijk.
Als ik ga, wil ik me zes maanden kunnen vrijmaken om er 100% voor te kunnen gaan.
Dit jaar ben ik ook aangesproken, maar de keuze is dan op Stefania gevallen. Maar misschien is er een optie in Cyprus.’
Zijn er al serieuze gesprekken geweest met de Cypriotische omroep?
‘Ja, het is iets waarover we in gesprek zijn. Je weet natuurlijk nooit. Er kan over gepraat worden, maar dan toch niet doorgaan. Ik weet niet of het komt door de quarantaine, maar ik moet het huis uit. Ik ben in de mood om naar het Songfestival te gaan! Mijn entourage heeft de Cypriotische omroep gecontacteerd dus het valt af te wachten hoe alles uitdraait.’
Zou het niet raar zijn om deze keer Cyprus te vertegenwoordigen en niet Griekenland? (Door technische redenen moest deze vraag uit de video geknipt worden,nvdr.)
‘Eerst vond ik het raar, maar door Tamta en Eleni Foureira sta ik toch toch open om het te doen. De landen hebben een sterke band, dus ik denk dat de Grieken het mij niet kwalijk zouden nemen.’
Om af te sluiten, zouden we je aan het werk kunnen zien in Rotterdam in 2021?
‘Die kans is er als alles goed gaat …’
Bekijk hier nog eens het optreden van Kalomira uit 2008: