België

BELGIE

Buitenlandse experts beoordelen ‘Release Me’: ‘België heeft goud in handen’

De afgelopen dagen hebben we verschillende opinies en reacties in de Belgische media gezien over Release Me, de Belgische Songfestivalinzending. Wij vroegen ons af wat het buitenland denkt, dus gingen we op zoek naar enkele opinies in de internationale Songfestivalgemeenchap.

Lammert De Bruin, Nederlandse journalist/presentator:

‘Release me is een mooi kwaliteitsvol nummer, een beetje dromerig, een beetje mysterieus en eigentijds. Of het Eurovisiesongfestival klaar is voor dit lied en of het stand zal houden op het podium tussen alle andere nummers zal heel erg afhangen van de staging denk ik, want het is natuurlijk een rustig lied. Maar dat was dat van Duncan ook. Een finaleplaats zit er denk ik zeker in!’

Richard van de Crommert, verslaggever voor dagblad De Telegraaf en maker van de podcast ‘Songfestivalkoorts’:

‘België heeft goud in handen voor het Eurovisiesongfestival dit jaar. Het lied doet wat denken aan de sfeer van Can I Come Near You van zangeres Bea van der Maat en haar band Won Ton Ton. Het begint prachtig met die piano. Die trekt je het lied in. Release Me is onbetwist een mooi nummer, waarbij vooral de stem van de zangeres je raakt. Daar zit heel veel gevoel in. Maar die emotie voelde ik pas in de tweede en derde keer dat ik de track beluisterde. Wie het nummer voor het eerst hoort, vindt het waarschijnlijk nogal saai, iets wat snel vergeten wordt en heel erg voortkabbelend. Hooverphonic ziet hopelijk in dat ze weliswaar een prachtnummer in handen hebben, maar dat de kans reëel is dat het na die drie minuten onopgemerkt is gebleven. En dat zou zonde zijn. Wat België dus moet proberen (nee, het is ze geraden) is niet alleen de vakjury, maar vooral ook de tv-kijker te verleiden (én vast te houden) met zijn inzending. Alle pijlen moeten dus gericht zijn op een, wat mij betreft sobere, maar wel indrukwekkende podiumpresentatie, die het nummer gaat versterken. Als dat lukt, wordt Release Me het mooiste wat Hooverphonic ooit heeft gemaakt en gaat België overduidelijk in de top vijf eindigen in Rotterdam.’

Alesia Michelle, Amerikaanse fan en vlogger:

‘Release me brengt ons terug naar de magische muziek van Hooverphonic zoals we ze kennen. Het is een kwaliteitsvol nummer vol emotie. Hoe het zal worden gebracht op het podium, is echter nog maar de vraag. Ik ben ervan overtuigd dat het vocale gedeelte geen enkel probleem zal zijn. Dat kan ook niet anders aangezien het professionele muzikanten zijn. Ik ben er echter niet 100 procent zeker van dat het met zekerheid zal kwalificeren. Over de staging zal goed moeten nagedacht worden zodat deze een zekere impact heeft op de kijker. Ze kunnen niet op veilig spelen. Hooverphonic zal een risico moeten nemen om op te vallen en te kwalificeren. Denk ik dat het onze winnaar wordt dit jaar? Neen. Zal het kwalificeren? Dat kan een moeilijke opdracht worden.’

Rob Holley, reporter voor de Britse krant The Independent:

‘Britse Songfestivalfans die de jaren ’90 hebben meegemaakt  zullen Release Me meteen herkennen als een nummer dat Anna uit This Life (een Britse serie, red.) zou opzetten. Het is een mix tussen Portishead’s Glory en Sheryl Crow’s Tomorrow Never Dies – en ik heb daar geen enkel probleem mee. Als we op papier kijken, zit België in een heel gevaarlijke halve finale waardoor kwalificatie geen zekerheid is. Ik kijk in ieder geval uit naar het optreden van Hooverphonic op het Songfestival. Een groep met al wat naam en faam weet altijd wel kwaliteit af te leveren als ze op het podium staan. Ik verwacht niks anders van dit trio. Die ervaring kan het zeker een voordeel opleveren.’

