Na veertien jaar mochten de Noren het Eurovisiesongfestival nog eens organiseren. Voor de vijfenvijftigste editie reisde de Songfestivalkaravaan naar de Telenor Arena, net buiten de hoofdstad Oslo. Frankrijk, Duitsland en Spanje stemden mee in deze halve finale.
Over 2010
De eerste halve finale begon met een kort filmpje van mensen die in contact kwamen met de vele bollen die het logo van dit jaar, Share the Moment, in de verf zetten. Nadien werd de kijker de zaal ingeleid en verwelkomd door de drie gezichten van dit festival, de Noors-Marokkaanse presentatrice Nadia Nasnaoui, – die in 2004 ook al het Junior Eurovisiesongfestival in Noorwegen gepresenteerd had – de Noors-Gambiaanse journaliste en zangeres Haddy N’jie en de Noor Erik Solbakken, die vooral bekend was presentator bij het kindernet van de Noorse staatsomroep NRK. Het podium dit jaar bevatte geen led-schermen, maar wel duizenden lichtjes die in allerlei kleuren en sequenties konden schijnen naargelang de stemming van het nummer.
Haddy N’jie, Erik Solbakken & Nadia Hasnaoui
Er namen 39 landen deel aan dit songfestival, drie minder dan vorig jaar. Zeventien landen stonden tegenover elkaar in deze eerste halve finale. De Slovaakse Kristina gold als een van de fanfavorieten met haar lofzang op de regio Horehronie, maar eindigde op een voorlaatste plek. De rode lantaarn was voor het tweede jaar op rij weggelegd voor Letland. Met haar existentiële vraag over waarom we leven kreeg ze bijzonder weinig bijval van zowel publiek als jury. Ook de Finse vrouwen die zich Kuunkuiskaajat ofwel de maanfluisteraars noemden, grepen naast een finaleplek.
Meer succes was er voor Servië: de hoogblonde womanizer Milan Stanković overtuigde velen met zijn compositie van de in de Balkan legendarische componist Goran Bregović. Voor IJsland nam zangeres Hera Björk deel, die vorig jaar tweede was geëindigd in de lokale songfestivalvoorronde in Denemarken. Dit jaar had ze in eigen land wel kunnen winnen met de discostamper Je ne sais quoi, en ze maakte grote indruk in de halve finale. Voor Griekenland had een Belgische zangeres deel kunnen nemen, want Katerine Avgoustakis, bekend als winnares van het Vlaamse Star Academy, was aanvankelijk geselecteerd om deel te nemen aan de Griekse voorronde. Op het allerlaatste moment trok ze zich echter terug. De uiteindelijke winnaars boerden zeer goed op het songfestival, en het opzwepende OPA pakte zilver. Maar het goud was weggelegd voor iets helemaal anders.
België en Nederland
België werd namelijk vertegenwoordigd door zanger Tom Eeckhout, ofwel Tom Dice. De VRT had besloten om de voorronde Eurosong volledig overboord te gooien, en voor het eerst sinds 1985 werd een Songfestivalinzending verzorgd door de Vlaamse omroep volledig intern aangeduid. Op 7 maart kreeg hij zijn eigen uitzending op Eén waarin de kijker met hem en zijn song kennis kon maken. Het liedje heette Me and My Guitar en de rest werd geschiedenis: hij pakte er een dikke hit mee in de Vlaamse hitlijsten, en hoewel niemand het in eigen land nog voor mogelijk had gehouden, fietste hij uiteindelijk vlotjes door naar de finale. Het was de eerste keer in zes jaar tijd dat België de finale van het Eurovisiesongfestival haalde – en na de finale bleek dat Tom Dice zijn halve finale nog gewonnen had ook.
Tom Dice
Nederland nam deel aan de tweede halve finale.
De pauze en de punten
Na een pauzeact die in het teken stond van menselijke geluiden, begon presentatrice Nadia Hasnaoui met het bekendmaken van de finalisten. In tegenstelling tot haar voorgangers moest ze niet op een knop drukken om een envelop te openen, maar ging dat volledig automatisch. Na lang wachten kwam Belgium uiteindelijk uit de achtste van tien enveloppen tevoorschijn. Tom Dice zelf beschreef het moment nadien later als ‘één grote vleeshoop’, waarbij de voltallige Belgische delegatie zich vol trots op elkaar gooide.
Op 28 juni 2010 maakte de EBU de gesplitste resultaten bekend van de halve finales en de finale. Er waren grote verschillen te bemerken: de zanger uit Bosnië & Herzegovina was elfde geëindigd bij de kijkers thuis, maar had zich geplaatst voor de finale door een hoge notering bij de jury’s. Andersom waren Malta, Estland en (VJR) Macedonië weliswaar in de top tien van de jury’s geëindigd, maar had dat niet mogen baten. Het Finse gezelschap werd door de stemmers thuis beloond met een zesde plek, maar strandde op een vijftiende plek bij de jury’s. België was nipt derde geëindigd bij de televoters, maar had moeiteloos het gros van de juryleden kunnen overtuigen, waardoor hij in het officiële resultaat kon winnen. En zo had België voor het eerst sinds 1986 nog eens iets gewonnen op het Eurovisiesongfestival.
# | Officieel resultaat | | Enkel televoting | | Enkel jurystemming | |
1 | België | 167 | Griekenland | 151 | België | 165 |
2 | Griekenland | 133 | IJsland | 149 | Portugal | 107 |
3 | IJsland | 123 | België | 146 | Griekenland | 99 |
4 | Portugal | 89 | Rusland | 92 | Albanië | 96 |
5 | Servië | 79 | Servië | 92 | Bosnië & Herzegovina | 86 |
6 | Albanië | 76 | Finland | 69 | IJsland | 85 |
7 | Rusland | 74 | Albanië | 68 | Malta | 66 |
8 | Bosnië & Herzegovina | 59 | Wit-Rusland | 63 | Servië | 65 |
9 | Wit-Rusland | 59 | Portugal | 58 | Estland | 64 |
10 | Moldavië | 52 | Moldavië | 54 | (VJR) Macedonië | 62 |
11 | Finland | 49 | Bosnië & Herzegovina | 42 | Polen | 58 |
12 | Malta | 45 | Malta | 40 | Wit-Rusland | 47 |
13 | Polen | 44 | Polen | 38 | Moldavië | 42 |
14 | Estland | 39 | Slovakije | 34 | Rusland | 41 |
15 | (VJR) Macedonië | 37 | (VJR) Macedonië | 30 | Finland | 37 |
16 | Slovakije | 24 | Estland | 22 | Slovakije | 25 |
17 | Letland | 11 | Letland | 12 | Letland | 15 |