Erik Dahlqvist, Zweedse liedjesschrijver (o.a. van Bulletproof van Dotter, dat nog steeds in de running is om Melodifestivalen 2020 te winnen):

‘Toen ik het nummer voor de eerste keer beluisterde zat ik er meteen in. Ik betrapte me erop dat ik meezong en mee aan het knikken was, wat altijd een goed teken is. Release me is een nummer dat op een zeer goede manier geschreven is, met een mooie melodie en een ritme dat telkens terugkomt. Ik kende Hooverphonic nog niet voor haar Songfestivalinzending. Na een paar andere nummers uit haar repertoire te beluisteren, heb ik het gevoel dat het geen groep is die schrik heeft om nummers te schrijven met verschillende elementen erin verwerkt. Het lied doet me een beetje denken aan artiesten zoals Oasis, Amy Winehouse of zelfs Chris Cornell. Het lijkt zelfs een beetje op een nummer uit een James Bond-film dat begeleid wordt door een klassiek orkest bestaande uit violen en drums. Ik hou ervan!’

‘Wat betreft de kansen op het Songfestival, heb ik mijn twijfels. Ik vraag me af of het nummer wel gemaakt is voor het grote publiek en of het in staat is om de trofee te winnen. Naar mijn gevoel is het nummer music made for musicians. Afgezien van dat vind ik ook dat het Songfestival zulke inzendingen nodig heeft, en ik waardeer het ook ten zeerste dat we eens iets anders te horen krijgen. Voor een atypisch Songfestivalnummer zorgen zij in ieder geval wel. Hierdoor vallen ze ook op in de massa van nummers. Ik hoop dat ik fout ben en dat België zich weet te kwalificeren voor de finale. Hooverphonic heeft in ieder geval een nieuwe fan!’

Luis, Spaanse reporter bij wiwibloggs:

‘Release Me is een klassevol nummer dat een beetje directheid mist. Het is goed gemaakt maar je begint het pas echt te snappen en te voelen na het een paar keer geluisterd te hebben. Het is niet evident om zo’n nummer van de eerste keer volledig mee te hebben. Luka leidt ons door het nummer met haar rokerige stem, wat bijdraagt tot de creatie van een Bondachtig gevoel. De Belgische omroep moet goed nadenken over hoe ze de inzending beter zal maken. Als het nummer en de act een goed geheel vormen dan durf ik Hooverphonic nog niet af te schrijven.’

Maximilian Bauer, Oostenrijkse radiopresentator bij Hitradio Ö3:

‘Ik kreeg er meteen een James Bond-gevoel bij, vooral in het begin van het nummer. Ze wil bevrijd worden van een ‘losing game’… Is dat het vervolg op Arcade van Duncan? Het is een mooi nummer en het wordt telkenmale beter maar ik denk niet dat dit een winnaar is.’

Kyriakos Tsinivits, Australische reporter bij Aussievision:

‘Ik vind het fijn om te zien dat Hooverphonic – opzettelijk – niet gegaan is voor de klassieke Eurovisiesongfestivalformule die een garantie kan bieden op winst. Release me probeert de grenzen te  verleggen van wat een klassiek Songfestivalnummer moet zijn. Toen ik het voor de eerste keer hoorde was ik meteen geboeid door Luka’s stem en de James Bond-achtige stijl van het nummer. Ik was al bekend met het repertoire van Hooverphonic, en na een paar keer luisteren besefte en voelde ik dat ze haar eigenheid niet heeft verloren. Authentiek blijven, met de hantering van het principe van music comes first, kan misschien wel het geheime ingrediënt zijn. Ik vind dat het nummer je betovert en daardoor denk ik dat het ook zal opvallen tussen alle andere inzendingen. Daarvoor dient er wel gefocust te worden op de eigenlijke act die men op het podium zal brengen.’

‘Ik zie eigenlijk enkele gelijkenissen tussen Release Me en Me and My Guitar (Tom Dice, 2010). Het zijn beide oprechte en pure nummers en ik denk dat als Hooverphonic in staat is om het intieme, maar tegelijkertijd ook het kwetsbare gevoel op het podium te creëren net zoals Tom Dice deed in 2010, er wel eens een goed resultaat uit de bus kan komen. België brengt naar mijn gevoel altijd kwaliteitsvolle nummers naar het Songfestivalpodium. Er moet echter wel gezegd worden dat het nog maar een enkele keer gebeurd is dat België een goede act had gedurende het afgelopen decennium. Als de Belgische inzending die wel had, werd het land wel altijd beloond met een plek in de top tien.’

Advertentie